Znikanie bałwanów odzwierciedla straty kulturowe spowodowane zmianami klimatycznymi

Zdjęcie: SOPA Images/LightRocket via Gett - SOPA Images

Dwie badaczki z Sorbony w Paryżu przeanalizowały świadectwa zgromadzone na platformie Histoires de Nature, gdzie obywatele mogą zamieszczać zdjęcia przedmiotów lub krajobrazów, które według nich symbolizują zmiany środowiskowe i klimatyczne w czasie rzeczywistym.

Wiele wspomnień zgromadzonych na platformie stworzonej przez Muzeum Historii Naturalnej odnosi się do krajobrazów pokrytych śniegiem i wyraża smutek z powodu ich zanikania. Zdaniem Emmanuelle Fantin, badaczki z Sorbony, jest to dowód na silne więzi kulturowe, które łączą nas ze śniegiem.

„Jeśli spojrzymy na krajobraz zimowy w kontekście europejskim, widzimy, że jest on bardzo obecny w naszej kulturze, w europejskim malarstwie – wyjaśnia badaczka. – W kinie, pewnie znamy wszyscy sceny, gdzie płatki śniegu wirują wokół zakochanych, albo burze śnieżne, które zatrzymują akcję, tworząc zamkniętą przestrzeń. To pokazuje, że śnieg to coś więcej niż kryształki lodu. To sposób na bycie razem w przestrzeni, na przemierzanie terenu i życie w krajobrazie.”

Rytuał lepienia bałwana powoli zanika

Śnieg dał początek takim aktywnościom jak jazda na sankach czy nartach, ale także rytuałom przekazywanym z pokolenia na pokolenie, takim jak lepienie bałwanów. Już renesansowy artysta Michał Anioł je lepił. Dziś jednak, w obliczu rosnących temperatur, bałwany powoli odchodzą w niepamięć.

„Bałwan jest wszechobecny w przemyśle kulturowym i kreatywnym skierowanym do dzieci, a jednocześnie wiele z nich nigdy nie miało okazji ulepić go samodzielnie ani nawet nigdy dotknąć śniegu” – przypomina badaczka z Sorbony.

Dla Emmanuelle Fantin wciąż jest czas na działanie, aby bałwan nie stał się jedynie klimatycznym widmem, i żeby śnieg nadal padał, nie tylko na ekranach naszych telewizorów.