Opracowywane są „rewolucyjne” przenośne panele słoneczne

Zakład w Oksfordzie opracowuje panele wykonane z perowskitów

W Oksfordzie, w Narodowym Ośrodku Klastrów Cienkowarstwowych (NOKC/NTCF) zajmującym się Zaawansowanymi Funkcjonalnymi Materiałami naukowcy tworzą ultracienkie panele słoneczne z perowskitów.

Według ekspertów perowskitowe panele słoneczne są tańsze i skuteczniejsze niż te wykonane wyłącznie z krzemu, a ponadto można je produkować w mniejszych rozmiarach.

Profesor Henry Snaith z wydziału fizyki Uniwersytetu Oksfordzkiego powiedział, że nowa technologia „umożliwi wytwarzanie energii w większej liczbie miejsc”.

Tradycyjnie panele słoneczne były wykonane z krzemu, ale Snaith, profesor energii odnawialnej, powiedział, że materiał „osiągnął swój limit wydajności”.

Opracowywane przenośne panele słoneczne będą bezprzewodowe i będzie je można umieszczać bezpośrednio na urządzeniach. Następnie absorbowałyby całe światło z otoczenia i przekształcałyby je w energię, utrzymując urządzenie naładowane na stałym, choć niskim poziomie.

„Nadal będzie trzeba od czasu do czasu ładować sprzęty, ale można zmniejszyć częstotliwość wykonywania tej czynności albo zapewnić sobie rezerwę mocy lub możliwość utrzymywania bardzo niskiego poziomu energii pochodzącej wyłącznie z otoczenia” – powiedział profesor Snaith.

Naukowcy uważają, że „rewolucyjna” technologia może być na tyle cienka i elastyczna, że ​​można ją zaimplementować na powierzchni budynków, samochodów, a nawet odzieży.

Łączy ona wiele warstw pochłaniających światło w jedno ogniwo słoneczne, co oznacza, że ​​perowskity mogą wykorzystywać szerszy zakres widma światła. Pozwala to na wygenerowanie większej mocy z tej samej ilości światła słonecznego niż w przypadku tradycyjnego panelu.

Naukowcy mają nadzieję, że ostatecznie może to zmniejszyć zapotrzebowanie na specjalistyczne farmy fotowoltaiczne.

Oxford PV, prywatna firma wyodrębniona z uniwersyteckiego zespołu badawczego, rozpoczęła już wprowadzanie na rynek swoich pierwszych komercyjnych produktów wykorzystujących tę technologię.

„Ten rok to czas rozpoczynający przechodzenie z laboratorium do przemysłu” – powiedział profesor Snaith. Dodał, że jego zespół badawczy będzie kontynuował „popychanie” wydajności materiałów „znacznie dalej”.

„Czy możemy sprawić, by perowskit był przydatny na przykład do umieszczania go na ubraniach, plecakach lub na dachach budynków, które mogą wymagać lekkiego perowskitu?”