3 legalne sposoby, w jakie możesz zostać aresztowany i jak poradzić sobie z bezprawnym aresztowaniem

Zdjęcie: Peter Dazeley Getty Images

Podróż przez wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych zaczyna się, kiedy policjant mówi: „Jesteś aresztowany/aresztowana”. W tym momencie osoba przebywa w areszcie policyjnym, ponieważ nie może swobodnie odejść. Funkcjonariusze mogą użyć kajdanek lub fizycznych środków przymusu dla bezpieczeństwa, lecz nie zawsze jest to konieczne. 

Aresztowanie to formalne zastosowanie środków przymusu prawnego wobec osoby do czasu jej oficjalnego zwolnienia. Artykuł ten omawia okoliczności, w których funkcjonariusz może dokonać aresztowania.

Funkcjonariusz osobiście obserwuje przestępstwo

Jeśli policjant zobaczy, jak ktoś popełnia przestępstwo, może on zatrzymać taką osobę. Na przykład funkcjonariusz na patrolu jest świadkiem kradzieży torebki. Może natychmiast aresztować złodzieja torebki za przestępstwo. 

W większości stanów funkcjonariusz może zdecydować, czy aresztować podejrzanego, czy wręczyć mu mandat. W przypadku postawienia zarzutów karnych, zazwyczaj opierają się one na osobistej obserwacji funkcjonariusza.

Niektóre stany ograniczają stosowanie aresztowań w przypadku poważnych przestępstw. W tych stanach funkcjonariusze wydają mandaty lub sąd wezwania sądowe w przypadku wykroczeń mniejszej wagi, zamiast doprowadzić podejrzanego na posterunek policji lub do biura szeryfa w celu wniesienia zarzutów.

Funkcjonariusz ma prawdopodobny powód, aby sądzić, że doszło do przestępstwa

Kiedy organy ścigania mają uzasadnione przekonania, że ktoś popełnił przestępstwo, mogą zatrzymać tę osobę. To rozsądne przekonanie to „prawdopodobny powód”. Policja nie może opierać aresztowania na przeczuciach lub przypuszczeniach. Funkcjonariusz organów ścigania musi mieć obiektywnie uzasadnione podstawy do ich przekonania oparte na faktach i okolicznościach sprawy karnej.

Na przykład policjant słyszy zgłoszenie, że mężczyzna w żółtej koszuli obrabował sklep monopolowy przy użyciu broni. Policjant zauważa mężczyznę w żółtej koszuli biegnącego koło sklepu. Funkcjonariusz może zatrzymać mężczyznę i przeszukać go, ponieważ jest uzasadnione podejrzenie, że to on mógł to zrobić.

Załóżmy, że mężczyzna ma w kieszeni pistolet oraz zwitek gotówki. W tym przypadku policjant ma prawo aresztować mężczyznę z powodu całokształtu okoliczności. Istnieją prawdopodobne powody, by sądzić, że mężczyzna dokonał napadu.

Przepisy stanowe różnią się w zależności od okoliczności prowadzących do aresztowania bez nakazu sądowego. Na przykład na Florydzie, następujące wykroczenia, między innymi, doprowadzą do aresztowania, nawet jeśli nie zostaną popełnione na oczach funkcjonariusz dokonującego aresztowania:

• Kradzież w sklepie
• Noszenie ukrytej broni innej niż broń palna
• Posiadanie nie więcej niż dwudziestu gramów marihuany 

Zazwyczaj policjanci mają mniejszą swobodę w aresztowaniu kogoś za wykroczenie na podstawie prawdopodobnej przyczyny.

Policjant posiada nakaz aresztowania

Większość aresztowań nie jest dokonywana w wyniku świeżo popełnionych przestępstw lub pościgów. Zazwyczaj wynikają one z dochodzeń policyjnych. Podczas tych dowodzeń Czwarta Poprawka chroni ludzi przed nieuzasadnionym przeszukiwaniem lub konfiskatą dokonaną przez organy ścigania. Wymaga to od policjantów uzyskania nakazu, w którym pod przysięgą określi, gdzie funkcjonariusze mogą dokonać przeszukania oraz jakie osoby lub rzeczy mogą zostać skonfiskowane.

Zgodnie z Czwartą Poprawką do Konstytucji każdy ma uzasadnione oczekiwania co do prywatności w swoim domu. Zakładając, że policja ma prawdopodobny powód, aby wierzyć, że osoba popełniła przestępstwo i w danym miejscu znajdzie się wystarczająca ilość dowodów. W tym przypadku mogą zwrócić się do sędziego o wydanie nakazu przeszukania. 

Na przykład powiedzmy, że policja otrzymuje potwierdzenie z wiarygodnego źródła, że podejrzany ukrywa skradzione przedmioty w piwnicy w swoim domu. Funkcjonariusz może poprosić o nakaz przeszukania domu podejrzanego, który określa piwnicę jako obszar przeszukania.

Zakładając, że policja ma prawdopodobny powód, aby wierzyć, że osoba popełniła przestępstwo i chce zabrać ją na przesłuchanie lub postawienie zarzutów. W tym przypadku policja może poprosić o nakaz aresztowania, aby zatrzymać podejrzanego w areszcie sądowym.

Zazwyczaj nakaz aresztowania:

• Określa popełnione przestępstwa oraz odpowiadające im ustawy
• Określa osobę podejrzaną o popełnienie przestępstwa
• Określa miejsca oraz daty popełnionych przestępstw
• Określa wszelkie ofiary czynności przestępczej
• Rozkazuje każdemu funkcjonariuszowi, aby zatrzymał tę osobę

Nakaz aresztowania daje każdemu policjantowi lub organom ścigania uprawnienia do aresztowania podejrzanego. Nie muszą być to funkcjonariusze, którzy prowadzą śledztwo. Ta informacja jest zazwyczaj rozpowszechniona w całym stanie (lub w całym kraju) za pośrednictwem policyjnych baz danych. Kiedy funkcjonariusz sprawdza dane identyfikacyjne oraz rejestr aresztowań, dowie się o nakazie aresztowania i zatrzyma podejrzanego. 

Na przykład zgodnie z prawem karnym Karoliny Północnej funkcjonariusz może aresztować oskarżonego na podstawie istniejącego nakazu, nawet jeśli nie jest on w jego posiadaniu. Policjant musi poinformować osobę o zaległym nakazie oraz podać im go tak szybko, jak to możliwe.

Ostrzeżenie Mirandy

Piąta i Szósta Poprawka Konstytucji Stanów Zjednoczonych zapewniają ludziom określone prawa podczas zatrzymania. Piąta Poprawka chroni prawo do nieobciążania samego siebie. Dodatkowo masz prawo do rzetelnego procesu sądowego. Oznacza to, że zgodnie z Konstytucją Stanów Zjednoczonych powinieneś/powinnaś otrzymać powiadomienie o Twojej sprawie oraz sprawiedliwy proces zanim Twoje życie, wolność i własność zostaną odebrane.

Jeśli policja chce przesłuchać osobę w areszcie policyjnym, musi poinformować tę osobę o ich Prawach Mirandy. Zalicza się do tego prawo milczenia oraz prawo do adwokata. W telewizji policja często jest przedstawiana jako osoba czytająca podejrzanym ich Prawa Mirandy natychmiast po aresztowaniu. Nie jest to konieczne i często różni się od tego, jak rzeczy się dzieją w prawdziwym świecie.

Policja nie musi czytać tych praw natychmiast po aresztowaniu. Nie muszą czytać Praw Mirandy podczas wsadzania podejrzanego do więzienia w celu postawienia go w stan oskarżenia. Muszą czytać Prawa Mirandy jedynie wtedy, kiedy podejrzany przebywający w areszcie jest przesłuchiwany. Jednak wszystko, co powiesz dobrowolnie, może być użyte przeciwko Tobie, nawet zanim otrzymasz poradę. Więc w Twoim najlepszym interesie jest zachowanie milczenia oraz zwrócenie się o adwokata.

Szósta Poprawka pokrywa prawa podejrzanego, w tym:

• Prawo do szybkiego i publicznego procesu
• Prawo do procesu z udziałem ławy przysięgłych przed bezstronną ławą przysięgłych
• Prawo do informacji o tym, o jakie przestępstwo jesteś oskarżony/oskarżona
• Prawo do radcy prawnego w każdym krytycznym etapie rozprawy karnej

Krytyczne etapy obejmują przesłuchanie, składy po postawieniu zarzutów, terminy rozpraw przedprocesowych, rozprawa, wydawanie wyroku lub apelację. Oskarżeni są uprawnieni do prawnej reprezentacji, nawet jeśli ich na to nie stać. Sąd może wyznaczyć adwokata znanego również jako obrońcę publicznego.

Kwestionowanie bezprawnego aresztowania

Prokurator wnosi oskarżenie o popełnienie przestępstwa w dzielnicy lub hrabstwie, w którym zarzuca się popełnienie przestępstwa. Jest to prawnik reprezentujący stan (rząd) w sprawie karnej przeciwko Tobie. Stany różnią się pod względem terminologii. W Karolinie Północnej oskarżający urzędnik jest znany jako prokurator okręgowy. Natomiast na Florydzie prokurator jest znany jako prokurator stanowy.

Prokurator może również zwrócić się o akt oskarżenia do wielkiej ławy przysięgłych, zanim zostaniesz aresztowany/aresztowana. Celem rozprawy jest ustalenie, czy istnieje prawdopodobny powód do postawienia zarzutów formalnych. Po tym jak większość członków wielkiej ławy przysięgłych zagłosuje za postawieniem w stan oskarżenia, prokurator wniesie oskarżenie. Oskarżony/oskarżona jest wtedy aresztowany/aresztowana i postawiony/postawiona przed sędzią w celu pierwszego stawiennictwa, znane również jako oskarżenie.

Porozmawiaj z obrońcą w sprawach karnych o swoim aresztowaniu. Jeżeli masz pytania dotyczące legalności Twojego aresztowania, walcz w sądzie, a nie na ulicy. Nie stawiaj oporu przed aresztowaniem; w niektórych stanach może to doprowadzić do dodatkowych zarzutów.

Prawnik może udzielić dostosowanych rad prawnych po konsultacji sprawy, w tym:

• Negocjowanie korzystnej ugody sądowej
• Kwestionowanie bezprawnego aresztowania lub przeszukiwania
• Wzbudzanie uzasadnionych wątpliwości oraz kwestionowanie dowodów
• Rozpatrywanie skutków nierozstrzygnięcia lub przyznania się do winy
• Argumentowanie o zwolnienie za kaucją, skrócenie czasu więzienia lub prace społeczne

Porozmawiaj z doświadczonym obrońcą w sprawach karnych w Twojej okolicy. Nawet jeśli nie wierzysz, że jesteś oskarżony/oskarżona o poważne przestępstwo, wyrok skazujący staje się częścią Twojego rejestru karnego i może mieć skutki uboczne. Wyroki skazujące za przestępstwa, takie jak przemoc domowa, może mieć wpływ na to, gdzie mieszkasz i gdzie pracujesz.