Jak wynika z badania, postrzeganie momentu rozpoczęcia starości wydłuża się wraz z upływem czasu

„Wiek metrykalny rzadko jest dobrym wyznacznikiem wartości i im szybciej zdamy sobie z tego sprawę, tym lepiej” - powiedział dyrektor Age UK.  Zdjęcie: FS-Stock/Alamy 

Żaden z nas nie staje się młodszy, ale wydaje się, że wiek, w którym jesteśmy uważani za starych, przesunął się w górę na przestrzeni pokoleń. Badanie wykazało, że wraz z wiekiem dorośli przesuwają granicę wieku jeszcze dalej. Naukowcy prowadzący badanie stwierdzili, że przesunięcie w górę może być spowodowane wzrostem średniej długości życia i wieku emerytalnego, a także innymi czynnikami. Powinniśmy być świadomi, że definicje i postrzeganie „starości” zmieniają się w czasie historycznym, a ludzie różnią się pod względem tego, kiedy ich zdaniem zaczyna się starość, w zależności od ich wieku, pokolenia, w którym się urodzili, ale także stanu zdrowia itp. - powiedział dr Markus Wettstein, współautor badania z Uniwersytetu Humboldta w Berlinie. 

Na łamach czasopisma „Psychology and Aging, Wettstein” i jego współpracownicy opisali sposób, w jaki przeanalizowali odpowiedzi na pytanie: „W jakim wieku określiłbyś kogoś jako starego?”, które jest częścią prowadzonego w Niemczech badania na temat starzenia się, obejmującego osoby urodzone w latach 1911-1974. Wyniki uzyskane od 14 056 osób dorosłych w średnim wieku i starszych, które odpowiedziały na pytanie kilka razy w ciągu 25 lat od 1996 r., kiedy miały od 40 do 100 lat, pokazują, że punkt, w którym uważa się, że zaczyna się starość, wzrósł. „Dla osób urodzonych w 1931 roku, postrzegany początek starości to 74 lata, gdy ukończyli 65 lat. Dla osób urodzonych w 1944 r. jest to około 75 lat, gdy mają one 65 lat”, powiedział Wettstein, dodając, że chociaż w badaniu nie można było zapytać 65-latków urodzonych w 1911 r., kiedy ich zdaniem zaczyna się starość, wyniki badań sugerują, że byłoby to w wieku 71 lat. 

Wydaje się jednak, że postrzeganie się stabilizuje: podczas gdy zespół odkrył, że osoby urodzone po 1935 roku postrzegały starość jako rozpoczynającą się później niż osoby urodzone w latach 1911-1935, nie było zauważalnej różnicy między osobami urodzonymi w latach 1936-1951 a osobami urodzonymi w latach 1952-1974. Co więcej, wraz z wiekiem ludzie podnoszą wiek, który uważają za podeszły. „Może to mieć związek z faktem, że ludzie nie chcą być starzy, więc opóźniają nadejście starości” - powiedział Wettstein, dodając, że może to być związane ze stereotypami dotyczącymi wieku. Wydaje się jednak, że osoby urodzone w późniejszych rocznikach w większym stopniu przesuwają punkt docelowy: podczas gdy osoby urodzone w 1944 r. przesunęły swoje wyobrażenie o starości o 1,9 roku, osoby urodzone w 1934 r. przesunęły swój pogląd o mniej niż miesiąc. 

Zespół dodaje, że podczas gdy postrzeganie momentu rozpoczęcia starości było wyższe u kobiet niż u mężczyzn i niższe u osób o słabym zdrowiu lub bardziej samotnych, ani te czynniki, ani poziom wykształcenia, ani to, jak starzy czuli się uczestnicy, nie wyjaśniały w pełni ich wyników. Caroline Abrahams, dyrektor organizacji charytatywnej Age UK, powiedziała, że powszechnie wiadomo, że ludzie mają tendencję do oceniania „starego” jako oznaczającego co najmniej kilka lat powyżej ich wieku chronologicznego, nawet w wieku 70 i 80 lat, co prawdopodobnie odzwierciedla zły wizerunek „starego” w kulturach zachodnich. „To wstyd, jeśli powstrzymuje nas to przed prowadzeniem tak pełnego i szczęśliwego życia, jak moglibyśmy i powinniśmy w późniejszych latach, z powodu ograniczania naszych działań i ambicji” - rzekła. Zamiast tego, Abrahams powiedziała, iż idea, że „mamy tyle lat, na ile się czujemy” jest o wiele bardziej optymistyczna. „Prawda jest taka, że wiek chronologiczny rzadko jest dobrym wyznacznikiem czegokolwiek i im szybciej zdamy sobie z tego sprawę w naszym społeczeństwie, tym lepiej”- stwierdziła.