Naukowcy odkryli starożytny krajobraz na obszarze Ziemi „mniej znany niż powierzchnia Marsa”

Stewart Jamieson/Neil Ross/Duncan Young/ICECAP 

Naukowcy wykorzystali techniki teledetekcji do zmapowania 32 tys. kilometrów kwadratowych (12 300 mil kwadratowych) lądu - obszaru mniej więcej tej samej wielkości co Belgia. Według badań opublikowanych we wtorek w czasopiśmie „Nature Communications”, odkryli oni krajobraz utworzony przez rzeki, który przypominał wzgórza i doliny dzisiejszej północnej Walii przed kontynentalnym nagromadzeniem się pokrywy lodowej na Antarktydzie Wschodniej. Naukowcy postanowili nakreślić historię pokrywy lodowej i jej ewolucję w czasie, a zrozumienie, jak wyglądała ziemia, zanim została ukryta pod lodowymi warstwami, jest ważnym rozdziałem w tej historii, wyjaśnił główny autor badania Stewart Jamieson, profesor na wydziale geografii Uniwersytetu w Durham. „Ląd pod pokrywą lodową Antarktydy Wschodniej jest mniej znany niż powierzchnia Marsa”, powiedział Jamieson w oświadczeniu. „Jest to problem, ponieważ ten krajobraz kontroluje przepływ lodu na Antarktydzie i kontroluje sposób, w jaki może on reagować na przeszłe, obecne i przyszłe zmiany klimatu”, dodał. Dobrze zachowany charakter krajobrazu czyni go szczególnie wyjątkowym. Rzadko można znaleźć stosunkowo niezmodyfikowane krajobrazy pod kontynentalną pokrywą lodową - zwykle ruch lodu, który zmienia rozmiar i przemieszcza się, powoduje erozję i szlifowanie pierwotnego krajobrazu, powiedział Jamieson.  

Zdjęcie: Nasa

Co kryje się pod lodem Antarktydy 
Zrozumienie, dlaczego ten konkretny starożytny krajobraz przetrwał w dużej mierze bez szwanku, może pomóc naukowcom lepiej przewidzieć przyszłą dynamikę pokrywy lodowej Antarktydy Wschodniej, która zawiera równowartość około 60 metrów potencjalnego wzrostu poziomu morza, w miarę ocieplania się planety. Klimat Ziemi jest na dobrej drodze do osiągnięcia temperatur typowych dla tych, które występowały, gdy prawdopodobnie ten krajobraz powstał, 34 do 14 mln lat temu, temperatury te były wyższe o 3 do 7 stopni Celsjusza niż obecnie wynika z badania. Pokrywa lodowa Antarktydy Wschodniej po raz pierwszy uformowała się około 34 milionów lat temu, ale jej wielkość mogła się później zmieniać, czasami odsłaniając znajdujący się pod nią ląd. Jamieson powiedział, że przetrwanie krajobrazu sugeruje, że temperatury u podstawy pokrywy lodowej były wyjątkowo niskie i stabilne na obszarach tego starożytnego terenu, pomimo pewnych okresów ocieplenia klimatu. „W innych obszarach spodziewalibyśmy się, że między lodem a podłożem będzie znajdować się strumień wody, który ułatwia rozdrabnianie materiału. Nie występuje to w naszej lokalizacji. To częściowo wyjaśnia, jak coś mogło przetrwać tak długo”, wyjaśnił Jamieson w wywiadzie telefonicznym. Dane geofizyczne zebrane przez naukowców dostarczyły wskazówek na temat tego, co znajduje się pod lodem o grubości 2 kilometrów. „(Dane) skutecznie wskazują bardzo małe zmiany w kształcie wierzchołka lodu i zasadniczo, gdy spojrzymy na to i narysujemy, wygląda to jak seria połączonych ze sobą dolin, które muszą znajdować się pod pokrywą lodową. Zasadniczo widzimy ducha tego krajobrazu z góry”, powiedział Jamieson. Zespół badawczy nie wie, jakie rośliny i dzikie zwierzęta mogły kiedyś zamieszkiwać ten obszar, ale ślady rzek sugerują obecność płynącej wody, co czyni wysoce prawdopodobnym, że krajobraz był porośnięty roślinnością.