Otoskleroza: odpowiadamy na wasze pytania

Czym dokładnie jest otoskleroza?

Otoskleroza to choroba, która dotyka kości ucha wewnętrznego. Wszystkie kości w naszym ciele ciągle podlegają procesom resorpcji i tworzenia, dlatego są przebudowywane i cały czas ulegają zmianom.

Przy otosklerozie, ta wymiana kości staje się nieprawidłowa. Wokół ucha wewnętrznego formuje się twarda, nowa kość, co w konsekwencji wpływa na ludzki słuch. Kluczową kość spomiędzy wszystkich kości słuchowych, odpowiedzialnych za przejmowanie dźwięku w uchu wewnętrznym, nazywamy strzemiączkiem. Dochodzi do utknięcia tej kości, nie wsuwa się ona ani nie wysuwa i dlatego, że nie jest potem wsuwalna ani wysuwalna, dźwięk nie może przedostawać się przez to miejsce do ucha wewnętrznego, by pacjenci mogli lepiej słyszeć.

W jaki sposób najefektywniej postępować z otosklerozą?

Jest kilka sposobów postępowania z otosklerozą. Wybrana metoda w sposób fundamentalny zależy od stopnia zaawansowania utraty słuchu w momencie diagnozy. Jeśli utrata słuchu jest bardzo łagodna, całkowicie rozsądnym będzie leczyć pacjenta w sposób zachowawczy. Decyzje o leczeniu powinny być podejmowane we współpracy lekarza z pacjentem.

Jeśli choroba jest bardziej zaawansowana i słuch znacznie bardziej naruszony, wówczas opcją dla pacjentów mogą być aparaty słuchowe lub operacja. Przy pewnych stopniach utraty słuchu, aparaty słuchowe stają się mniej efektywne i gdy utrata słuchu dojdzie do tego punktu, prawdopodobnym jest, że operacja będzie lepszą opcją. Jednakże, każda operacja może nieść za sobą pewne ryzyko, więc niezbędna jest szczera rozmowa lekarza z pacjentem o operacji.

Kluczową sprawą jest to, że podczas operacji na strzemiączku trzeba otworzyć ucho wewnętrzne, co niesie pewne ryzyko dla słuchu. Pomimo owego ryzyka, operacja zazwyczaj kończy się sukcesem i prowadzi do poprawy słuchu w ponad 95% przypadków, co może odmienić życie pacjentów.

Kiedy wymagana jest operacja?

Operacja może być odpowiednim rozwiązaniem przy otosklerozie, jeśli pacjent nie jest w stanie nosić konwencjonalnych aparatów słuchowych lub jeśli woli przejść operację niż nosić aparat. 

Operacja zazwyczaj wykonywana jest na całej długości przewodu słuchowego i zakłada podważenie błony bębenkowej pod znieczuleniem ogólnym lub czasem w znieczuleniu miejscowym oraz późniejsze zbadanie mechanizmu słuchu w celu sprawdzenia, czy diagnoza jest poprawna. Jeśli diagnoza jest poprawna, kolejnym etapem może być usunięcie strzemiączka i zastąpienie go protezą, która następnie będzie mogła przenosić energię dźwięku do ucha wewnętrznego, by wzmacniać słuch.

Czy operacja jest najbardziej wskazaną opcją leczenia?

Nie istnieje poprawna odpowiedź na pytanie, czy wybrać operację, czy zamiast tego zdecydować się na aparat słuchowy. Każdy pacjent jest wyjątkowy i posiada inne potrzeby i oczekiwania. Aparat słuchowy bywa popularnym rozwiązaniem przy otosklerozie, a w zależności od tego, jak pacjent czuje się ze swoim aparatem i jak daje sobie z nim radę, może chcieć lub nie chcieć wybrać operacji. Podczas gdy niektórzy mogą pragnąć wypróbować aparaty słuchowe, inni wybiorą niezwłoczne poddanie się zabiegowi.

Kluczową sprawą jest to, że operacja wykonywana jest z największą dbałością i że jakiekolwiek ewentualne trudności i komplikacje są zażegnywane. Jeśli pojawiają się utrudnienia, zazwyczaj można je pokonać, a operacja kończy się sukcesem.

Jakie są główne nieinwazyjne metody leczenia?

Z otosklerozą można postępować zachowawczo; zależne jest to od stopnia dotkliwości choroby w momencie postawienia diagnozy. Jeśli choroba jest łagodna, całkowicie rozsądne może być postępowanie konserwatywne. Aparat słuchowy może nie być wymagany, a operacja może nie być konieczna lub nie być wskazana. Niektórzy pacjenci, przed interwencją i zmianą przebiegu leczenia, mogą w takiej sytuacji pragnąć poobserwować się i poczekać, aby zaobserwować postępowanie choroby oraz związaną z nim progresję utraty słuchu.