Wyjątek od coraz bardziej starzejącego się koreańskiego społeczeństwa

Zdjęcie: The Chosun Daily DB

Busan posiada najszybciej starzejące się społeczeństwo wśród 17 obszarów metropolitarnych. Wskaźnik starzenia się wyniósł tam 0,968. Ulsan uplasował się na drugim miejscu z wynikiem 0,839, a tuż za nim znalazły się Daegu (0,807), Gangwon (0,791), Gyeongsang Północny (0,789) oraz Gyeongsang Południowy (0,744).

W raporcie przeanalizowane zostały stopień oraz tempo starzenia się społeczeństwa w miastach, powiatach oraz okręgach miejskich na terenie całego kraju w oparciu o spis ludności przeprowadzony przez Koreański Urząd Statystyczny. Prędkość starzenia się społeczeństwa otrzymamy, gdy odejmiemy odsetek osób starszych w 2015 roku od tego samego wskaźnika z 2022 roku, a następnie otrzymany wynik podzielimy przez różnicę lat pomiędzy nimi, w tym wypadku przez 7. Im wyższa jest końcowa wartość, którą otrzymaliśmy,  tym szybciej starzeje się dane społeczeństwo. Średnie tempo starzenia się społeczeństwa w całym kraju wynosi 0,677.

W Incheon (0,684) oraz w Chungcheong Północnym (0,665) prędkość starzenia się jest na poziomie podobnym do średniej krajowej. Natomiast w miejscach takich jak: Gwangju (0,620), Gyeonggi (0,583), Jeolla Południowa (0,574), Chungcheong Południowy (0,538), czy Jeju (0,418) tempo starzenia się społeczeństwa jest niższe niż średnia krajowa.

Co zaskakujące, miasto Sejong zanotowało ujemną wartość prędkości starzenia się (-0.04) jako jedyne w kraju. Oznacza to, iż w strukturze ludności tego regionu przybywa młodych osób, w przeciwieństwie do reszty kraju.

Gdy weźmiemy pod uwagę miasta, powiaty oraz okręgi miejskie najwyższy przyrost wartości indeksu starości zanotował okręg miejski w Daegu- Seo-gu (1,416). Po nim plasują się Yeongdo-gu w Busan (1,320), Taebaek w Gangwon (1,291), Pyeongchang w Gangwon (1,277), Danyang w Chungcheong Północnym (1,243) oraz Saha-gu w Busan (1,236).

Raport wskazuje na to, iż na obszarach, które posiadają najwyższy wskaźnik indeksu starości, można również zauważyć wysoką liczbę ofiar katastrof przemysłowych oraz zgonów. Brak odpowiednich miejsc pracy skutkuje odpływem siły roboczej, co prowadzi do błędnego koła, które powoduje m. in. relokację firm.