Wrak statku Widmo Pacyfiku znaleziono u wybrzeży Kalifornii

Źródło: Ocean Infinity

1 sierpnia statek zrzucił swój niezwykły ładunek na płat oceanu około 70 mil na północny zachód od San Francisco: trzy pomarańczowe roboty, każdy o długości ponad 6 stóp i kształcie torpedy. Przez jeden dzień drony wodne autonomicznie grasowały po wodach, skanując prawie 50 mil kwadratowych dna oceanu.

Około 3500 stóp pod powierzchnią na potężnym sonarze robotów pojawiła się zjawa. W ciemności drony zobaczyły Widmo Pacyfiku.

Roboty dostrzegły wrak Statku Widmo Pacyfiku, jedynego niszczyciela Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych schwytanego przez siły japońskie podczas II wojny światowej. Wcześniej znany jako USS Stewart lub DD-224, statek spoczywał w tym, co obecnie jest Narodowym Sanktuarium Morskim, Cordell Bank.

Trzy dni później inny zestaw podwodnych robotów wykonał zdjęcia historycznego wraku. Chociaż okryty dziesięcioleciami wzrostu morskiego — a także domem dla gąbek i krabów — niszczyciel o długości 314 stóp leży prawie idealnie nienaruszony na dnie morskim.

„Ten poziom ochrony jest wyjątkowy dla statku w jego wieku i sprawia, że jest to potencjalnie jeden z najlepiej zachowanych przykładów niszczyciela amerykańskiej marynarki wojennej, o którym wiadomo, że istnieje” - powiedziała w oświadczeniu Maria Brown, nadinspektor zarówno Cordell Bank, jak i narodowych sanktuariów morskich Greater Farallones.

Odkrycie, które pojawiło się podczas demonstracji technologii, podkreśla wydajność nowoczesnej, zrobotyzowanej eksploracji oceanów. Ocean Infinity, firma zajmująca się robotyką morską, która obsługiwała drony, które dokonały odkrycia, jest właścicielem największej na świecie floty autonomicznych pojazdów podwodnych. Drony są używane do tworzenia map dna morskiego w wysokiej rozdzielczości — jest to poważna luka w naszym rozumieniu oceanów. Technologia ta jest również kluczowa przy wyborze lokalizacji dla morskich projektów budowlanych, takich jak farmy wiatrowe i platformy wiertnicze, czy przy wyznaczaniu tras dla podmorskich rurociągów i kabli.

Te zrobotyzowane floty okazują się również nieocenione dla archeologów morskich. W 2020 roku Ocean Infinity pomógł znaleźć wrak USS Nevada. W 2022 roku firma przyczyniła się również do ponownego odkrycia Endurance, który zatonął podczas wyprawy Ernesta Shackletona w 1915 roku.

„Myślę, że jesteśmy w trakcie radykalnej zmiany w odkrywaniu oceanów” - powiedział Jim Delgado, starszy wiceprezes SEARCH, Inc., firmy archeologii morskiej zaangażowanej w odkrycie DD-224.

Dr Delgado dołączył do polowania na DD-224 dekadę temu jako dyrektor ds. dziedzictwa morskiego w Narodowej Administracji Oceanicznej i Atmosferycznej, która nadzoruje ponad 620 000 mil kwadratowych podwodnych parków w Stanach Zjednoczonych. Archeolodzy morscy od dawna fascynują się niezwykłą historią statku.

Po zatopieniu i opuszczeniu na wodach u wybrzeży Jawy w 1942 roku, DD-224 został podniesiony przez siły japońskie, które używały go do eskortowania swoich konwojów morskich. Alianccy piloci donosili o czymś, co wyglądało jak jeden z ich własnych statków, głęboko za liniami wroga.

W symbolicznym pożegnaniu ze statkiem po jego powojennej odbudowie, marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych przywróciła go do służby DD-224, odholowała do Kalifornii, a następnie 24 maja 1946 r. zakopała statek na morzu ćwicząc strzelanie do celu. Po wytrzymaniu dwóch godzin ognia, uparty statek ustąpił i zatonął.

„Cała historia tego statku była wyjątkowo dobrze udokumentowana” - powiedział Russ Matthews, prezes organizacji non-profit Air/Sea Heritage Foundation i członek zespołu Discovery. „Jedyną częścią tej historii, której nie mieliśmy, jest to, jak wygląda dzisiaj.”

Matthews spędził lata, próbując zlokalizować ostatnie znane współrzędne statku. Początkowy trop Lonniego Schorera pojawił się w komunikacie Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych z 1946 r., który zawęził poszukiwania do tego, co obecnie jest sanktuarium Cordell Bank. Ale żadne statki NOAA, które przepłynęły przez sanktuarium, nie wpadły na statek, a Matthews i jego koledzy nie mogli zapewnić sobie funduszy na samodzielne wyjście.

Fortuny zmieniły się w kwietniu tego roku, po spotkaniu Matthewsa z Andym Sherrellem, dyrektorem operacji morskich w Ocean Infinity. Firma chciała przetestować kilka swoich największych autonomicznych dronów jednocześnie. Dlaczego nie spróbować znaleźć DD-224?

Matthews zrobił przerwę w sprawie, śledząc współrzędne od holownika, który wyciągnął DD-224, do obszaru, w którym zatonął. Za zgodą NOAA, Ocean Infinity udał się w to miejsce. Sherrell zauważył, że podmorskie, mapujące obszar 37 mil morskich — obszar poszukiwań DD-224 — zwykle zajmuje tygodnie. Drony Ocean Infinity zauważyły statek widmo w ciągu kilku godzin.

,,Omówiliśmy to bardzo szybko i w wysokiej rozdzielczości" - powiedział Sherrell.

Terabajty danych zebranych przez Ocean Infinity stanowią obecnie najlepszą mapę tej części sanktuarium Cordell Bank. Zbiór danych kończy również ośmioletnią historię statku, który zawsze oznaczał więcej niż stal korodująca w głębinach.

Po odzyskaniu DD-224, amerykańska załoga, która przywiozła go do domu, wolała nazwać statek RAMP-224, od akronimu „Odzyskany Sprzymierzony Personel Wojskowy”, terminu używanego wówczas dla wyzwolonych jeńców wojennych.

"Ten statek, na swój własny sposób, został w zasadzie uczłowieczony przez marynarkę wojenną." - powiedział dr Delgado. „Ludzie wkładają tak wiele w statki — a my mamy to od zarania dziejów. Reprezentują nas ”.