Wyhodowanie 150 000-hektarowej autostrady dla brytyjskich "dojeżdżających" owadów

Neil Aldridge

Populacje owadów w tym kraju drastycznie się zmniejszają. Wyniki ostatniego badania przeprowadzonego przez grupę ochrony przyrody Buglife i Kent Wildlife Trust wykazały, że liczba owadów latających w Wielkiej Brytanii spadła o prawie 60% w ciągu ostatnich 17 lat. Około 20 gatunków pszczół i os wyginęło w ciągu ostatnich 100 lat, a połowa brytyjskich gatunków motyli jest obecnie zagrożona, według organizacji charytatywnej Butterfly Conservation.

W skali globalnej aż 10% wszystkich gatunków owadów jest zagrożonych wyginięciem. Dewastacja jest związana z wieloma czynnikami, w tym zmianami klimatycznymi i stosowaniem pestycydów, podczas gdy ogromne obszary kluczowych siedlisk zostały utracone na rzecz intensywnego rolnictwa i innych form rozwoju, mówi Jamie Robins, kierownik programów w Buglife.

Od lat 30. ubiegłego wieku Wielka Brytania utraciła 97% swoich łąk dzikich kwiatów. Wpływa to nie tylko na owady zapylające, ale także na zwierzęta, które żywią się owadami, takie jak ptaki, jeże i nietoperze.

"Chociaż nasz krajobraz wygląda zielono, pięknie i tętni życiem, jeśli nie ma wielu kwiatów, to jest to dość wrogie środowisko dla naszych owadów, aby łatwo przemieszczać się przez nie", mówi Kate Jones, oficer ochrony w Buglife.

"Kamienie milowe"

Buglife zidentyfikował 150 000 hektarów ziemi w całej Wielkiej Brytanii, które chce przywrócić do łąk dzikich kwiatów. Mamy nadzieję, że te łąki mogą być połączone w ogólnokrajową sieć owadzich "dojazdów", zwaną B-lines, która zapewni bogate w nektar przystanki dla zapylaczy.

Te kwiatowe "kamienie" nie powinny być oddalone od siebie o więcej niż 300 metrów, "w oparciu o średnią odległość dojazdu pszczoły samotnicy, aby upewnić się, że mogą one przemieszczać się z miejsca na miejsce" - wyjaśnia Robins.

Projekt B-lines, finansowany częściowo przez National Lottery Heritage Fund i Green Recovery Challenge Fund, rozpoczął się w 2011 roku. Korzystając z oprogramowania opracowanego przez Uniwersytet w Waszyngtonie, Buglife wyznaczył najlepsze połączenia między istniejącymi miejscami występowania dzikich kwiatów w całej Wielkiej Brytanii i stworzył pierwszą ogólnokrajową mapę B-lines, która została uruchomiona w marcu 2021 roku.
 

Chelsea Lee

Do tej pory w ramach sieci B-lines odtworzono nieco ponad 2500 hektarów łąk bogatych w kwiaty. Jest to jednak tylko niewielki procent z docelowych 150 000 hektarów, a odtworzenie dzikich kwiatów może być trudne. Claire Carvell, starszy ekolog z brytyjskiego Centrum Ekologii i Hydrologii, mówi, że rodzime dzikie kwiaty mają trudności z osiedleniem się na obszarach bogatych i żyznych pól uprawnych, a zapylacze często potrzebują zróżnicowanej gamy kwiatów przez wszystkie pory roku.

Innym kluczowym wyzwaniem jest fakt, że sieć wije się przez tereny publiczne i prywatne zarówno na obszarach miejskich, jak i wiejskich - dlatego też w ramach projektu skorzystano z pomocy organizacji zajmujących się ochroną przyrody, władz lokalnych oraz rolników i właścicieli nieruchomości.

Buglife dostarcza rolnikom i właścicielom gruntów wskazówki do uprawy bogatych w kwiaty łąk, wraz z 10-letnim planem utrzymania. "To oni mogą naprawdę zrobić różnicę. Mogą zrezygnować z małych obszarów swojej ziemi na rzecz dzikich kwiatów i przywrócić siedlisko, które mają", mówi Robins.

Osobno, brytyjski Departament Środowiska, Żywności i Spraw Wiejskich zachęca właścicieli gruntów i rolników do przywracania siedlisk poprzez finansowanie sadzenia i zarządzania dzikimi kwiatami w ramach niedawnego programu Environmental Land Management Scheme.

Carvell uważa, że inicjatywa B-lines zapewnia skuteczne wsparcie i szkolenia dla rolników i radnych w zakresie procesu przywracania siedlisk i jest ważnym dodatkiem do zachęt kierowanych przez rząd.