Najniebezpieczniejszy zawód na Ziemi? Wewnątrz świata podwodnych spawaczy

Ponad 60 stóp pod wodą student-nurek ćwiczy spawanie na południu Francji. Spawacze podczas pracy narażeni są na zagrożenia, takie jak wysokie ciśnienie wody i słaba widoczność.ZDJĘCIE: ZDJĘCIE: ALEXIS ROSENFELD, GETTY IMAGES.

Spawacze podczas pracy narażeni są na zagrożenia, takie jak wysokie ciśnienie wody i słabą widoczność. Wyobraź sobie nurkowanie pod wodą, a być może wyobrazisz sobie tropikalne raje i idylliczne spotkania z dzikim, tętniącym życiem morskim. Ale setki metrów głęboko pod lśniącą powierzchnią kryje się inna kraina nurka – daleka od spokojnych kąpieli wzdłuż skąpanych w słońcu raf – szorstki świat podwodnego spawacza. „Utrzymujemy świat na powierzchni wody, wykonując ciężką pracę pod nią” – mówi nurek głębinowy i weteran podwodnego spawania Joseph Purvis. „Byłam naprawdę dumna, że mogłam być częścią tego ekscytującego świata przez sześć pełnych wyzwań lat”. Chociaż media od lat skupiają uwagę na niebezpieczeństwach związanych ze spawaniem pod wodą, ostatnio w Internecie pojawił się trend, w którym dzieci żartują ze swoich bliskim, udając, że przyjęły pracę spawacza podwodnego – co daje humorystycznego elementu zaskoczenia i niedowierzania, biorąc pod uwagę potencjalne ryzyko i specjalizację tego zawodu. Jednak spawanie pod wodą z pewnością zasługuje na swoją niebezpieczną reputację ze względu na kilka złożonych i niebezpiecznych czynników.

Jak to działa? Nurkowie wchodzą do oceanu wyposażeni w specjalistyczny sprzęt, zaprojektowany tak, aby wytrzymał trudne warunki głębinowe. Ubrani w grube kombinezony mokre lub suche, wyskakują z łodzi, nosząc kaski z wbudowanymi systemami komunikacji, aby pozostać w kontakcie ze swoją drużyną nad powierzchnią. Istnieją różne metody zejścia, w zależności od głębokości i czasu trwania ich zadania. „W przypadku platformy wiertniczej pierwszy nurek dosłownie schodzi na platformy pod wodą” – mówi Purvis – „i zakłada tak zwaną linię dolną — półcalową linę biegnącą aż do łodzi”. Następnie nurkowie owijają palce wokół liny i swobodnie opadają na dno. „Nawet niektórzy z najlepszych nurków sportowych mogą całkowicie zatracić się pod wodą” – kontynuuje Purvis. „Jeśli skręcisz w złą stronę i zapomnisz, w którą stronę wcześniej skręciłeś, możesz stracić z oczu, która droga jest w lewo, w prawo, w górę lub w dół”. Źródło tlenu dla nurków różni się od butli do nurkowania i bardziej przypomina pępowinę. Wąż dostarcza gaz oddechowy z powierzchni do punktu kontrolnego nurka, podobnie jak astronauta spacerujący po Księżycu, przywiązany do statku kosmicznego. Schodzą z elektrodami i latarkami w dłoniach, specjalnie zaprojektowanymi do inspekcji i napraw pod falami. Sama praca pod wodą wiąże się z wieloma wyzwaniami wymagającymi specjalistycznej wiedzy. Jak w przypadku każdego nurkowania, wzrost ciśnienia wody, jeśli nie jest odpowiednio zarządzany, może skutkować poważnymi problemami fizjologicznymi, takimi jak narkoza azotowa i choroba dekompresyjna. Widoczność zwiększa wyzwania stojące przed spawaczami podwodnymi, ponieważ często pracują oni w zachmurzonych, mętnych wodach przy ograniczonym świetle słonecznym. Ta zmniejszona przejrzystość utrudnia identyfikację potencjalnych zagrożeń lub przeszkód – niektórzy nurkowie będą nawet mieć zamknięte oczy podczas spawania, aby zachować spokój, pozwalając, aby naprawa opierała się wyłącznie na wyczuciu. „Jeśli jest ciemno, marnujesz energię, próbując coś zobaczyć” – mówi Purvis. „Przez większość czasu jest tam zupełnie ciemno, a cała praca i tak opiera się na wyczuciu”. Porażenie prądem stanowi również zagrożenie pod wodą, ponieważ prąd elektryczny może przesyłać prąd przez pobliską wodę. Spawanie w ekstremalnie wysokich temperaturach (10 000 stopni Fahrenheita i wyższych) powoduje oddzielenie się cząsteczek wodoru i tlenu w wodzie. Jeśli proporcja wodoru do tlenu osiągnie określony poziom, mogą wystąpić zarówno mniejsze, jak i większe eksplozje. Aby złagodzić to ryzyko, spawacze podwodni polegają na szeroko zakrojonych szkoleniach, specjalistycznym sprzęcie, stałej komunikacji z ludźmi nad powierzchnią i dostosowanych narzędziach spawalniczych. Jednak strach jest częścią tego procesu, mówi Purvis, który często spawał na mokro przez dziesięć godzin za jednym razem i stracił część małego palca podczas podwodnego nurkowania spawalniczego. „Bycie przerażonym jest czymś naturalnym i jeśli jakikolwiek nurek twierdzi, że się nie bał, kłamie” – mówi. „Podczas pracy trzeba walczyć z prądami, a większością nurków brakuje jednego lub dwóch palców od kawałka, który rozbija im dłoń’’.

Rozwijający się zawód. Spawanie pod wodą może zawsze być pracą, którą muszą wykonywać ludzie, a nie maszyny. Według ekspertów praca jest po prostu zbyt skomplikowana. „To rzemiosło” – mówi Kevin Peters, spawacz podwodny i dyrektor ds. usług środowiskowych w Subsea Global Solutions. „Naprawdę trzeba się do tego dostroić, posiadać umiejętności i praktykę, tak samo jak malarz czy muzyk musi poświęcić swoje 10 000 godzin”. Każda praca różni się od pozostałych. „Większość prac spawalniczych pod wodą dotyczy napraw, a w większości przypadków pracy poprzez robota musiałby to być proces półautomatyczny” – mówi wielokrotnie nagradzany inżynier spawalnik Uwe Aschemeier. „Naprawy w spawalnictwie nie są liniowe ani stałe — naprawdę potrzeba ludzi, aby ocenić i wykonać naprawę”. Zawód ten jest wykorzystywany w wielu sektorach, od koncernów naftowych budujących platformy wiertnicze po stoczniowców dokonujących napraw podwodnych. Metoda ta okazała się doskonałą alternatywą dla łodzi dokujących w suchym doku – całkowicie uwalniając je od konieczności oszczędzania wody i czasu oraz zasobów, zapewniając jednocześnie skuteczne naprawy. Spawanie podwodne, szczególnie istotne w przemyśle naftowym i gazowym, utrzymuje infrastrukturę dużych statków, reaktorów jądrowych, rurociągów i przybrzeżnych platform wiertniczych. Aby ograniczyć zagrożenie globalną zmianą klimatu, przedsiębiorstwa energetyczne są zmuszane do wycofywania paliw kopalnych. Jednak bez podwodnych platform wiertniczych i barków naftowych spawacze znaleźli pracę w sektorze energii odnawialnej. Po pracy przy spawaniu Purvis zaczął pracować przy panelach słonecznych i bateriach. „Mam trójkę dzieci i chciałem, żeby zobaczyły, jak przechodzę do branży odnawialnych źródeł energii” – mówi – „aby nie tylko czerpać z ziemi i dostępnych zasobów naszej planety, ale także wykorzystywać zasoby naturalne do wytwarzania energii”.