Norwegowie pokochali gady

- Właściwie kupiliśmy tylko to, co uważamy za fajne, więc trochę poszło — mówi Linn Therese Grytten.

Aby wymienić kilka, para ma dwa konie, pięć kotów i jednego psa.

Oprócz? Nieco ponad 50 węży.

- Są zwierzęta, których zwykle nie widuje się w Norwegii, więc fajnie jest mieć w domu coś nieco innego — mówi Vegar Sandvik.

Koniec zakazu

W 1977 r. posiadanie gadów na własność prywatną stało się nielegalne, ale nawet w okresie prohibicji szacowano, że w kraju nadal żyło około 100 000 nielegalnych gadów.

A fakt, że zakaz nie był przestrzegany, był jednym z powodów, dla których Norweski Urząd Bezpieczeństwa Żywności uchylił go i dopuścił 19 gatunków do własności prywatnej.

- Ponieważ liczba nielegalnych gadów była tak wysoka przed 2017 r., nie sądzę, aby rzeczywista liczba gadów w Norwegii tak bardzo wzrosła, prawdopodobnie był to niewielki wzrost — mówi Stein Ivar Ramberg.

Pozwalając ludziom na posiadanie tzw. Herptiles we własności prywatnej, wydobyliby na światło dzienne hodowlę zwierząt, a właściciele nie musieliby się martwić o np. pójście do weterynarza.

- Po tej zmianie można o tym więcej mówić, staliśmy się środowiskiem, w którym można więcej mówić o dobrostanie zwierząt i o tym, jak się nimi opiekować. To jedna wielka zmiana od 2017 roku — mówi Ramberg.

Popularne

- Gady stały się bardzo popularne — mówi Camilla Nesheim.

Jest na co dzień kierownikiem Pets Nordfjordeid, a w sklepie zoologicznym sprzedaje wszystko, od węży po gekony i ptaszniki. Oprócz tych nieco bardziej tradycyjnych złotych rybek i chomików. Ale nie każdy toleruje posiadanie zwierząt futerkowych w domu.

- Gekon lamparci prawie stał się nowym chomikiem — mówi Nesheim.

Ale jeśli masz zamiar zdobyć gekona lamparta, jest jedna rzecz, o której powinieneś pomyśleć.

- Może żyć nawet 40 lat, w przeciwieństwie do chomika, który zwykle żyje do 2-3 lat. Więc może to być wyzwaniem, jeśli właściciel straci zainteresowanie — mówi Ramberg.