„Ich piosenki nawołują do gwałtów na Żydówkach”– mówi izraelski student w Genewie

Zdjęcie: Salvatore Di Nolfi/EPA

„Poza uniwersytetem w Genewie śpiewają piosenki nawołujące do gwałtów na Żydówkach”– mówi Noam, student studiów licencjackich w Genewskiej Szkole Dyplomacji. Studiuje tam od dwóch lat i brakuje mu roku do uzyskania dyplomu. Jak mówi, jako że jest to uczelnia prywatna, i tu nieco mniej surowo niż na uczelniach publicznych, „ale w świetle zaistniałej sytuacji rozważam jak najszybszą ucieczkę stąd”. Antysemicki trend zakładania obozowisk na kampusach uniwersyteckich w celu wyrażenia poparcia dla Palestyńczyków, a jednocześnie zaszczepiania strachu wśród studentów żydowskich i izraelskich, przedostał się za ocean i jest obecnie obecny w całej Europie. Od krajów skandynawskich po Włochy, od Hiszpanii po Niemcy coraz więcej młodych ludzi przyłącza się do protestów i żąda, aby ich uniwersytety zerwały wszelkie więzi z Izraelem. „Przyjechałem tu, żeby dobrze się bawić, studiować za granicą i poznać inne środowisko”– mówi Noam. „Ale to, co się teraz dzieje, to mieszanina zamętu, rozpaczy i depresji. Nie mogę nawet skoncentrować się na nauce”. Do października Noam czuł się bezpieczny. „Mieszkam w okolicy, gdzie mówienie po hebrajsku lub identyfikowanie się jako Żyd nie było zbyt mądre, ale od 7 października stało się to nie do zniesienia. Jestem tu znany z pracy dla organizacji izraelskich i jako Izraelita chodzę po okolicy ze swoją gwiazdą Dawida” – mówi i przechodzi do opisu sprzeczki, jaką stoczył. „Wyszedłem z kampusu uniwersytetu w Genewie, spotkałem dwie osoby w kufijach, trzymające flagi palestyńskie z zakrytymi twarzami, które rozdawały flagi ze swastykami. Nagle powiedzieli, że Żydzi i Izraelczycy muszą się odznaczać. To nie jest wygodny moment, biorąc pod uwagę naszą przeszłość. Zaatakowali mnie swoimi flagami, ale ponieważ jestem przeszkolony w samoobronie, chwyciłem flagę i użyłem jej, aby odeprzeć napastników. Następnie szkoła wezwała mnie na przesłuchanie”. Czy byli to muzułmanie? Arabowie? „Jest tu wielu zwolenników Palestyny, komunistów, postępowców i feministek. Istnieje granica tego, ile mogę znieść i ile jestem w stanie znieść, widząc, jak lokalna społeczność żydowska pochyla głowę i narzuca autocenzurę”– powiedział Noam. 

„Wszędzie są protesty, nawet w pociągu. Idę na imprezę, a tam flagi palestyńskie, kefije i antyizraelskie naklejki. Kiedy podszedłem do policjanta ze skargą, kazał mi złożyć ją do skarg publicznych”. w biurze, wskazując przy koszu na śmieci, boję się o tych, którzy nie mogą walczyć tak jak ja. Panuje tam atmosfera terroru, jakbyśmy byli w Gazie”– powiedział. Noam ma teraz wątpliwości co do wyboru stopnia naukowego. „Co robię, studiując dyplomację?” on mówi: „Zdajesz sobie sprawę, że nie ma tu miejsca na dialog. To wojna. Ale nie tylko my jesteśmy tym dotknięci. Wielu członków lokalnej społeczności jest oszołomionych przemocą, która wybucha wokół nich. Poradzenie sobie z tym wymaga hartu ducha”. Noam potrzebował czegoś więcej niż tylko hartu ducha, aby dotrzeć do biblioteki Uniwersytetu Genewskiego, co wymagało od niego przejścia przez główny budynek. „To miejsce od pierwszego dnia było niekomfortowe, z plakatami wzywającymi do zaprzestania rzekomego ludobójstwa i piosenkami nawołującymi do gwałtów na Żydówkach – wspomina. Jestem tam znany, więc witają mnie okrzyki, w których nazywają mnie zabójcą dzieci i że należy „roz*ebać” moich ludzi. Stałem się ekspertem w przygryzaniu wargi”. Kiedy jednak kilka dni temu on i jego przyjaciele weszli na uniwersytet, byli zszokowani, widząc, że budynek został przejęty przez protestujących, którzy wnieśli do środka sofy i łóżka, a na stołach usiedli, grając w karty i jedząc. S., który również tam był, opisuje tę scenę jako przypominającą wycieczkę grupy młodzieżowej. „Wiem, co oznaczają ich znaki „Od rzeki do morza”. Dlatego natychmiast się uciszam. Któregoś razu, gdy byłem na demonstracji, ktoś zobaczył, jak piszę SMS-y po hebrajsku i zaczął na mnie krzyczeć z nienawiścią, jakiej nigdy wcześniej nie doświadczyłem. Jest to więc przerażające na poziomie osobistym, ale także teoretycznym. Nie możesz odgadnąć, czego chcą.

Najwyraźniej nie są zainteresowani dialogiem, więc nie można powstrzymać się od zastanawiania, co by się stało, gdyby ich żądania dotyczące bojkotu akademickiego zostały spełnione”– mówi. W moim CV jest napisane, że pochodzę z Izraela. Czy miałoby to wpływ? Czy zostałbym zbojkotowany? To szokująca sprawa, niepokojąca i rozdzierająca serce”– odpowiada. „Ze względu na to, że jestem antyizraelski, nie rzucam się w oczy i dokładnie się zastanawiam, zanim cokolwiek zrobię. To poczucie bezradności i utraty kontroli. Mam nadzieję, że władze coś zrobią, a jeśli nie one, to oficjalny Izrael. To niewłaściwe”– mówi. Albo student pierwszego roku medycyny w Rzymie wspomina: „Za każdym razem, gdy wyjdę z domu, na zewnątrz może nastąpić protest. Wtedy jako Izraelczyk wpadam w nieprzyjemny i agresywny konflikt”. Stwierdza, że wykładowcy bardzo wspierają protestujących i promują narracje propalestyńskie podczas swoich wykładów, podczas gdy palestyńscy nauczyciele mogą wyświetlać filmy dokumentalne na temat cierpień Palestyńczyków bez żadnej przeciwwagi. „To nie jest kwestia uczciwości intelektualnej, ale raczej kwestia podstawowego człowieczeństwa”– mówi. „Są tu setki studentów żydowskich i izraelskich i nikt nie zapytał, jak się czujemy. Uniwersytet promuje na swojej stronie na Instagramie obóz, który zostanie zbudowany 15 maja” – Or powiedział, zastanawiając się, dlaczego nikt nie pyta, jak można na to pozwalać.„Jeśli nikt nie zainterweniuje, kampus w Rzymie będzie podobny do kampusu Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku, z tym, że Żydzi będą powstrzymywani przed przechodzeniem i będą stosowali przemoc fizyczną. Przerażające”.