Nowy wariant KP.2 wirusa SARS-CoV-2 jest odporny na szczepionki i rozprzestrzenia się w większym stopniu, ostrzegają naukowcy

Źródło obrazu: Orpheus FX / Shutterstock

Tło 

Szybkie pojawienie się i dywersyfikacja wariantu JN.1 i jego potomka, KP.2, które wykazują znaczące zmiany w strukturze białka kolca (S) i zwiększoną odporność na istniejące szczepionki, podkreślają konieczność dalszych badań w celu zrozumienia konsekwencji dla zdrowia i rozwoju szczepionek.  

Informacje o badaniu  

Niniejsze badanie rozpoczęto od analizy sekwencji genomowych wariantu KP.2 z danych z nadzoru w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA), Wielkiej Brytanii i Kanadzie, gdzie zgłoszono ponad 30 sekwencji. Względną efektywną liczbę reprodukcji (Re) obliczono przy użyciu bayesowskiego wielomianowego modelu regresji logistycznej, dostosowując się do różnych zmiennych towarzyszących, które mogą wpływać na dynamikę transmisji.  

Następnie przeprowadzono testy wirusologiczne w celu oceny zakaźności i zdolności KP.2 do unikania odporności. Testy pseudowirusowe oparte na lentiwirusach przeprowadzono przy użyciu komórek Human Osteosarcoma (HOS) - Angiotensin-Converting Enzyme 2 (ACE2) / Transmembrane Protease, Serine 2 (TMPRSS2) zakażonych pseudowirusami niosącymi białka S KP.2, JN.1 i innych odpowiednich wariantów. Ilość wirusa wejściowego została znormalizowana względem białka kapsydu 24 (p24) ludzkiego wirusa niedoboru odporności typu 1 (HIV-1). Analizę statystyczną przeprowadzono przy użyciu dwustronnych testów przy pomocy aplikacji t-Student w celu określenia istotnych różnic w zakaźności między wariantami. 

Do testów neutralizacji pobrano próbki surowicy od osób w różnych stanach immunizacji i infekcji. Obejmowały one osoby zaszczepione zarówno z wcześniejszymi infekcjami, jak i bez nich, a także osoby, które wyzdrowiały z określonych wariantów infekcji. Każda próbka surowicy została przetestowana w czterech powtórzeniach przeciwko pseudowirusom zawierającym różne mutacje białka S. Obliczono 50% miana neutralizacji (NT50) i porównano je we wszystkich próbkach surowicy w celu oceny stopnia oporności na neutralizację wywołanej przez KP.2. Istotność statystyczna różnic w wartościach NT50 została oceniona przy użyciu dwustronnych testów Wilcoxona z podpisem. 

Wyniki badania  

Badanie wykazało, że wariant KP.2, będący potomkiem linii JN.1, wykazuje znacznie zwiększoną sprawność epidemiologiczną w porównaniu do swoich poprzedników, w tym dominującej linii XBB. Odkrycie to zostało potwierdzone przez Re oszacowane dla KP.2 w USA, Wielkiej Brytanii i Kanadzie, gdzie zaobserwowano, że jest on odpowiednio 1,22, 1,32 i 1,26 razy wyższy niż JN.1. Rozprzestrzenianie się KP.2 było szybkie, a częstotliwość jego wariantów osiągnęła 20% w Wielkiej Brytanii na początku kwietnia 2024 r., co sugeruje, że może stać się dominującą linią na całym świecie. 

Dalsze badania wirusologiczne KP.2 przy użyciu testu pseudowirusowego opartego na lentiwirusie ujawniły paradoks, w którym pomimo wyższej zdolności przenoszenia, zakaźność KP.2 okazała się znacznie niższa (10,5-krotnie) niż w przypadku JN.1. Ta zmniejszona zakaźność może sugerować różne mechanizmy lub ścieżki zwiększonego rozprzestrzeniania się i osiedlania KP.2 w populacjach żywicieli. 

Oprócz zakaźności, odporność na neutralizację oceniano za pomocą testów z wykorzystaniem surowic od osób zaszczepionych monowalentną szczepionką XBB.1.5 i tych, którzy mieli przełomowe infekcje różnymi wariantami SARS-CoV-2. KP.2 wykazywał znaczną oporność na neutralizację, z 3,1-krotnym zmniejszeniem podatności na neutralizację przez surowice ze szczepionek bez infekcji i 1,8-krotnym zmniejszeniem od osób z wcześniejszymi infekcjami. Ta zwiększona odporność może częściowo wyjaśniać wyższy Re KP.2, wskazując na zwiększoną zdolność do unikania odpowiedzi immunologicznej w porównaniu do JN.1 i innych wcześniejszych wariantów.