Zakaz wypalania torfowisk ma chronić dziką przyrodę i zasoby węgla w Anglii

The Flow Country w Caithness i Sutherland, uważane przez wielu ludzi za najlepsze torfowisko typu na świecie. Torfowiska nie tylko są ważne dla natury i dzikich zwierząt, ale stanowią też jedne z najcenniejszych magazynów węgla na Ziemi. 
Zdjęcie. Murdo MacLeod/The Guardian 

Rząd planuje zakazać wypalania roślinności na głębokich torfowiskach w celu ochrony przyrody i zmniejszenia emisji dwutlenku węgla.

Dotąd roślinność na torfowiskach była celowo wypalana, by stworzyć sprzyjające warunki dla kuropatw ptaków —  które chętnie żywią się świeżymi pędami roślin pojawiających się po wypaleniu. Działanie to zwiększało liczbę ptaków przeznaczonych do odstrzału rekreacyjnego.

Jednak wypalanie przyczyniło się do degradacji aż 80% torfowisk w Anglii. Te rzadkie siedliska mogą magazynować ogromne ilości węgla – szacuje się, że w samej Wielkiej Brytanii „zawiera się” w nich ok. 3,2 miliarda ton dwutlenku węgla. Gdy jednak torfowiska wysychają wskutek wypalania lub osuszania, zamiast magazynować węgiel — zaczynają go emitować. Co więcej, wypalanie zagraża dzikim zwierzętom, takim jak żmije, ropuchy czy ptaki gniazdujące na ziemi.

Poprzedni rząd konserwatystów ogłosił przepisy zakazujące wypalania niektórych torfowisk, jednak eksperci uznali te przepisy za niewystarczające i, że pozostawiają one wiele cennych siedlisk bez ochrony. 

Obowiązujące prawo zakazywało wypalania roślinności na torfowiskach o głębokości ponad 40 cm, tylko jeśli znajdowały się one na obszarach o szczególnym znaczeniu naukowym i jednocześnie były objęty ochroną lub uznany obszarem chronionym — chyba że wydano specjalne pozwolenie lub teren jest stromy lub skalisty.  W efekcie wiele torfowisk pozostało niechronionych. Organizacje łowieckie już wtedy twierdziły, że rząd „atakuje strzelectwo na kuropatwy”, a Sojusz Wiejski (Countryside Alliance) prowadził aktywny lobbing przeciwko zakazowi.

Plan Partii Pracy zaostrza przepisy: za „głęboki torf” uznaje się teraz torf o głębokości od 30 cm, zamiast 40 cm, a ochrona ma obejmować wszystkie torfowiska o tej głębokości, nie tylko te mające znaczenie dla nauki. 

W wyniku tego, chroniony obszar zwiększy się z 222 000 do ponad 368 000 hektarów z łącznych 677 250 hektarów głębokiego torfu w Anglii.  Podejście to wspierane jest dowodami przedstawionymi przez agencję Natural England. Każde celowe wypalanie musiałoby być przeprowadzane na podstawie ścisłej licencji i tylko w uzasadnionych przypadkach, np. w celu zmniejszenia ryzyka pożarów.

Minister ds. przyrody, Mary Creagh, powiedziała:

„Nasze torfowiska to angielska Amazonia – dom dla najcenniejszej fauny, magazyn węgla i naturalna ochrona przed powodziami. Wielka Brytania posiada 13% światowych zasobów torfowisk. Jest to rzadko występujące siedlisko i cenny element naszego dziedzictwa narodowego, dlatego ogłaszamy konsultacje w sprawie działań, które mają lepiej chronić głębokie torfowiska. Te zmiany przyniosą korzyści społecznościom poprzez poprawę jakości powietrza i wody oraz ochronę domów i przedsiębiorstw przed powodziami, co wspiera stabilność i bezpieczeństwo gospodarcze w ramach naszego planu zmian”.

Ministerstwo Środowiska, Żywności i Spraw Wiejskich (Defra) zapowiedziało, że przed zmianą prawa przeprowadzone zostanie konsultacja, a opinie właścicieli ziemskich zostaną uwzględnione.

Ministerstwo ogłosiło również, że w tym roku zostanie zbudowanych lub naprawionych 1 000 projektów przeciwpowodziowych, by chronić tysiące domów i przedsiębiorstw. Liczba projektów na lata 2026/27 zostanie określona w czerwcowym przeglądzie budżetowym. Finansowanie otrzymają najważniejsze projekty m.in. w Derbyshire, na wyspie North Portsea Island, w Preston i South Ribble, Poole Bridge, Benacre i Kessingland.