Najlepsze leczenie przy zatrzymaniu się serca – nowe obszerne badania dają odpowiedź

iStock/Chalabala

W samej Szwecji każdego roku jest dotkniętych około 6 000 osób z zatrzymaniem serca poza szpitalem, a liczba ta może być zdecydowanie większa, jeśli policzymy tych, których dotknęło to podczas bycia w szpitalu. Wczesna interwencja, taka jak resuscytacja krążeniowo-oddechowa jest kluczowa, aby uratować życie, lecz przeżywa co dziesiąta osoba. Ci, którzy przeżywają nagłe zatrzymanie serca, najczęściej potrzebują intensywnego leczenia i często są dotknięci trwałym uszkodzeniem mózgu.  

„Ponieważ weźmiemy pod uwagę tak dużą grupę pacjentów, przestudiujemy kilka kwestii w jednym badaniu”. 

Dowody na to, jakie interwencje dają najlepszy skutek, są słabe, a dzienne leczenie opiera się na niepewnych danych, mówi Niklas Nielsen, profesor na Uniwersytecie w Lund oraz lekarz na oddziale intensywnego leczenia w szpitalu w Helsingborg. Prowadził on badania TTM, które zostały opublikowane w New England Journal of Medicine w 2013 i 2021 roku, które wykazały, iż ochłodzenie do 33 stopni przy zatrzymaniu serca nie poprawiło przeżywalności. Rezultaty badań wpłynęły na wytyczne na całym świecie. 

Teraz badania idą o jeden krok dalej. W obszernej wieloośrodkowej klinice naukowcy badają wpływ: 

• Usypianie- głębokie lub minimalne 
• Leczenie gorączki- z lub bez aparatury chłodzącej 
• Leczenie ciśnienia krwi- niższe lub większe ciśnienie krwi 

Trwające badania mają brać pod uwagę 3500 pacjentów po zatrzymaniu się serca, losowo przydzielonych do trzech różnych metod leczenia. Pierwszy pacjent został zarejestrowany jesienią 2023 roku, a naukowcy liczą, że zaangażuje się między 60 a 80 szpitali na całym świecie. Celem jest zdobycie lepszego, naukowego wsparcia dotyczące tego, jakie metody leczenia dają największą korzyść dla pacjenta. 

„Badamy, czy ochłodzenie ma wpływ na gorączkę, czy najlepsze jest średnie, czy wysokie ciśnienie krwi, czy kontrolowane uśpienie pacjenta wpłynie na przeżywalność i uszkodzenia w mózgu”, mówi Niklas Nielsen, który prowadzi badania STEPCARE. 

Leczenia są przeprowadzane już dzisiaj, lecz wytyczne różnią się międzynarodowo. Choć niektóre badania wyznaczonych metod leczenia są wyzwaniem, jest to ważne, aby dowody na leczenie w opiece zdrowotnej były wysokie. 

„Ponieważ weźmiemy pod uwagę tak dużą grupę pacjentów, przestudiujemy kilka kwestii w jednym badaniu”, mówi Nielsen. 

Uszkodzenie mózgu po zatrzymaniu serca 

Jedna z części badań STEPCARE prowadzonych przez Marion Moseby Knappe, badaczkę w Centrum Zatrzymania Serca na Uniwersytecie w Lund oraz zastępcę lekarza naczelnego Medycyny Rehabilitacyjnej w Szpitalu Klinicznym w Skåne. Skupienie leży na tym, aby ocenić szkody mózgu po zatrzymaniu się serca, ponieważ jest to znaczące przy decyzji o dalszym leczeniu. 

„Jest to znaczące, aby wcześnie identyfikować pacjentów, którzy pozostaną na intensywnym leczeniu, które ratuje życie. Jednocześnie musimy znaleźć sposób, aby sprawdzić, którzy pacjenci z ciężkimi uszkodzeniami mózgu już nigdy się nie obudzą i gdzie dalsze leczenie nie przyniesie korzyści pacjentom”, mówi Marion Moseby Knappe, która utrzymała grant Szwedzkiej Rady Badań Naukowych, aby przeprowadzić tę część badań. 

Celem tej części badań, które prowadzi Marion Moseby Knappe, jest zbadanie, czy możliwa jest wiarygodna ocena prognozy pacjentów poprzez połączenie diagnostyki obrazowej, znaczników uszkodzenia mózgu we krwi i pomiarów neurofizjologicznych mierzonych 24 godziny po zatrzymaniu się serca.  

„Będziemy w stanie dać pacjentowi właściwą opiekę i jednocześnie uniknąć opieki, która nie prowadzi do poprawy”, tłumaczy Marion. 

Pacjenci w STEPCARE będą objęci badaniem przez pół roku po zatrzymaniu się serca. Naukowcy liczą, że będą w stanie podsumować pierwsze wyniki w 2027 roku.