To zdjęcie z teleskopu Hubble'a ukazuje złożoną grupę mgławic emisyjnych, zagnieżdżonych w Wielkim Obłoku Magellana. Zdjęcie: NASA, ESA i J. M. Apellaniz (Centro de Astrobiologia (CSIC/INTA Inst. Nac. de Tec. Aero.); Przetwarzanie obrazu: Gladys Kober (NASA/Catholic University of America)
To złożone skupisko mgławic emisyjnych znane jest jako N11 i zostało odkryte przez amerykańskiego astronoma i astronautę NASA, Karla Gordona Henize'a w 1956 roku. Kosmiczny Teleskop Hubble'a NASA dostarczył nowe zdjęcie tego skupiska w Wielkim Obłoku Magellana (LMC), pobliskiej galaktyce karłowatej orbitującej wokół Drogi Mlecznej.![]()
Załączone zdjęcie pokazuje, gdzie znajduje się N11 w Wielkim Obłoku Magellana. Zdjęcie: NASA, ESA, J. M. Apellaniz (Centro de Astrobiologia (CSIC/INTA Inst. Nac. de Tec. Aero.), ESO VMC Survey i DSS2; Przetwarzanie obrazu: Gladys Kober (NASA/Catholic University of America)
Rozciągające się na około 1000 lat świetlnych włókna N11 splatają materię gwiezdną jak błyszcząca wata cukrowa. Te bawełniane chmury gazu są jonizowane przez rosnącą liczbę młodych i masywnych gwiazd, nadając całemu kompleksowi wiśniowo-różowy kolor. W całym N11 z mgły wybuchają kolosalne pustki. Bańki te powstały w wyniku energicznego powstawania i umierania gwiazd będących w mgławicach. Ich wiatry gwiazdowe i supernowe wypełniły otaczający obszar powłokami gazu i pyłu.
Aktywność gwiazdowa N11 zwróciła uwagę wielu astronomów, ponieważ jest to jeden z największych i najbardziej energetycznych regionów w LMC. Aby zbadać rozkład gwiazd w N11, naukowcy wykorzystali Zaawansowaną Kamerę do Badań teleskopu Hubble'a, korzystając z jej czułości i doskonałej rozdzielczości szerokokątnej. Skupisko zawiera szeroki wachlarz gwiazd do badania przez Hubble'a, w tym jeden obszar, który przestał formować gwiazdy, oraz inny, który nadal je tworzy. Unikalne możliwości Hubble'a pozwoliły astronomom kompleksowo zbadać różnorodność gwiazd w kompleksie N11 i zmapować różnice między każdym regionem.