G7 a BRICS. Porównanie gospodarek i potencjałów krajów

Zdjęcie: Getty Images

W dzisiejszym zglobalizowanym świecie rywalizacja gospodarcza między grupami krajów takich jak G7 i BRICS jest jednym z kluczowych tematów ekonomii i polityki międzynarodowej. Każda z tych grup reprezentuje różne podejścia do rozwoju gospodarczego, struktur demograficznych oraz potencjałów rynkowych. Analiza tych bloków pozwala lepiej zrozumieć globalne tendencje ekonomiczne oraz ocenić, jak zmieniają się proporcje siły gospodarczej na świecie. Przyjrzyjmy się bliżej potencjałom, które kryją się za tymi dwiema grupami – BRICS oraz G7. 

G7 – grupa siedmiu państw (międzyrządowe forum polityczne), które tworzą największe rozwinięte gospodarki i demokracje na świecie: Stany Zjednoczone, Japonia, Niemcy, Wielka Brytania, Francja, Włochy i Kanada. Przywódcy państw należących do G7 oraz przewodniczący Rady Europejskiej i Komisji Europejskiej (jako przedstawiciele Unii Europejskiej) spotykają się co roku na szczytach polityczno-gospodarczych. 

BRICS, ze swojej strony, to stowarzyszenie dziewięciu państw: Brazylii, Rosji, Indii, Chin, Republiki Południowej Afryki, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Iranu, Egiptu i Etiopii, założone w czerwcu 2006 roku w ramach Forum Ekonomicznego w Petersburgu z udziałem Ministrów Gospodarki Brazylii, Rosji, Indii i Chin. 

Porównując dwa najpotężniejsze bloki na świecie warto zaczynać od porównania ilości ludności. BRICS w tej branży ma ogromną przewagę nad G7 tak jak państwa członkowskie BRICS stanowią obecnie 45% światowej populacji, podczas gdy G7 (Stany Zjednoczone, Niemcy, Kanada, Francja, Wielka Brytania, Włochy i Japonia) stanowią zaledwie 10%. Całkowita populacja członków BRICS wynosi około 3,5 miliarda ludzi przeciw koło 775 milionów osób ze strony G7.  

Biorąc pod uwagę dane „Statista” odnośnie łącznego PKB tych grup, przedstawiają zmieniające się udziały w globalnym PKB (mierzonym według parytetu siły nabywczej) grup G7 i BRICS w latach 1995, 2010 i 2023. Wyraźnie pokazuje dynamiczne zmniejszenie udziału G7 oraz wzrost znaczenia BRICS w światowej gospodarce. 

W 1995 r.: Grupa G7 miała dominujący udział w globalnym PKB, wynoszący 44,9%, a BRICS natomiast odpowiadał za zaledwie 16,9%. W 2010 r.: Udział G7 zmniejszył się do 34,3%, podczas gdy BRICS wzrosło do 26,6%. Było to związane z dynamicznym rozwojem Chin oraz Indii, dwóch kluczowych członków BRICS. W 2023 r.: BRICS przeskoczyło G7 pod względem udziału w światowym PKB – osiągając 32,1% w porównaniu do 29,9% dla G7. Na daną chwilę, kraje BRICS stanowią 35% globalnego PKB, podczas gdy G7 stanowi zaledwie 30%. Ten historyczny moment, wskazuje na przesunięcie środka ciężkości globalnej gospodarki w kierunku państw rozwijających się grupy BRICKS. 

Zmiana ta odzwierciedla rosnące znaczenie gospodarek rozwijających się w skali globalnej, szczególnie w kontekście szybkiego wzrostu Chin i Indii. Z kolei państwa G7, mimo że nadal odgrywają kluczową rolę w gospodarce światowej, doświadczyły spadku udziału w PKB z powodu wolniejszego wzrostu gospodarczego w ostatnich dekadach. 

Ale choć kraje BRICS+ pod względem łącznego PKB skorygowanego o parytet siły nabywczej (PPP) zbliżyły się do państw grupy G7 (USA, Kanada, Niemcy, Francja, Włochy, Wielka Brytania, Japonia), pozostają daleko w tyle, jeśli chodzi o PKB na mieszkańca.  

Według danych Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW), nawet najbardziej rozwinięty członek BRICS, Rosja, nie osiąga poziomu Japonii, która jest najsłabsza pod tym względem w G7. PKB na mieszkańca w Rosji wynosi około dwie trzecie tego, co w Japonii. Chiny, największa gospodarka BRICS, plasują się jeszcze niżej, z PKB na mieszkańca wynoszącym 23 382 międzynarodowych dolarów, podczas gdy w USA jest to aż 80 035 dolarów, co oznacza ponad trzykrotną różnicę. Pozostałe kraje BRICS, takie jak Brazylia, Indie czy Południowa Afryka, mają jeszcze niższe wyniki, co wskazuje na znaczną przepaść w poziomie rozwoju między obiema grupami. 

To podkreśla, że choć BRICS zdobywają coraz większą rolę na arenie międzynarodowej, różnice w poziomie życia i produktywności pozostają istotnym wyzwaniem, mając niezły potencjał mogą osiągnąć ten cel. 

A za potencjałem widać większą przewagę ze strony BRICS. Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) przedstawia prognozy wzrostu realnego produktu krajowego brutto (PKB) na rok 2024 w którym porównano dwie grupy gospodarek: kraje G7, reprezentujące największe i najbardziej rozwinięte gospodarki świata, oraz BRICS+, które obejmuje kraje rozwijające się oraz te o wschodzących gospodarkach: 

G7. Przewidywany wzrost gospodarczy dla krajów G7 w 2024 roku jest stosunkowo niski. Na czele znajduje się USA z prognozą 2,7%, podczas gdy Niemcy osiągają jedynie 0,2%. Widać, że gospodarki rozwinięte doświadczają spowolnienia gospodarczego, co jest efektem globalnych wyzwań, takich jak inflacja czy zawirowania na rynkach energii. 

Grupa BRICS+ wykazuje wyraźnie wyższy potencjał wzrostu PKB. Indie wyróżniają się znaczącym wzrostem na poziomie 6,8%, podczas gdy inne kraje, takie jak Chiny (4,6%) czy Etiopia (6,2%), także notują solidne tempo wzrostu. To pokazuje dynamiczny rozwój gospodarek wschodzących, które napędzają globalną gospodarkę. 

Potencjał rozwojowy w krajach czołowych BRICS+ mają wyraźnie wyższy potencjał wzrostu niż G7, co wynika m.in. z niższego punktu wyjściowego, większego zapotrzebowania na infrastrukturę oraz szybko rozwijającej się klasy średniej. Z kolei kraje G7, mimo niższego wzrostu, oferują większą stabilność ekonomiczną i lepiej rozwiniętą infrastrukturę, co sprawia, że ich rozwój jest bardziej zrównoważony, choć wolniejszy. 

Porównanie tych grup pokazuje dwie różne dynamiki gospodarcze: stabilny, lecz powolny rozwój w G7 oraz dynamiczny wzrost w BRICS+. W 2025 roku kraje BRICS+ będą prawdopodobnie odgrywać coraz większą rolę w globalnej gospodarce, ale ich wyzwania, takie jak niestabilność polityczna czy infrastrukturalna, pozostają znaczącym czynnikiem ryzyka.