Klimat jest obojętny młodym

Fot. WZ, Bildquelle: Getty Images

Starsi są winni. To oni pozostawili nam świat, który w przewidywalnej przyszłości przestanie być wart życia. Wniosek nasuwa się szybko. Jednak po bliższym przyjrzeniu się ukazuje się zróżnicowany obraz. Oprócz młodej aktywistki klimatycznej, która przykleja się do ulicy, siedzą dwie zaangażowane babcie. Albo: Podczas gdy jedna matka starannie segreguje śmieci, jej potomstwo bezmyślnie wrzuca biodegradowalne odpady do resztek śmieci.

Hedoniści tworzą największą grupę

Niewielu młodych ludzi postępuje świadomie klimatycznie, większość prawie w ogóle nie angażuje się aktywnie na rzecz lepszego środowiska. Według modelu społecznego Sinus-Milieus, wśród osób w wieku od 16 do 29 lat „hedoniści” stanowią największą grupę (22%) z ogółem 6. Ich maksyma: Żyć tu i teraz nie zastanawiając się nad środowiskiem.

6 młodzieżowych środowisk

Młodzież jest podzielona na sześć grup według Sinus-Milieus. Te grupy są odzwierciedleniem naszego społeczeństwa, grupowanego według stylu życia, poglądów i wartości. Jeśli masz takie samo zdanie na temat zrównoważonego rozwoju jak twoja przyjaciółka, to najprawdopodobniej należycie do tej samej grupy według tego modelu.

„Nie chcą być tacy, jak ich staroświeccy rodzice” – mówi Martin Mayr, Integral. 

Hedoniści nie domagają się gruntownego przewartościowania i nie są ugruntowani ideologicznie. Szukają zabawy i chcą konsumować. Chcą czegoś i to natychmiast. „Jednakże to nie jest tylko negatywne”- wyjaśnia Martin Mayr, odpowiedzialny za młodzieżowe środowiska w Integral. „Ta grupa to środowisko, które skupia się na natychmiastowym zaspokojeniu potrzeb. Mogą to być działania w dziedzinie kreatywności lub sportu albo po prostu konsumpcja. Nie chcą być tacy jak ich staroświeccy rodzice. Jednak nie są oni osobami unikającymi pracy. Wręcz przeciwnie: Pracują, ponieważ potrzebują pieniędzy, aby móc realizować swoje hobby”- mówi Mayr dla WZ.

Oczywiste jest, że „chcę się bawić” i „chcę ratować środowisko” nie idą razem w parze. „W obliczu zaleceń z zewnątrz, aby zrezygnować z rzeczy na rzecz klimatu, hedoniści są bardzo zirytowani”, mówi Mayr. Do tej grupy trudno dotrzeć w kwestii zrównoważonego rozwoju i nie jest obecna ani w mediach, ani w polityce.

Naprawdę zmienić swoje podejście chce tylko część

Ci młodzi ludzie, którzy rzeczywiście angażują się w działania na rzecz klimatu, należą do mniejszej grupy. Nazywani są oni „Postępowymi Realistami” i stanowią zaledwie 13 procent osób poniżej 30 roku życia. „Teraz zmieniamy podejście” – to stoi na pierwszym miejscu dla tej grupy, mówi Mayr. Są oni silnie obecni w mediach. „Można by pomyśleć, że to młodzi. Ale to tylko niewielka część młodzieży” - mówi Mayr. 

Pokazuje to także badanie na temat zrównoważonego rozwoju w miejscu pracy. „Kiedy przychodzi co do czego, temat zrównoważonego rozwoju jest spychany na drugi plan na liście priorytetów. Dla 73 % młodych ludzi temat ten nie jest priorytetem numer jeden”.

Te różnice między środowiskami młodzieżowymi są generalizowane - mówi Mayr. Środowiska, które stawiają wysokie wymagania w zakresie zrównoważonego rozwoju wobec pracodawców, takie jak właśnie „Postępowi Realiści”, będą robić to także w innych obszarach życia np. w mobilności lub konsumpcji. „Dane wyraźnie pokazują, że młodzi ludzie nie mają jednolitego zdania na temat zrównoważonego rozwoju, ale – podobnie jak w świecie dorosłych – istnieją środowiska życia, które czasami znacznie różnią się pod względem wartości i postaw”- mówi badacz rynku.

„Również młodzież nie osiągnęła tego, aby żyć zgodnie z klimatem”- Christoph Hofinger, Foresight. 

Drugą co do wielkości grupą po hedonistach są także, podobnie jak u dorosłych, adaptacyjno-pragmatyczni którzy, chociaż byliby skłonni coś zrobić, nie wiedzą dokładnie jak. „Dla młodych ludzi zrównoważony rozwój jest już ważnym tematem, ale w praktycznym wdrożeniu napotykają na swoje granice. Nawet młodzież nie była w stanie żyć zgodnie z klimatem”- mówi socjolog Christoph Hofinger. Dodaje też: „Nawet najposłuszniejszy człowiek nie jest w stanie tego osiągnąć, bo oznaczałoby to, że siedzi się w ciemności i zimnie”.

Wzajemne obwinianie się ma niewiele sensu. We wszystkich grupach wiekowych i warstwach społecznych dla wielu osób ochrona klimatu nie jest priorytetem numer jeden. Nie należy również polegać na jednej grupie. Tak czy inaczej, możemy osiągnąć nasze cele tylko wtedy, gdy wszyscy działamy wspólnie.