Tegoroczne starcia między Pakistanem a Indiami

Tegoroczne starcia między Pakistanem a Indiami

Tegoroczne starcia między Pakistanem a Indiami są najpoważniejszą eskalacją napięć między tymi dwoma historycznymi wrogami od dziesięcioleci, a miliony ludzi po obu stronach granicy zastanawiają się teraz, co będzie dalej.

Pomimo obietnicy „pomszczenia” ataków Indii na swoje terytorium, Pakistan nie odpowiedział jeszcze na nie w podobny sposób, a obie strony najwyraźniej już ogłosiły zwycięstwo. Jednak działania wojenne trwają.

W środę oba narody ogarnęła wyczuwalna panika, gdy New Delhi przeprowadziło ukierunkowane ataki militarne na swojego sąsiada, podczas gdy Islamabad twierdził, że zestrzelił myśliwce rywala.

W czwartek Pakistan twierdził, że zestrzelił co najmniej 25 indyjskich dronów z amunicją w ciągu nocy w całym kraju, w ramach tego, co nazwał nową „poważną prowokacją” ze strony New Delhi, w wyniku której czterech żołnierzy zostało rannych, a jeden cywil zginął. CNN nie może niezależnie zweryfikować tych twierdzeń i skontaktowało się z indyjskimi siłami powietrznymi i Ministerstwem Obrony.

Obawia się, że każdy kolejny krok konfrontacyjny którejkolwiek ze stron może szybko przerodzić się w konflikt.

Indyjskie media były w euforii po środowych strajkach. „Uderzenia sprawiedliwości” – głosił artykuł redakcyjny jednej z wiodących angielskich gazet w Indiach, chwalący „ostre” i „zdecydowane” działania kraju w odpowiedzi na masakrę 26 osób w administrowanym przez Indie Kaszmirze dokonaną przez bojowników. Nagłówek w The Indian Express powtarzał podobną melodię: „Wymierzono sprawiedliwość” – głosił na pierwszej stronie.

W Pakistanie publiczna reakcja premiera Shehbaza Sharifa była podobnie wojownicza.

Przysiągł „pomścić” śmierć 31 osób, które według Pakistanu zginęły w atakach Indii, ale nadal wydawał się triumfować za pozorne ostrzelanie indyjskich samolotów.

„Potrzebne było tylko kilka godzin, aby wróg padł na kolana” – powiedział w późnym przemówieniu do narodu.

Indie twierdzą, że uderzyły w „infrastrukturę terrorystyczną” należącą do dwóch grup islamistycznych – Lashkar-e-Tayyiba i Jaish-e-Mohammed – które zostały oskarżone o stanie za jednymi z najkrwawszych ataków bojowników na kraj. Środowe ataki nie były skierowane przeciwko infrastrukturze wojskowej i nie zabiły cywilów, powiedział New Delhi, potencjalnie dając Indiom i Pakistanowi okazję do znalezienia sposobu na uniknięcie wojny totalnej.

Jedno miejsce, w które Indie uderzyły, znajdowało się głęboko w pakistańskiej prowincji Pendżab, był to najgłębszy atak na niekwestionowanym terytorium Pakistanu od czasu, gdy oba kraje stoczyły poważną wojnę w 1971 roku. Indie zaatakowały również wiele innych miejsc w Pendżabie – sercu potężnej armii i siedzibie rządu Sharifa – i uderzyły w meczet, według pakistańskich urzędników, rozwścieczając miliony ludzi w tym kraju o muzułmańskiej większości.

Analitycy twierdzą, że to, co się teraz stanie, zależy głównie od następnego ruchu Islamabadu.

„Wszystkie oczy zwrócone są na Pakistan” – powiedział analityk ds. Azji Południowej z Waszyngtonu, Michael Kugelman. „Jeśli zdecyduje się uratować twarz i ogłosić zwycięstwo – być może wskazując na zestrzelenie indyjskich samolotów (czego New Delhi nie potwierdziło) – i zakończyć dzień, może być w zasięgu wzroku”.

Ostrzegł jednak, że „wszystkie zakłady będą nieważne”, jeśli Pakistan zdecyduje się na odwet.

„Coś do stracenia”

Większość analityków zgadza się, że sąsiedzi posiadający broń nuklearną nie mogą sobie pozwolić na kolejną bitwę.

Indie i Pakistan stoczyły już trzy wojny o Kaszmir, sporny region, który oba kraje roszczą sobie w całości i który każdy z nich kontroluje w części. Kolejny konflikt mógłby mieć katastrofalne skutki.

Od momentu narodzin siedem dekad temu w wyniku podziału tego, co było Brytyjskimi Indiami, Pakistan – obecnie dom dla 230 milionów ludzi – stawiał czoła narastającym wyzwaniom, od niestabilności politycznej po alarmujące powstanie bojowników, katastrofy klimatyczne i chaos gospodarczy.

Indie wydają się być w silniejszej pozycji; ich armia jest postrzegana jako lepsza w każdym konwencjonalnym konflikcie tylko ze względu na liczbę, a gospodarka jest ponad 10 razy większa od pakistańskiej. Jednak, według Tanvi Madan, starszej współpracowniczki programu Foreign Policy w Brookings Institution, Indie również miałyby coś do stracenia, gdyby konflikt się zaostrzył.

„W dużej mierze na podstawie tego, co widzieliśmy w przeszłości, są to dwaj racjonalni aktorzy, którzy nie chcą szerszej wojny” — powiedział Madan.

Premier Indii Narendra Modi obiecał podnieść status Indii na arenie międzynarodowej, ubiegając się o organizację igrzysk olimpijskich i starając się wyprzedzić Chiny jako światowe centrum produkcyjne.

Nie wspominając już o tym, że Indie już stoją w obliczu zagrożeń bezpieczeństwa na wielu frontach — szczególnie wzdłuż spornych granic z Chinami.Deeskalacja czy coś więcej? Indie szybko przedstawiły prognozę, że ich odpowiedź na masakrę z 22 kwietnia była „skoncentrowana, wyważona i nieeskalująca” i jasno dały do ​​zrozumienia, że ​​była to odpowiedź na masakrę turysty.Najwyżsi urzędnicy w New Delhi skontaktowali się z kluczowymi odpowiednikami w Stanach Zjednoczonych, na Bliskim Wschodzie i w Rosji, między innymi, „prawdopodobnie w celu zachęcenia do międzynarodowej presji na Pakistan, aby uniknął eskalacji”, powiedziała Nisha Biswal, starsza doradczyni w The Asia Group.

Przywódcy Pakistanu chwalili zwycięstwo sił powietrznych kraju, mówiąc, że pięć indyjskich myśliwców zostało zestrzelonych podczas godzinnej bitwy stoczonej na dystansie ponad 160 kilometrów (100 mil).Przywódcy Indii niewiele odpowiedzieli na te roszczenia i nie przyznali się do strat w samolotach. Pakistańczycy nie przedstawili jeszcze żadnych dowodów na to, że zestrzelili myśliwce, ale źródło w francuskim Ministerstwie Obrony podało, że w bitwie stracono co najmniej jeden z najnowszych i najnowocześniejszych indyjskich samolotów bojowych – myśliwiec Rafale produkcji francuskiej.

Jeśli Indie rzeczywiście poniosły straty, Pakistan mógłby ogłosić zwycięstwo, „nawet jeśli okoliczności są niejasne”, powiedział Milan Vaishnav, starszy pracownik naukowy i dyrektor Programu Azji Południowej w Carnegie Endowment for International Peace.

„To pozwoliłoby Pakistanowi twierdzić, że nałożył koszty na indyjskie cele wojskowe”.

Jednak pośród mgły wojny potężny generał armii Pakistanu Asim Munir już przysiągł, że zrównoważy każdą agresję ze strony Indii.

A Munir, znany ze swojego nieprzejednanego stanowiska wobec hinduskiego nacjonalisty Modiego, ma opinię bardziej stanowczego niż jego poprzednik Qamar Javed Bajwa.

Tymczasem w hinduistycznej partii nacjonalistycznej Modiego od lat słychać wiele głosów domagających się zdecydowanego ciosu dla Pakistanu.

Kugelman, analityk Azji Południowej, powiedział, że Stany Zjednoczone, które historycznie interweniowały w tych kryzysach, mogłyby spróbować rozładować napięcie, ale nie jest jasne, ile przepustowości administracja Trumpa jest gotowa przeznaczyć.

„Chiny wezwały do ​​deeskalacji, ale ich napięte powiązania z Indiami wykluczają je jako realnego pośrednika. Głównymi kandydatami na mediatorów są państwa Zatoki Perskiej, zwłaszcza Katar, Arabia Saudyjska i Zjednoczone Emiraty Arabskie” — powiedział, biorąc pod uwagę ich silne powiązania z oboma państwami.

Katar szybko wezwał do dyplomacji w godzinach po środowych atakach.

Chociaż większość analityków uważa, że ​​dla obu państw istnieje wyjście z sytuacji, wszyscy zgadzają się, że sytuacja pozostaje płynna i napięta.

„Ten kryzys jest równie nieprzewidywalny, co niebezpieczny — niepokojąca kombinacja” — dodał Kugelman.