Oto 5 mniej znanych gatunków, które mogą wyginąć. Ich zniknięcie będzie miało poważne konsekwencje dla wszystkich.

Zdjęcie: Joel Sartore

 Jeśli spytać Joela Sartore'a, badacza National Geographic, o prawie 700 gatunków zagrożonych, które on sfotografował, natychmiast powie o słodkowodnych małżach.
 Są żywym filtrem do wody oraz jednym z najbardziej zagrożonych gatunków na świecie: aż 75 procent słodkowodnych małży w Stanach Zjednoczonych jest objętych ochroną na mocy ustawy Endangered Species Act, która obchodzi w tym roku swoje 50-lecie.
 Oto kilka mniej znanych, ale niezbędnych gatunków zagrożonych w Stanach Zjednoczonych, a także sieć zwierząt, które mogą wyginąć, jeśli te ważne gatunki znikną.

Gatunek zagrożony: Małż wachlarzowy (Cyprogenia stegaria)
 

Ekipa czyszcząca dla ryb podrodziny Etheostomatinae

Małże wachlarzowe (Cyprogenia stegaria) odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu zdrowego stanu wody dla organizmów wodnych. Mimo to w Stanach Zjednoczonych nadal należą do grupy zwierząt zagrożonych. Na tym zdjęciu małża z rzeki Clinch w Tennessee Sartore udało się uchwycić ich charakterystyczną żółto-zieloną muszlę.

Ryba Tangerine (Percina aurantiaca) sfotografowana w Conservation Fisheries w Knoxville, Tennessee.
 

Ryba Roanoke (Percina roanoka) sfotografowana w Aquatic Wildlife Conservation Center w Marion, Virginia.

Aby przeżyć, słodkowodne małże wachlarzowe polegają na rybach podrodziny Etheostomatinae, w tym Tangerine i Roanoke. Larwy małży przyczepiają się do tych ryb na kilka tygodni, wchłaniając niezbędne do rozwoju składniki odżywcze. Pojedyncza dojrzała słodkowodna małża może oczyścić do 15 galonów wody dziennie, utrzymując wodę w czystości dla wszystkich organizmów, które od nich zależą. Niestety, zanieczyszczenie wody i fragmentacja siedlisk zbliżyły te małże do wyginięcia — są one najbardziej zagrożoną grupą zwierząt w USA.

Gatunek zagrożony: dławigad amerykański

Żyją na bagnach w symbiozie z amerykańskimi aligatorami.
 Sartore sfotografował oba zwierzęta osobno: dławigada amerykańskiego (Mycteria americana) uchwycono w zoo Sedgwick County w Wichita w stanie Kansas, a aligatora (Alligator mississippiensis) w zoo Kansas City w stanie Missouri.

 Po utracie siedlisk dławigad amerykański został objęty ochroną na mocy ustawy Endangered Species Act od 1984 roku. Kilka lat później aligator amerykański, również występujący na terenie Everglades na Florydzie, został wykreślony z listy zwierząt zagrożonych — prawdziwa historia sukcesu w zakresie ochrony zagrożonych wyginięciem gatunków. Oba gatunki mają relację symbiotyczną: aligatory patrolują zalane lasy, w których gniazdują dławigady, chroniąc ich jaja przed drapieżnikami, takimi jak szopy. W zamian aligatory od czasu do czasu polują na opadłe pisklęta dławigad.

Gatunek zagrożony: kalifornijski żółw pustynny (Gopherus agassizii)

Mieszkają obok eublefarów pazurzastych, szczurów drzewnych pustynnych (Neotoma lepida), grzechotników pustynnych i zajęcy pustynnych (Sylvilagus audubonii).

Żółw pustynny z Kalifornii (Gopherus agassizii agassizii), sfotografowany w California Science Center, może kopać nory z egoistycznych powodów, ale pomaga innym gatunkom pustynnym.

Eublefar pazurzasty (Coleonyx variegatus variegatus) dzieli nory z żółwiem, oraz innymi stworzeniami.

Szczur drzewny pustynny (Neotoma lepida) został również sfotografowany w California Science Center.
 

Jadowity grzechotnik Mojave (Crotalus scutulatus) został sfotografowany w Reptile Gardens w Rapid City, South Dakota.

Zając pustynny (Sylvilagus audubonii audubonii), sfotografowany w San Joaquin River National Wildlife Refuge w Kalifornii, dzieli nory żółwia z wężami i szczurami.

 Spędza niemal dziewięć miesięcy w rok, w tunelach sięgających aż 30 stóp długości w wyschniętej glebie pustyni Mojave, ten żółw z Kalifornii szuka schronienia przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Wpisane na listę gatunków zagrożonych od 1990 roku, te długowieczne gady nie żyją samotnie; potrafią wykopać do 25 nor rocznie, które dzielą z innymi zwierzętami, od gekonów po zające pustynne. Jednak w obliczu rosnących zagrożeń związanych z postępującą urbanizacją, populacja żółwia pustynnego dramatycznie spadła w ostatnich latach – z setek dorosłych osobników na milę kwadratową do zaledwie kilku.

Gatunek zagrożony: mysz plażowa z St. Andrew (Peromyscus polionotus peninsularis)
 Polowana przez puchacza wirginijskiego, kraby (Ocypodinae) i węże (Heterodon platirhinos)
 Puchacz wirginijski (Bubo virginianus virginianus), sfotografowany w Wildlife Center of Texas, jest jednym z drapieżników polujących na myszy.

Krab (Ocypode quadrata) sfotografowany w Gulf Specimen Marine Lab na Florydzie.

Wąż (Heterodon platirhinos) został sfotografowany w zoo w Houston, w Teksasie.

Około czterech mil kwadratowych wydm na południowym wybrzeżu na Florydzie jest domem dla kilku gatunków zagrożonych myszy, w tym myszy plażowej z St. Andrew. Te wielkouchy zwierzęta mają zaledwie kilka cali długości i są zagrożone przez wiele czynników, takich jak huragany, sztuczne oświetlenie i inwazyjnych drapieżników. Jej ochrona jest możliwością zachowania ważnego źródła pożywienia dla sów, węży, krabów i innych rodzimych gatunków.

Gatunek zagrożony: tchórz czarnołapy

Gatunek ten jest ogniwem łączącym salamandrę tygrysową (Ambystoma mavortium), pójdźkę ziemną i nieświszczuka czarnoogonowego.

National Black-Footed Ferret Conservation Center w Kolorado, w którym został sfotografowany ten osobnik (Mustela nigripes), zajmuje się ochroną tych ważnych zwierząt. Elizabeth Ann (na zdjęciu) jest pierwszym sklonowanym tchórzem czarnołapym na świecie.

Salamandra tygrysowa (Ambystoma mavortium) została sfotografowana w zoo w Oklahoma City.
 

Pójdźka ziemna (Athene cunicularia hypugaea), sfotografowana w Raptor Conservation Alliance w Nebrasce, korzysta z nor wykopanych przez preriowe psy.

Nieświszczuk czarnoogonowy (Cynomys ludovicianus) został sfotografowany w zoo hrabstwa Sedgwick w Kansas.

Została sklonowana w 2020 roku z genów dzikiej samicy o imieniu Willa, która zmarła w połowie lat 80-tych XX wieku w Wyoming i nie miała żyjących potomków.
Pod koniec XIX wieku rządowe akcje eksterminacyjne wyeliminowały preriowe psy, uznawane za szkodniki rolnicze, z 96 procent ich historycznego siedliska. Ich zniknięcie wywołało reakcję łańcuchową: bez preriowych psów, które kopałyby nory, pójdźki ziemne, salamandry i wiele innych zwierząt zostały pozbawione niezawodnego schronienia. Z kolei tchórze czarnołape straciły swoje główne źródło pożywienia i stanęły na skraju wyginięcia. Ale na szczęście, wpisanie na listę Endangered Species Act w 1967 roku oraz udany program rozmnażania w niewoli pomogły przywrócić populację tchórzy czarnołapych.