Naukowcy proponują budowanie domów na Marsie z ludzką krwią

Starożytni Rzymianie używali krwi zwierzęcej jako spoiwa do zaprawy murarskiej Zdjęcie: NASA /JPL/Cornell

Jeśli ludzkość kiedykolwiek zdoła zbudować pierwsze stałe budynki na Marsie, prawdopodobnie będzie potrzebować cegieł zrobionych z marsjańskiego regolitu. Możliwe jednak, że materiał konstrukcyjny może również zawierać krew i inne płyny ustrojowe pobrane od samych astronautów. Odkrywcy, którym zostanie powierzone zadanie stworzenia permanentnej bazy na Marsie, będą musieli spakować się strategicznie. Miejsce na pokładzie rakiety, która zabierze ich na sąsiada Ziemi, będzie na wagę złota, a koszt misji i zapotrzebowanie na paliwo wzrośnie wraz z ilością ładunku. Z tego powodu pierwsze załogi będą musiały bazować na surowcach wokół nich – czyli głównie na dużej ilości skał i ziemi. Chociaż strategia ta, mająca tysiąclecia, może im pomóc w dokładnym spożytkowaniu innych dostępnych zasobów.

Beton starożytnych Rzymian jest znany z niebywałej odporności, siły oraz nawet zdolności do samoleczenia. Murarze często używali innych ważnych składników podczas robienia cegieł – krwi oraz moczu. Uzbrojony w tę wiedzę zespół naukowy z irańskiego Kharazmi University niedawno zmieszał i przetestował wiele potencjalnych materiałów budowlanych, używając różnych kombinacji z marsjańskim pyłem oraz innych łatwych do zdobycia składników. „Starożytni Rzymianie wykorzystywali organiczne dodatki, w tym zwierzęcą krew, głównie po to, by poprawić wytrzymałość oraz ułatwić obróbkę ich zaprawy murarskiej. Chociaż jest to trochę dziwne, krew może zostać wykorzystana do stworzenia mocnego betonu lub cegieł do budowy na Marsie” – napisał zespół badaczy w późniejszej pracy opublikowanej w czasopiśmie Acta Astronautica.

W zależności od regionu planety, marsjańska gleba zawiera odpowiedni chemiczny skład do wielu różnych typów betonu. Po opracowaniu danych geologicznych, zebranych przez marsjańskie lądowniki i orbitery, zespół zidentyfikował 11 potencjalnych opcji związanych z betonem dla przyszłych astronautów. Należały do nich mieszanki geopolimerów i krzemionki magnezowej. Później stworzono symulowane próbki materiałów budowlanych za pomocą drukarki 3D, poddano je próbie obciążeniowej i zarejestrowano wyniki.  

Według zespołu początkowo to prawdopodobnie beton oparty na siarce będzie najbardziej godnym zaufania materiałem budowalnym na Marsie. Naukowcy jednak również proponują innego, bardziej dziwacznego kandydata – AstroCrete. Jest to współczesny odpowiednik rzymskiego betonu, który zawiera dodatkowe składniki pochodzące od człowieka. „Proces produkcji jest prosty. Kruszywa (marsjańskiego regolitu) zespojone ze sobą poprzez kontakt z albuminą ludzką – białkiem, które znajduje się w osoczu krwi” – piszą naukowcy. Zespół teoretyzuje, że gdyby jeden astronauta chciał zrobić wystarczająco AstroCrete, by wybudować mieszkanie dla jednej osoby, to wyprodukowanie odpowiedniej ilości albuminy zajęłoby mu około 72 tygodnie. Aby zwiększyć wytrzymałość na zgniatanie i plastyczność AstroCrete, a tym samym zmniejszyć jego kruchość, autorzy badania proponują inny dodatek – mocznik pozyskany z potu, łez i moczu. 

Kolejną ważną zaletą AstroCrete jest to, że nie potrzebuje wody do mieszania, co jest szczególnie istotne z uwagi na prawie całkowicie suche warunki panujące na planecie. Badacze podkreślają, że inżynierowie i astronauci wysyłani na misje nie będą mogli się ograniczać tylko do betonu opartego na siarce czy AstroCrete przy planowaniu bazy na Marsie. Wiele innych wyzwań, na przykład wystawienie planety na promieniowanie ultrafioletowe, śmiercionośny klimat, niska grawitacja, jak i brak wody mogą powstrzymać ludzi od permanentnego osiedlenia się tam. Sukces – jak wyjaśniają autorzy – „zależy od opracowania tanich i praktycznych rozwiązań”, a „budowa z wykorzystaniem zasobów dostępnych na miejscu wydaje się najbardziej obiecującym podejściem”. Zasoby, które mogą zawierać krew, pot i łzy pierwszych odwiedzających Marsa.