25% mężczyzn w USA doświadcza przemocy ale trudno jest uzyskać pomoc

Zdjęcie: Viktoriya Skorikova/Moment RF/Getty Images

Przez osiem lat badałam przypadki przemocy wobec osób starszych i niepełnosprawnych jako członek Wydziału Ochrony Dorosłych w Teksaskim Departamencie Rodziny i Usług Ochronnych - jednostki współpracującej z bardziej znanym Wydziałem Ochrony Dzieci. I podobnie jak ci, którzy próbują pomagać maltretowanym dzieciom, widziałam najgorsze, co ludzkość ma do zaoferowania innym dorosłym.

Znam te statystyki na pamięć. Średnio potrzeba siedmiu interwencji, zanim maltretowany partner opuści związek. Ponad 1 na 3 kobiety i 1 na 4 mężczyzn doświadczy w swoim życiu jakiejś formy przemocy ze strony partnera, według Krajowej Infolinii ds. Przemocy Domowej.

Jednak te statystyki mogą być zaniżone w przypadku mężczyzn - twierdzi dr Grey Endres, profesor nadzwyczajny pracy socjalnej na Missouri Western State University i specjalny konsultant Newhouse KC, schroniska dla ofiar przemocy domowej w Kansas City, Missouri.

„Bardzo często przypadki przemocy wobec mężczyzn są rzadziej zgłaszane, więc statystyki nie są dokładne” - powiedział mi Endres. „Wstyd zniewala”.

Rozmawiałam z Endresem, aby dowiedzieć się, co powstrzymuje maltretowanych mężczyzn i chłopców przed mówieniem o przemocy oraz jak można im pomóc.
Ta rozmowa została zredagowana i skrócona dla jasności.

CNN: Dlaczego tak wielu mężczyzn i chłopców milczy, gdy są ofiarami przemocy?

Dr Grey Endres: Wiele z tego wynika ze sposobu, w jaki wychowujemy chłopców. Uczy się ich, że trzeba „otrzeć łzy i iść dalej”, „wszystko będzie dobrze”, „podnieś się”, „otrząśnij się”. To jedna część problemu. Druga dotyczy wstydu, jaki mężczyźni odczuwają, gdy muszą przyznać, że padli ofiarą przemocy fizycznej lub seksualnej.

To ma związek z tym, jak definiujemy męskość. Jeśli jesteś ofiarą przemocy, możesz sam tworzyć barierę w proszeniu o pomoc, jeśli myślisz, że bycie ofiarą oznacza, że coś jest z tobą nie tak.

CNN: To nie tylko kwestia tego, co mężczyźni i chłopcy narzucają sobie sami. Jakie bariery napotykają, gdy szukają pomocy?

Endres: Większość schronisk dla ofiar przemocy domowej przyjmuje wyłącznie kobiety. To błędne myślenie wśród profesjonalistów. Zakładamy, że przemoc domowa to tylko przemoc ze strony mężczyzny wobec kobiety lub kobiety wobec kobiety, podczas gdy mężczyźni również padają jej ofiarą.
Przemoc domowa to nie tylko przemoc ze strony partnera. Obejmuje także przemoc wobec dzieci, przemoc gangową, prześladowanie, napaści seksualne w rodzinie oraz przemoc wobec osób starszych. Wszystkie formy przemocy są ze sobą powiązane. 
Jednak często nasze usługi funkcjonują w oderwanych od siebie strukturach, co sprawia, że sami tworzymy bariery w naszych systemach.

CNN: Co się dzieje, gdy mężczyźni nie mogą uzyskać pomocy?

Endres: Jeśli jako dziecko byłeś świadkiem przemocy domowej, istnieje większe prawdopodobieństwo, że doświadczysz jej również w dorosłym życiu.
Niestety, często dochodzi do tego, że odtwarzamy traumę, którą przeżyliśmy. Przemoc przenosi się z pokolenia na pokolenie, z jednej rodziny na kolejną.

Zaczynasz racjonalizować, że rozwiązywanie problemów przemocą jest w porządku, i to przekonanie pozostaje z tobą w dorosłym życiu. Czasami oznacza to, że ranisz samego siebie, a innym razem - że jako osoba zraniona nie dostrzegasz sygnałów ostrzegawczych u innych.

CNN: Czy jako dorosły mężczyzna jest już za późno, aby przerwać ten cykl?

Endres: Im wcześniejsza trauma, tym trudniej się z niej wyleczyć. W pierwszym roku życia jednym z kluczowych etapów rozwoju jest zaufanie kontra brak zaufania. Jeśli zaufanie się rozwija, tworzy fundament dla przyszłego rozwoju empatii, sumienia, myślenia przyczynowo-skutkowego, poczucia własnej wartości i zdolności do budowania więzi – czyli wszystkich elementów odporności psychicznej.

Ale natura ludzka jest stworzona do leczenia. Nie chodzi o to, co jest z tobą nie tak -chodzi o to, co ci się przydarzyło.
Zrozumienie, że przerwanie cyklu oznacza zmianę sposobu myślenia, jest kluczowe. Trzeba uznać, że przemoc nie jest rozwiązaniem. Mimo że doświadczyłeś jej jako dziecko, możesz podjąć decyzję, by żyć inaczej i otaczać się zdrowymi relacjami.

CNN: Często słyszymy o kobietach w niebezpieczeństwie, które potrzebują planów bezpieczeństwa. Jak mężczyźni mogą stworzyć taki plan?

Endres: Istnieją dwa rodzaje planów bezpieczeństwa. Jeden dotyczy zarządzania emocjami, a drugi - bezpieczeństwa fizycznego.

Kiedy czujesz się przygnębiony lub niespokojny, zatrzymaj się na chwilę, potrzyj skronie, wyjdź na świeże powietrze, posłuchaj muzyki. Następnie porozmawiaj z kimś, kto pomoże ci uporządkować emocje.

Drugi to plan bezpieczeństwa fizycznego - zestaw kroków, które podejmę, aby zapewnić bezpieczeństwo sobie i swoim dzieciom. Zabezpieczę informacje o swoich finansach, paszport, prawo jazdy i dane dotyczące ubezpieczenia zdrowotnego. Będę miał ubrania przechowywane u przyjaciela, tak aby w razie potrzeby móc je szybko odebrać i udać się w bezpieczne miejsce.

CNN: Jak mężczyźni mogą uzyskać dostęp do zasobów lub dowiedzieć się, czy takie wsparcie jest dostępne w ich okolicy?

Endres: Każde duże miasto ma infolinię kryzysową, a także Krajową Infolinię ds. Przemocy Domowej (800-799-SAFE) oraz infolinię kryzysową ds. samobójstw i kryzysów psychicznych (988). Każda z nich skieruje cię we właściwe miejsce. Oczywiście możesz mieszkać w mieście, gdzie jest mniej schronisk lub fizycznych zasobów dostępnych dla mężczyzn.

Ale nawet jeśli zadzwonisz do schroniska dla ofiar przemocy domowej i jesteś mężczyzną, powinni przekierować cię do najlepszego dostępnego wsparcia. Na każdej karcie ubezpieczenia zdrowotnego znajduje się także numer telefonu do pomocy psychologicznej - oni również mogą wskazać ci odpowiednie zasoby. Jeśli jesteś weteranem, możesz skontaktować się z Veterans Crisis Line (988, wybierz 1).

Możesz także skontaktować się z wydziałem Ochrony Osób Dorosłych w swoim stanie, jeśli jesteś osobą powyżej 65. roku życia lub masz niepełnosprawność.

CNN: Co powinieneś zrobić, jeśli masz dzieci?

Endres: Wielu sprawców wykorzystuje dzieci jako narzędzie manipulacji wobec swoich ofiar. To samo często dzieje się z domowymi zwierzętami. W takiej sytuacji należy skontaktować się z odpowiednimi służbami - opieką nad dziećmi, szeryfem lub organami ścigania. Wydział ochrony dzieci powinien być w stanie pomóc, nawet jeśli ich wsparcie będzie oddzielne od pomocy, której ty potrzebujesz.

Organizacja, w której pracuję - Newhouse - przyjmuje zarówno mężczyzn, jak i kobiety, a także ich dzieci i zwierzęta. Oferujemy im miejsce w naszym ośrodku, pomoc w ramach programu zewnętrznego, zarządzanie sprawami, terapię oraz wsparcie prawne. Staramy się przełamywać bariery, które utrudniają ludziom dostęp do potrzebnych im usług.