Ogromny prehistoryczny wąż odkryty w Indiach

Realistyczna rekonstrukcja masywnych kręgów Vasuki indicus widziana z góry. Zdjęcie: S. Bajpai/D. Datta/P. Verma

Wymarły wąż mógł być jednym z największych, jakie kiedykolwiek żyły, przyćmiewając dzisiejsze anakondy i pytony, które mogą dorastać do około 6 metrów. Naukowa nazwa kolosalnego stworzenia to Vasuki indicus, od mitycznego węża na szyi hinduskiego bóstwa Pana Śiwy i kraju jego odkrycia. Według badań, które ukazały się w czwartek w czasopiśmie „Scientific Reports”, wąż ten był prawdopodobnie wolno poruszającym się drapieżnikiem, który obezwładniał swoje ofiary poprzez miażdżenie lub ściskanie ich na śmierć.

Analiza skamieniałości gigantycznych kręgów

Dwóch autorów raportu, z siedzibą w Indyjskim Instytucie Technologii Roorkee w stanie Uttarakhand, przeanalizowało 27 skamieniałych kręgów - niektóre wciąż połączone ze sobą - które zostały odkryte w 2005 roku w kopalni węgla w stanie Gujarat w zachodnich Indiach.

Początkowo zespół sądził, że kości należały do starożytnego stworzenia podobnego do krokodyla. Dopiero gdy naukowcy usunęli osad ze skamieniałości podczas początkowego etapu badania w 2023 r., zdali sobie sprawę, że: „patrzą na szczątki wyjątkowo dużego węża” - stwierdzili. Badanie wykazało, że kręgi należały do w pełni wyrośniętego zwierzęcia.

„Istnieje wiele możliwych przyczyn jego dużych rozmiarów, od sprzyjającego środowiska z dużymi zasobami żywności po brak naturalnych drapieżników - przekazali współautorzy Debajit Datta, doktor habilitowany i Sunil Bajpai, profesor paleontologii, we wspólnym e-mailu. - Inną przyczyną może być występowanie cieplejszych warunków klimatycznych niż obecnie”. Na podstawie wielkości zachowanych kręgów naukowcy oszacowali, że wąż miałby od 10,9 metrów do 15,2 metrów długości, w oparciu o dwie różne metody obliczeniowe, z szerokim i cylindrycznym ciałem.

Panoramiczny widok na kopalnię węgla brunatnego Panandhro w zachodnich Indiach, w stanie Gujarat, pokazuje poziom skamieniałości (czerwona strzałka), na którym znaleziono gigantycznego węża Vasuki indicus. Zdjęcie: S. Bajpai/D. Datta/P. Verma

Debajit i Bajpai powiedzieli, że wierzą, iż żył on raczej na lądzie niż w wodzie, jak anakonda, ale jest mało prawdopodobne, aby wisiał na drzewach ze względu na swój rozmiar. Autorzy stwierdzili, że szacowane długości ciała: „należy traktować z rezerwą”, ponieważ nie mają kompletnego szkieletu. Jednak wąż ten rywalizowałby pod względem wielkości z największym znanym gatunkiem węża - wymarłym Titanoboa. Zidentyfikowany na podstawie skamieniałości w Kolumbii, Titanoboa ważyłby 1140 kilogramów i mierzył 13 metrów od nosa do końca ogona.

Rozmiar węża i rola klimatu

Węże są zimnokrwiste i potrzebują ciepła ze środowiska, aby przetrwać. Ich rozmiar zależy zatem od tego, jak ciepły jest klimat. „Ich wewnętrzna temperatura ciała zmienia się wraz z temperaturą otoczenia - stwierdzili autorzy. - Tak więc wyższe temperatury otoczenia zwiększyłyby wewnętrzną temperaturę ciała i tempo metabolizmu Vasuki, co z kolei pozwoliłoby mu urosnąć do tak dużych rozmiarów”.

Zespół był w stanie wywnioskować, na podstawie informacji o wielkości i metabolizmie żyjących węży oraz aktualnych temperaturach, że Vasuki żył w ciepłym, tropikalnym klimacie, ze średnią roczną temperaturą 28 stopni Celsjusza. Datta i Bajpai twierdzą, że wąż żył w przybrzeżnych bagnach i mokradłach. „Nie możemy dokładnie powiedzieć, jakie zwierzęta jadł Vasuki - powiedzieli. - Powiązane skamieniałości zebrane ze skał, które ujawniły Vasuki, obejmują płaszczki, ryby kostne (sumy), żółwie, krokodyle, a nawet prymitywne wieloryby. Vasuki mógł żerować na niektórych z nich”.