Naukowcy kwestionują znaną teorię: kiedy tak naprawdę zaczęliśmy chodzić na dwóch nogach?

Zdjęcie: pixabay

Niektórzy uważają, że stało się tak, gdy „wypełzliśmy” z dala od drzew i osiedliliśmy się na ziemi. W ten sposób łatwiej byłoby nam efektywnie wykorzystać duże otwarte tereny.

Ale teraz naukowcy ze Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii wymyślili nową teorię. Wierzą, że po raz pierwszy nauczyliśmy się chodzić na dwóch nogach, kiedy jeszcze mieszkaliśmy w koronach drzew.

Co mówi krajobraz?

Fiona Stewart jest antropologiem z UCL (University College London). Mówi, że nowe wyniki nie potwierdzają teorii, że wstaliśmy i chodziliśmy, kiedy „opuściliśmy” drzewa.

Musieli do tego dojść, badając zachowanie dzikich szympansów w Tanzanii. Te małpy żyją w dolinie Issa. Obszar ten jest mieszanką otwartego, suchego krajobrazu sawanny z kilkoma drzewami i kilkoma płatami lasu.

Dlatego taki teren byłby przydatny do badania w odniesieniu do poprzednich teorii. Czy te szympansy spędzają więcej czasu na ziemi niż inni przedstawiciele ich gatunku? I czy taki krajobraz mógłby sprzyjać dwunożności u hominidów?

Na dwóch nogach, aby znaleźć jedzenie

Szympansy są dziś naszymi najbliższymi żyjącymi krewnymi. Naukowcy są przekonani, że zrozumienie, w jaki sposób ich zachowanie zmienia się w różnych siedliskach, może pomóc nam zrozumieć czynniki środowiskowe stojące za dwunożnością.

Przeanalizowali zarówno ruchy, jak i postawy szympansów w dolinie Issa. Następnie porównano je z danymi z poprzednich badań szympansów żyjących w gęstych lasach.

Małpy badano łącznie przez 15 miesięcy. Dla każdej obserwacji chodzenia w pozycji pionowej rejestrowano względną pozycję szympansa.

Wyniki pokazały między innymi, że pomimo różnych siedlisk szympansy Issa spędzały na drzewach tyle samo czasu, co inne małpy. Ponad 85% zaobserwowanych przypadków dwunożności wystąpiło na drzewach. Głównie wtedy, gdy szympansy szukały pożywienia.

Będzie więcej badań

Tak więc nowe badanie sugeruje, że otwarty teren nie był katalizatorem rozwoju dwunożności.

- Drzewa i żerowanie były prawdopodobnie niezbędne do tego rozwoju - mówi badacz i współautor Alex Piel.

Uważa jednak, że potrzebne są dalsze badania, zanim będzie można ustalić, czy nasi przodkowie zachowywali się w ten sposób.

- Co sprawiło, że najpierw zwisaliśmy z gałęzi, a potem spacerowaliśmy po sawannie? - pyta Piel.