Halloween

Halloween sięga do zwyczajów i tradycji Celtów, którzy żyli na obszarze między Irlandią a północną Francją około 2000 lat temu. Byli oni poganami i uważali, że czarownice, demony i duchy zmarłych ludzi wędrują po świecie w wieczór poprzedzający 1 listopada. 

Aby je odstraszyć, rozpalali ogniska i próbowali zmylić te demony, nosząc takie same ubrania jak oni. Oferowali im również coś do jedzenia.

W starożytnym Rzymie odbywało się święto Pomony na cześć rzymskiej bogini owoców i ogrodów. Około 800 roku n.e. kościół rzymskokatolicki wprowadził nowe święto, które nazwał Dniem Wszystkich Świętych. Obchodzono je 1 listopada, a wieczór poprzedzający stał się znany jako Wigilia Wszystkich Świętych. Hallow było starym słowem oznaczającym "święty". 

W późniejszym czasie All Hallows' Eve zostało skrócone do Halloween. 200 lat później Dzień Zaduszny stał się świętem kościelnym. W tym dniu ludzie modlili się za wszystkich swoich zmarłych krewnych, przyjaciół i ludzi, których znali.

Dziś Halloween jest obchodzone głównie przez dzieci, które przebierają się za zjawy, czarownice i inne złe duchy. Kiedy chodzą od domu do domu, proszą o słodycze (poczęstunek) lub grożą, że będą płatać figle ludziom, którzy im nic nie dadzą.

Niektóre dzieci i dorośli chodzą na przyjęcia z okazji Halloween, gdzie bawią się i grają w gry takie jak wyławianie ustami jabłka z wanny.

W 1950 roku pewna klasa szkolna w małej amerykańskiej dzielnicy, zamiast prosić o smakołyki, zaczęła zbierać pieniądze. Przekazali je Funduszowi Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci i od tego czasu tysiące dzieci chodzi na psikusy w tej sprawie.

W wielu krajach europejskich, w Dzień Wszystkich Świętych lub Dzień Zaduszny, ludzie odwiedzają groby swoich krewnych. Początkowo Halloween nie było
obchodzone w Europie tak jak w Ameryce, ale w ciągu ostatnich kilku dekad imprezy Halloweenowe stały się coraz bardziej popularne również w Europie.

Drążona dynia (Jack-o'-lantern) jest ściśle związana ze świętem Halloween. Jest to dynia, którą się drenuje i rzeźbi w niej twarz. Większość z nich ma w sobie świeczkę lub inne źródło światła.

Według starej irlandzkiej opowieści dynie Jack -o'-lanterns zostały nazwane po człowieku o imieniu Jack, który nie mógł pójść do Nieba, z powodu częstych
humorów oraz tego, że był złym człowiekiem. Jednak nie mógł on też pójść do piekła, ponieważ wiele razy oszukał diabła. Jack musiał więc pozostać na Ziemi na zawsze i wędrować ze swoją latarnią.