Co trzeba wiedzieć o epidemii wirusowego zapalenia wątroby typu A w hrabstwie Los Angeles

Zdjęcie: Nataliya Vaitkevich / Pexels.com

Jak dochodzi do zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu A?
Wirus przenosi się drogą fekalno-oralną, czyli poprzez spożycie żywności lub
napojów skażonych mikroskopijnymi cząstkami kału osoby zakażonej. Może się
również rozprzestrzeniać przez bliski kontakt z nosicielem wirusa, nawet jeśli nie
wykazuje on żadnych objawów.

Osoby w kryzysie bezdomności są szczególnie narażone na zakażenie z powodu
ograniczonego dostępu do toalet i możliwości mycia rąk. Wirus częściej występuje
również u podróżnych odwiedzających miejsca o niskim standardzie sanitarnym, u
mężczyzn utrzymujących kontakty seksualne z mężczyznami oraz u osób
zażywających narkotyki.

Jednak urzędnicy informują, że wiele ostatnich przypadków dotyczy osób, które nie
należą do żadnej z tych grup ryzyka. Przyczyna tego zjawiska pozostaje nieznana.
Dr Timothy Brewer, specjalista chorób zakaźnych i epidemiolog z Uniwersytetu
Kalifornijskiego w Los Angeles (UCLA), przyznał, że szczególny niepokój budzą dwa
możliwe źródła zakażeń: skażona żywność oraz transmisja wirusa w
społecznościach lokalnych.

„Jeśli ktoś dba o higienę i mieszka w społeczności z dostępem do czystej wody
pitnej, nie powinien mieć do czynienia z tą chorobą” – stwierdził. – „Coś się dzieje,
ale nie wiemy jeszcze, co dokładnie.”
Jakie są objawy zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu A?
Początkowe symptomy często przypominają dolegliwości żołądkowe: gorączka,
zmęczenie, nudności i utrata apetytu, a następnie wymioty i biegunka. Z czasem
mogą pojawić się także zażółcenie skóry i białek oczu, ciemne zabarwienie moczu
oraz jasne stolce.
Jednym z kluczowych problemów w walce z epidemią jest praktyczna niemożność
skutecznego śledzenia kontaktów zakażonych osób. Okres inkubacji choroby może

trwać do siedmiu tygodni, a osoba zakażona może zarażać innych nawet przez dwa
tygodnie, zanim sama poczuje się chora.
Dr Edward Jones-Lopez, specjalista chorób zakaźnych z Keck Medicine
Uniwersytetu Południowej Kalifornii, podkreśla, że znaczna część zakażonych osób
nie wykazuje poważnych objawów, przez co nie trafia do lekarza, który mógłby zlecić
badanie krwi i zgłosić przypadek odpowiednim służbom.

Najcięższe objawy występują zwykle u osób starszych, z przewlekłymi chorobami
wątroby, z osłabionym układem odpornościowym lub zakażonych wirusem HIV. W
rzadkich przypadkach zakażenie może zakończyć się śmiercią. Podczas obecnej
epidemii zmarło już co najmniej siedem osób. Choć może się to wydawać wysokim
wskaźnikiem śmiertelności, urzędnicy podejrzewają, że rzeczywista liczba
zakażonych jest znacznie wyższa niż wykazują oficjalne statystyki – większość
przypadków mogła przebiegać bezobjawowo lub z łagodnymi symptomami, które
zostały błędnie zinterpretowane.

Jak leczy się wirusowe zapalenie wątroby typu A?
W przypadku tego typu zapalenia wątroby nie ma dostępnego leczenia
przeciwwirusowego o ukierunkowanym działaniu. W większości przypadków infekcja
ustępuje samoistnie w ciągu kilku tygodni i nie powoduje trwałych uszkodzeń
wątroby. U niektórych osób może jednak dojść do konieczności hospitalizacji.
”W rzadkich przypadkach choroba może prowadzić do ostrej niewydolności wątroby,
tzw. piorunującego zapalenia wątroby, które może wymagać przeszczepu” – ostrzega
dr Jones-Lopez. – „Może rozwijać się bardzo szybko i stanowi poważne zagrożenie
dla życia.”

Jeśli podejrzewasz u siebie zakażenie, koniecznie skontaktuj się z lekarzem,
nawadniaj organizm i zadbaj o odpoczynek.
Jak można się chronić?
Najskuteczniejszą metodą zapobiegania zakażeniu jest szczepienie. Schemat
obejmuje dwie dawki szczepionki podawane w odstępie co najmniej sześciu miesięcy
i zapewnia odporność na całe życie. Od około dwóch dekad jest ona rutynowo
podawana dzieciom, ale wielu dorosłych powyżej 25. roku życia nie zostało
zaszczepionych, chyba że należeli do grupy podwyższonego ryzyka.
To, że epidemia występuje poza tradycyjnie narażonymi grupami, „pokazuje, jak
ważne jest ponowne przemyślenie sposobów i miejsc, w których prowadzimy
działania profilaktyczne” – zauważyła dr Anne Rimoin, profesor epidemiologii z
UCLA. – „Zakażenie w jednym miejscu to potencjalne zagrożenie wszędzie”.

Osoby niezaszczepione, które miały kontakt z zakażonym, powinny jak najszybciej
przyjąć szczepionkę – może to zapobiec rozwojowi choroby. Eksperci zalecają także,
by osoby z osłabionym układem odpornościowym po kontakcie z wirusem otrzymały
dodatkowo immunoglobulinę. A wszystkim zaleca się przestrzeganie zasad higieny:
mycie ręce wodą z mydłem, zwłaszcza po skorzystaniu z toalety i przed
przygotowywaniem posiłków.