Główni kandydaci na nowego papieża

Zdjęcie: Liturgia/Fandom

Włochy - Pietro Parolin

70-letni kardynał, obecny sekretarz stanu, jeden z najbardziej doświadczonych urzędników watykańskich. Ma opinię świetnego polityka i dyplomaty. Spośród wszystkich kandydatów wydaje się on mieć wyważone poglądy, więc prawdopodobne jest, że będzie on kontynuował reformy Franciszka. Opowiada się za współpracą z Chinami, twierdzi, że wierzy w dobre intencje Pekinu. Sam brał udział w odnowieniu porozumienia z komunistyczną partią. Pietro ma jednak większe doświadczenie w polityce niż w służbie parafialnej, co może utrudnić mu w wyborach.

Filipny – Luis Antonio Tagle

67-letni Filipińczyk w kręgach Watykanu dorobił się tytułu “azjatyckiego Franciszka”. Jego ideały są bardzo zbliżone do tych, które wyznawał jego poprzednik. Ponadto ma duże doświadczenie administracyjne i duszpasterskie, wykształcenie w historii i teologii oraz posiada znajomość wielu języków. Duże poparcie zyskuje też jego azjatyckie pochodzenie, które wiąże się akcją misyjną Kościoła na kontynencie Wschodu. Wyróżnia go bardziej liberalne podejście do nauk kościoła, patrzy łagodniejszym okiem na związki bez sakramentu i pary homoseksualne. Jest przeciw surowym dogmatom Kościoła. Również opowiada się za współpracą z Chinami. 

Gwinea – Rober Sarah

Kardynał ma 79 lat i cechuje go duży nacisk na tradycjonalizm i ortodoksyjność wiary. Otwarcie krytykuje związki homoseksualne i wyraża stanowczy sprzeciw progresywnym poglądom wdrażanych w nauki Kościoła. Według francuskiego tygodnika “Paris-Match” - kandydat ma mieć wielkie wpływy, mimo rezygnacji z wyższych stanowisk. 

Francja – Jean-Marc Aveline

66-letni kardynał wyróżniany jest w znacznym stopniu przez swoje bogate wykształcenie. Studiował jednocześnie filozofię na Sorbonie i w Instytucie Katolickim w Paryżu, gdzie uzyskał dyplom z teologii, greki biblijnej i języka hebrajskiego. Udało mu się także przekonać Franciszka do odwiedzenia Francji. Jego poglądy bardzo przypominają te, jakie wyznawał Bergoglio. Nie bez powodu uznawany jest za ulubionego purpurata Franciszka. Buduje on wizerunek liberała, który ostrożnie bada teren. Jego dążenia do decentralizacji kościoła i poparcie w środowiskach lewicowych może utrudnić mu jednak dojście do pontyfikatu.