Kobiety na Islandii nie wyszły masowo do pracy. Nawet premier kraju przyłączył się do protestu

Premier Islandii Katrin Jacobsdouttir podczas spotkania z premierem Finlandii Petteri Orpo w Reykjaviku na Islandii 25 czerwca 2023 r. Zdjęcie: Reuters 

Dzień, który miejscowi nazywają "kvennafri" ("kobiecy weekend"), odbywa się na Islandii po raz siódmy. Kobiety przestają pracować, aby zwrócić uwagę na nierówność płci i "zademonstrować swój wkład w społeczeństwo": strajk dotyczy również nieodpłatnej pracy-na przykład opieki nad dziećmi. 

Oczekuje się, że w 2023 roku Islandki przeprowadzą największy strajk od prawie 50 lat. Poparła ich premier kraju Katrin Jacobsdouttir, wzywając swoich kolegów do przyłączenia się do niej "w solidarności z islandzkimi kobietami". 

- Jak wiecie, nie osiągnęliśmy jeszcze naszych celów w zakresie pełnej równości płci i wciąż rozwiązujemy problem luki płacowej, która jest niedopuszczalna w 2023 roku. Wciąż rozwiązujemy problem seksualizowanej przemocy, co było i będzie priorytetem mojego rządu-powiedziała Jacobsdouttir. 

Ostatni raz tak duży “quennafree" miał miejsce 24 października 1975 roku, kiedy to 90% kobiet w Islandii ogłosiło strajk, domagając się równości płci. I do pewnego stopnia osiągnęły swój cel: w następnym roku parlament Islandii uchwalił ustawę o równouprawnieniu, zakazującą dyskryminacji ze względu na płeć w szkole i pracy. 

Jednak w praktyce nie do końca to działa, chociaż Islandia zajmuje pierwsze miejsce w corocznym raporcie Global Gender Gap na temat równości płci. I robi to od 14 lat. Pomimo swoich wcześniejszych osiągnięć islandzkie aktywistki uważają, że w ich kraju wciąż jest wiele do zrobienia. 

- Przy idealnej równości nie powinno być 21% różnicy w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn (według innych danych wynosi ona 10%. – Ok. Red.) i takie, że 40% tych ostatnich przynajmniej raz doświadcza seksualizowanej przemocy w ciągu swojego życia. To nie jest to, do czego dążą kobiety na całym świecie-mówi Freya Steingrimsdottir, jedna z organizatorek protestu.