Młode pandy czerwonej atrakcją greckiego ogrodu zoologicznego

Odwiedzający zoo znajdującego się trzydzieści kilometrów od centrum Aten mieli okazję zobaczyć młode pandy czerwonej, gatunku który należy do jednych z najbardziej zagrożonych na planecie. Mowa o trzymiesięcznym bobasie małego ssaka, który pochodzi ze wschodnich Himalajów i południowo-zachodnich Chin. Biorąc pod uwagę, że ich naturalne środowisko znajduje się na dużej wysokości (pomiędzy 2000 a 4000 m n.p.m.) i ma specyficzne warunki klimatyczne (temperatura tam rzadko kiedy przekracza 25 stopni Celsjusza), narodziny tego zwierzęcia w wyżej wymienionym parku to prawdziwy sukces.

W naturze, niestety, liczba pand czerwonych spadła do raptem kilku tysięcy. Przez zmniejszanie ich populacji ciągłym karczowaniem lasów, ale także przez zanieczyszczenie, którego głównym winowajcą jest człowiek, tym małym, niezwykłym ssakom grozi wymarcie. Ich naturalne środowisko znajduje się w południowo-wschodniej Azji, wzdłuż masywu górskiego Himalajów, w południowym Tybecie, Butanie, północno-wschodnich Indiach i częściach Chin.

Na podstawie cech fizycznych pandy czerwonej naukowcy już długo nie mogą się zgodzić czy istnieją dwa gatunki tych zwierząt, przez co przeprowadzono analizę DNA 65 osobników dzikich czerwonych pand. Chociaż analiza potwierdziła, że mowa o jednym gatunku, pewni eksperci nadal uważają, że pandy czerwone są podzielone na dwa gatunki i że znacznie bardziej zagrożony jest ten, który żyje w Himalajach. Jeśli szybko się mu nie pomoże, grozi mu za kilka lat wymarcie.

Panda czerwona była uważana w swoim czasie za krewniaka szopa, ze względu na niecodzienny ogon o „pierścieniowym” wzorze, dopóki pewni naukowcy nie udowodnili jej pokrewieństwa z niedźwiedziami.

Ten gatunek jest zagrożony ze względu na kłusownictwo, ponieważ futro pandy czerwonej jest bardzo cenione.

Ten mały roślinożerca mierzy lekko ponad pół metra, a jego naturalne środowisko to lasy mieszane. Charakterystyczne dla tych ssaków jest to, że praktycznie pół dnia spędzają śpiąc na drzewie, głównie w ciągu dnia, ponieważ w nocy schodzą w poszukiwaniu pożywienia. W ogrodach zoologicznych na całym świecie znajduje się bardzo mała ilość okazów tego zwierzęcia.