Czy transfuzja krwi przenosi również osobowość dawcy?

Jednak w ostatnim czasie, niektórzy naukowcy zaczęli zadawać sobie pytanie: Czy jest coś nieprzewidzianego, co może być przekazywane w tym samym czasie co przeszczep czy transfuzja? Chodzi o pamięć,  zarówno w przypadku komórek przekazujących samą ludzką pamięć (czyli preferencje i cechy charakteru), ale też pojedynczych komórek niosących wspomnienia związane z szkodliwymi cechami chorobowymi. Jest wiele dobrze nagłośnionych historii ludzi, którzy przeszli przeszczepy narządów i opisywali nagłe zmiany we własnej osobowości, rozwijające upodobania, których wcześniej nie mieli. W Stanach Zjednoczonych, 47-letnia kobieta przeszła przeszczep płuc od 18-latki, w następstwie którego zaczęła wręcz pragnąć piwa oraz smażonego kurczaka. 

Teraz przypuszcza się, że transfuzje krwi mogą mieć taki sam efekt. W ostatnich miesiącach badacze z Instytutu Karolińskiego w Szwecji, opublikowali obszerne badanie sugerujące, że przyczyna spontanicznych wylewów krwi do mózgu może być przekazywana wraz z krwią w trakcie transfuzji. Badanie opublikowane w czasopiśmie „Journal of the American Medical Association” dowiodło, że pacjenci, którzy otrzymali krew od dawców, u których później występowały nawracające wylewy krwi do mózgu, mieli ponad dwukrotnie większe ryzyko doświadczenia takich krwotoków. Badacze powołali się na szwedzko-duńską bazę danych, w której uwzględniono ponad milion pacjentów. Posiada ona informacje na temat dawców i pacjentów otrzymujących transfuzję, zbierane od lat 70 XX wieku. Wyniki badań sugerują, że niektóre czynniki zwiększające ryzyko nagłych wylewów mogą być rozprzestrzeniane drogą transfuzji krwi. Niemniej jednak, dotyczyło to bardzo małej liczby pacjentów, ponieważ w bazie badanych jedynie 0.1 procent dawców później doświadczyło nawracających wylewów. Gustaw Edgren, docent epidemiologii i jeden z badaczy, powiedział „Transfuzje krwi są stosunkowo powszechne, co czyni ich negatywne skutki istotnym zagadnieniem zdrowia publicznego. Jednakże, bardzo mało prawdopodobne jest, aby dostać wylewu krwi do mózgu w wyniku czynnika przeniesionego przez transfuzję”

Dlaczego jednak w ogóle do tego dochodzi? Badacze planują przyjrzeć się próbkom z bio-banku Danish Blood Donor Study by sprawdzić czy są w stanie zidentyfikować nieprawidłowe białka, związane z tą chorobą, które mogą być potencjalnie szkodliwe dla naczyń krwionośnych. Jednakże, inni naukowcy sugerują, że potencjalnie może kryć się za tym coś bardziej subtelnego – a niektórzy idą nawet o krok dalej, nasuwając, że proces transfuzji krwi może nawet przenosić cechy charakteru dawcy do biorcy. Przykładowo, pięć lat temu, badania przeprowadzone przez Uniwersytet Genewski doniosły, że niemal połowa pacjentów zgłaszała zmiany swojego zachowania i wartości po otrzymaniu transfuzji krwi. Badacze przeprowadzili wywiady z siedmioma osobami, które otrzymały transfuzję krwi w związku z operacjami ortopedycznymi, takimi jak wymiana stawu biodrowego, i dowiedli, że trzech z siedmiu badanych sądziło, że ich osobowość uległa zmianie. Jeden z nich stwierdził, że spał oraz śnił o wiele więcej niż wcześniej; inny natomiast powiedział, że jego zmysł smaku się zmienił, co uznał za niepokojące, mówiąc „Mam nadzieję, że krew dawcy nie jest w stanie całkowicie przejąć kontroli.” Trzeci pacjent zgłosił, że po transfuzji poczuł się silniejszy oraz szczęśliwszy. Autorzy doszli do wniosku, że: „Lepsze zrozumienie częstotliwości i znaczenia zaobserwowanych zmian jest istotne, ponieważ w następstwie lekarze mogą być zobowiązani by zacząć uwzględniać takie informacje podczas uzyskiwania zgody na transfuzję.”

Takie przekonania mogą zostać po prostu odrzucone, jednak naukowcy przeprowadzający badania w kształtującej się dziedzinie, nazywanej „pamięcią komórkową”, twierdzą, że przeniesienie cech osobowości w wyniku przeszczepu organów lub transfuzji krwi to nie tylko fanaberia. W artykule z 2019 roku opublikowanym w czasopiśmie „Medical Hypotheses,” dr. Mitchell Liester, adiunkt kliniczny psychiatrii na Uniwersytecie Kolorado, przedstawił koncepcję, że „wspomnienia z życia dawcy są magazynowane w komórkach przeszczepionego serca, a następnie są ‘zapamiętywane’ przez biorcę w następstwie przeszczepu.” Chociaż może to brzmieć dziwacznie, to pięć lat temu naukowcy udokumentowali, że poprzez przeszczep tkanek, udało im się przeszczepić wspomnienia z jednego ślimaka na drugiego. Zadawali oni łagodne wstrząsy elektryczne ogonom ślimaków morskich z gatunku Aplysia californica. Sprawiło to, że ich naturalny odruch obronny (polegający na kurczeniu się, gdy chronią się przed szkodą) stał się bardziej zauważalny. Porażone ślimaki nauczyły się jak unikać bodźca. Te, które otrzymały wstrząsy, kurczyły się w obronie przez 50 sekund po tym jak ich ogony zostały poddane impulsowi, podczas gdy te, które nie zostały porażone, kurczyły się tylko przez sekundę. Jednakże, po przeszczepie od ‘wstrząśniętych’ ślimaków, te nie porażone również kurczyły się przez 50 sekund, po poddaniu impulsowi. David Glanzman, profesor biologii Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles, który był współautorem badania, stwierdził, że wynik był „taki jakbyśmy przenieśli pamięć.” W czasopiśmie „eNeuro” wyjaśnił, że przeszczepione komórki zawierały informacje genetyczne, nazywane RNA, które są zaangażowane w wiele procesów, w tym to jak geny są włączane lub wyłączane. 

Inni naukowcy wysuwają hipotezę, że wspomnienia mogą być przechowywane jako chemiczne kody wewnątrz białek, wokół których skręcone jest nasze DNA. Jednakże, nie jest wiadome, czy oznacza to że wspomnienia są rzeczywiście przenoszone poprzez transfuzję krwi lub przeszczep narządów.