Czaszki lisów są specjalnie przystosowane do wskakiwania w śnieg

Lis rudy, który wykonuje sus w śnieg, by złapać ofiarę  Źródło: Maxime Riendeau/Getty Images 

Niektóre lisy potrafią wskakiwać w śnieg „na główkę”, nie robiąc sobie przy tym krzywdy. Teraz wiadomo, że kształt ich czaszki jest przystosowany do tej metody polowania. W klimatach zimnych, w których małe gryzonie żyją głęboko pod warstwami śniegu, lisy rude (Vulpes vulpes) i lisy polarne (Vulpes lagopus) stosują specjalną technikę polowania zwaną myszkowaniem. Wykorzystują swój dobry słuch do namierzenia ofiary, podskakują, a następnie wykonują sus w zaspę śniegu z prędkością do 4 metrów na sekundę. Łapią swoją ofiarę z zaskoczenia. 

„To bardzo ciekawe i unikalne zachowanie”, mówi Sunghwan Jung z Uniwersytetu Cornella w Nowym Jorku. „Nie wszystkie lisy je wykazują”. 

Aby lepiej zgłębić lisią biegłość we wskakiwaniu w śnieg, Jung wraz z trzynastoma współpracownikami przeskanował udostępnione przez muzeum czaszki 13 gatunków lisów oraz innych ssaków, takich jak rysie czy pumy. Ich analiza dowiodła, że kotowate posiadają szersze i krótsze pyski w porównaniu do lisów. To sprawia, że mają silniejszy zgryz. Jest to bardziej przydatne dla kotów, jako że polują w pojedynkę - mówi Jung. 

Tymczasem lisy, które polują w grupach, miały dłuższe, bardziej spiczaste czaszki. Prowadzi to do słabszego zgryzu. Lisy rude i polarne mają podobnie wąskie pyski, które są bardziej wydłużone niż pyski innych lisów. Naukowcy za pomocą druku 3D wykonali model czaszki lisa arktycznego oraz spłaszczoną wersję tego modelu. Następnie z wysokości 50 centymetrów zrzucali modele w śnieg. 

„Wykazaliśmy, że bardziej spiczasty pysk niweluje siłę uderzenia, ponieważ mniej ubija śnieg”, mówi Jung. „Zmniejsza to ryzyko urazu. Dłuższy, bardziej spiczasty pysk delikatnie zsuwa śnieg na bok, śnieg zachowuje się  wtedy prawie jak płyn. Wydłużony kształt pyska pomaga lisom bezpiecznie wskakiwać w zaspy, aby mogły się skupić na polowaniu” - dodaje.