Dlaczego uniwersytety nie powinny obniżać ocen studentów międzynarodowych za używanie niestandardowego języka angielskiego

Zdjęcie: Shutterstock

Ten proces stworzył nie jeden, ale wiele wersji angielskiego, używanego na całym świecie. Istnieją odmiany używane przez rodzimych użytkowników, takie jak angielski brytyjski, amerykański czy australijski, ale również liczne wersje mówione przez osoby niebędące rodzimymi użytkownikami, takich jak angielski indyjski, ghański czy singapurski. W rzeczywistości większość osób posługujących się językiem angielskim to nie-rodzimi użytkownicy. Według ostatnich dostępnych danych z 2011 roku, w Indiach język angielski jest używany przez około 125 milionów ludzi. Odmiana indyjska ma swoje własne konstrukcje gramatyczne, takie jak „I am having a house”, oraz swoje słowa, takie jak „prepone”, oznaczające przesunięcie spotkania na wcześniejszy termin. Nie możemy oczekiwać, że jakikolwiek język pozostanie taki sam pod względem gramatyki i słownictwa w obrębie jednego kraju, nie mówiąc już o tym, gdy rozprzestrzenia się międzynarodowo. Nie możemy również uznawać międzynarodowych odmian za „błędne” tylko dlatego, że różnią się od angielskiego używanego przez rodzimych użytkowników, w szczególności odmiany standardowej. To ma znaczenie dla uniwersytetów, które nauczają w języku angielskim i mogą mieć wielu studentów, dla których angielski jest językiem obcym. Naszym zdaniem zwiększona wrażliwość na różnice językowe i świadomość wzorców angielskiego na świecie pomogą rozwiać przekonanie, że niestandardowe użycie jest błędne. Uniwersytety i wykładowcy powinni wziąć pod uwagę, jakie podejście powinni zostać przyjęte do oceniania prac pisanych w nie-rodzimych lub nie-standardowych odmianach angielskiego.

Hierarchie angielskiego

Standardowe odmiany angielskiego używane przez rodzimych użytkowników, niezależnie od tego, czy to angielski brytyjski, amerykański czy inna odmiana, zazwyczaj otrzymują najwięcej wsparcia i szacunku. Mają one powiązania z rządem, edukacją i innymi oficjalnymi kontekstami. Dla niektórych angielski rodzimych użytkowników wciąż postrzegany jest jako „poprawna” odmiana, a rodowici użytkownicy są uważani za jedynych autorytetów jak język powinien być mówiony. Nawet w Anglii regionalne dialekty mogą być postrzegane jako gorsze w porównaniu do "standardowego" angielskiego. Oczywiście nie oznacza to, że student nie może wykazywać się zrozumieniem i zaangażowaniem w temat, jeśli używa niestandardowej lub nie-rodzimej odmiany angielskiego. W naszych obecnych badaniach skupiamy się na konkretnej odmianie angielskiego na świecie – angielskim chińskim. Staramy się dowiedzieć, czy to, co może wydawać się błędami w pracach studentów, w rzeczywistości jest użyciem tej światowej odmiany angielskiego. Chociaż oparty na standardowym angielskim, wersja chińska posiada swój konkretny i rozpoznawalny sposób użycia gramatyki i słownictwa, które jest przewidywalne i systematyczne. Jednym z przykładów jest tendencja do pomijania zaimków: „miss you a lot” zamiast „I miss you a lot”. Angielski chiński ma też swoje wyrażenia, takie jak „paper tiger”, oznaczające coś, co wydaje się potężne, ale w rzeczywistości jest słabe. Ta przewidywalność odróżnia angielski chiński od „Chinglish”, który odnosi się do błędów tłumaczeniowych z języka chińskiego (zwykle mandaryńskiego) na angielski. Błędy te mogą odzwierciedlać niegramatyczne konstrukcje, takie jak „please do not climbing”, lub mogą być gramatyczne, ale semantycznie niejasne, jak „slip carefully”. Te błędy mogą być losowe i nieprzewidywalne, w przeciwieństwie do systematycznej natury a\chińskiej wersji angielskiego. 

Odkryliśmy, że formy gramatyczne takie jak „researches” pojawiają się bardzo często w pracach pisemnych naszych studentów: w chińskim angielskim można mieć jedną pracę badawczą i dwie „researches”, podczas gdy w standardowym angielskim „research” jest rzeczownikiem niepoliczalnym. Nasi studenci posługują się także wyrażeniami z chińskiego angielskiego, takimi jak „mute English”, odnoszącym się do zjawiska, w którym nauka angielskiego skupia się na gramatyce i aspektach pisemnych, co wpływa negatywnie na ich zdolność do swobodnej mowy i prowadzenia konwersacji w tym języku. Często międzynarodowi studenci uczęszczają na kursy prowadzone w języku angielskim na uniwersytetach w Wielkiej Brytanii. Wykładowcy mogą dobrze nauczać ich niektórych aspektów dialektu lokalnego dla regionu uniwersytetu. Warto również uznać, że studenci mogli już wcześniej nauczyć się angielskiego, który różni się od tego, co postrzegane jest jako standardowy .Praktyki oceny na uniwersytetach zazwyczaj opierają się na tej podpartej  koncepcji języka. Ignorowanie globalnej rzeczywistości – i wielości – języka angielskiego jest jednak niepraktyczne, gdyż tysiące zagranicznych studentów przyniesie ze sobą swoje odmiany angielskiego na uniwersytet. Jednym z możliwych rozwiązań jest zastanowienie się nad tym, jak postrzegane, promowane i oceniane są wzorce językowe. Wykładowcy mogą skupić się na treści prac studentów, a nie na sposobie ich wyrażania, tak aby, jeśli wyrażenie jest zrozumiałe, to stanowiło to kluczowy element. Nie chodzi tutaj o obniżenie standardów, lecz o zaakceptowanie rzeczywistości, w której może istnieć zupełnie poprawne gramatycznie zdanie w innej odmianie angielskiego. Nie sugerujemy, aby pozwolić na językowy chaos ani aby nauczyciele musieli być zaznajomieni ze wszystkimi odmianami angielskiego. Uważamy jednak, że to jest najwyższy czas, aby zająć się równością i różnorodnością językową, kiedy korzysta się z języka, który ma wiele „poprawnych” form.