Czy „nudna” francuska drużyna to wina Deschampsa?

Źródło: Wikimedia commons

Wydawało się, że Francja chciała pokazać, dlaczego Hiszpania była, a nie jest już głównym bohaterem Euro 2024. Jednak Hiszpania udowodniła swoją wartość na tych mistrzostwach, czyniąc siebie niezaprzeczalną, i ponownie zatwierdziła swoją klasę. Euro dla Mbappé wydawało się porażką, nawet sam to przyznał. Najpierw nos, potem maska, później haniebnie rzadkie wspomnienie swego nazwiska na boisku podczas najważniejszego meczu drużyny na turnieju w półfinale, mimo że to on wykonał najwięcej prób na bramkę (8) dla Francji na tym Euro przed tym meczem. Czy możemy zatem zrzucić całą winę na Mbappé?

Didier Deschamps może być centralną postacią, jeśli chodzi o wątpliwy występ Francji wśród europejskich drużyn narodowych. Docierając do finału Pucharu Świata 2022, z pewnością byli faworytami teraz letniego piłkarskiego święta, nie zapominając, oczywiście, o imponującym składzie Niemiec. Jednak dwa lata temu sytuacja wokół Karima Benzemy była już wystarczająco gorąca, gdy po rekonwalescencji po kontuzji mięśnia uda miał sensacyjnie dołączyć do składu w dalszej fazie turnieju, gdyż nie został zastąpiony przez żadnego zawodnika i nadal kwalifikował się uczestniczyć. Deschamps, który powitał Benzemę z powrotem w reprezentacji narodowej w 2020 roku po długim, niechlubnym wygnaniu, upierał się, że powodem, dla którego nie wybrał Benzemy, była kontuzja. Benzema nazwał Deschampsa „kłamcą” na Instagramie. Jak wiemy, Karim wkrótce potem wycofał się z międzynarodowej piłki.

W każdym razie nie zepsuło to wówczas ducha zespołu we Francji, czego tym razem nie można uznać za tak pewnego. Liczba wątpliwych selekcji na pozycje wyjściowe, wynikająca z gorączkowej rotacji, wiele niedokładnych strzałów na bramkę i ostatecznie niska skuteczność sprawiają, że trudno uwierzyć, że zaszli tak daleko w turnieju. Olivier Giroud, choć ma 37 lat, strzelił w tym sezonie dla Milanu 15 goli, spędzając na boisku średnio ponad 72 minuty i trafiając skutecznie do siatki co drugi mecz, nie dostawał od trenera wystarczających szans i, zdaniem L'Équipe, był zirytowany decyzją Deschampsa, aby nie umieścić go w wyjściowym składzie przeciwko Holandii, gdy Mbappé wracał do zdrowia po kontuzji nosa. Griezmann, choć Didier dał mu duże uznanie, również nie wydawał się pod wrażeniem decyzji Deschampsa o umieszczeniu go na ławce rezerwowych w półfinale. Wygląda na to, że Camavinga został pozbawiony czasu na grę bez zrozumiałego powodu. Nie mógł zgodzić się na swoją ograniczoną rolę w zespole, ponieważ jego obecność wnosiła więcej kreatywności do francuskiej gry. Kanté, który nie grał w drużynie od 2022 roku i otrzymał zaskakująco hojną szansę, spędzał dużo czasu na boisku, próbując udowodnić, że jest przydatny. Jego szybkość i wszechobecność były dość chwalone, ale niestety nie zmieniły gry.

W każdym meczu było tak, jakby Francja lub sam Deschamps nie mogli zrozumieć, w jaki sposób czują się lepiej grając, przechodząc od typowego ataku PSG Barcola-Mbappé-Dembelé do Mbappé na czele ataku, mając Thurama i Griezmanna za plecami, a następnie umieszczając Mbappé i Griezmanna po obu stronach Thurama, potem Mbappé i Muani – kolejne „cześć” od PSG – z przodu, a wszystko po to, aby mieć podobnie mało lub wcale jednych skutecznych trafień w cel i pozostawić graczy ze znakiem zapytania w myślach – każdy z nich z własnych powodów.

Prezes FFF Philippe Diallo powiedział francuskiemu L'Équipe, że Deschamps jest pewny swojej pracy i poprowadzi drużynę na Mistrzostwa Świata w 2026 roku. Być może Zinedine Zidane będzie musiał jeszcze trochę poczekać. Jednak trener, który nie zostaje zwolniony od razu po flopie, a półfinał można uznać za porażkę tej francuskiej drużyny, może przejść na emeryturę nieco później, gdy chmury się przejaśnią.