OPINIA – David Marcus: Trasa komediowa Sandersa i AOC jest oznaką skrajnej lewicowej desperacji

Zdjęcie: Ronda Churchill/The Washington Post/Getty Images

Są jak klasyczny zespół komediowy stworzony w hollywoodzkim studiu lat 50. Jest stary, zrzędliwy i poważny senator Bernie Sanders, który wyznaje marksistowskie zasady; i jest młoda, pełna życia komik i członkini Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych Alexandria Ocasio-Cortez, zawsze uśmiechnięta, tańcząca lub kręcąca urocze filmiki na TikToku.

W zeszłym tygodniu Sanders i AOC (Alexandria Ocasio-Cortez) rozpoczęli krajową trasę, aby wystąpić przed dziesiątkami tysięcy osób. Dynamiczny duet demokratów był nawet w Vegas, gdzie nalegali, aby uczestnicy założyli maski COVID (nie, serio). Pytanie brzmi, dlaczego są w trasie?

Do wyborów uzupełniających w 2026 roku pozostało ponad 19 miesięcy, więc dlaczego dwaj demokraci, których miejsca są bezpieczne, wydają miliony dolarów i niezliczone godziny pracy na ten wędrowny cyrk dzisiaj? Odpowiedź jest taka, że ​​Sanders i AOC stają w obliczu sytuacji nadzwyczajnej, ale nie tej, którą sami twierdzą. Chcą, abyście myśleli, że sytuacją nadzwyczajną jest druga kadencja prezydenta Donalda Trumpa, ale prawdziwą sytuacją nadzwyczajną jest to, że Ameryka stanowczo odrzuca ich odmianę skrajnie lewicowego progresywizmu.

Nie mylcie się, stary Sanders i jego zadziorna pomocnica tak naprawdę nie walczą z Trumpem, walczą o utrzymanie ideologicznej kontroli nad Partią Demokratyczną, która obecnie może być najmniej popularną główną partią w historii Ameryki.

Po żenującej porażce Kamali Harris w listopadzie wszystkie palce wskazywały na przebudzenie, aby wyjaśnić nieszczęścia demokratów. Od mężczyzn w kobiecym sporcie i otwartych granicach, po różnorodność, równość i integrację oraz zakończenie prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych, skrajna lewica była odrzucana na każdym kroku.

Oto Sanders i AOC w ich zabawnie nazwanej trasie „Fighting Oligarchia” (dosł. Walcząc z Oligarchią), od dwóch osób, które nigdy nie widziały dużej darowizny od George'a Sorosa, której nie przyjęłyby chciwie.

I tak, wykonują jakiś stary, nudny materiał o Trumpie rzekomo burzącym demokratyczne normy lub Elonie Musku pływającym w basenie skradzionych pieniędzy z ubezpieczenia społecznego jak Sknerus McKwacz. Ale prawdziwa historia jest w nowym materiale.

Weźmy na przykład to od AOC: „To nie dotyczy tylko republikanów”, wyraziła opinię w Arizonie. „Potrzebujemy Partii Demokratycznej, która walczy o nas mocniej. Oznacza to, że każdy z nas wybiera i głosuje na demokratów i wybranych urzędników, którzy wiedzą, jak reprezentować klasę robotniczą. Chcę, żebyście spojrzeli na każdy poziom urzędu i wspierali demokratów, którzy walczą, ponieważ to oni mogą wygrać z republikanami”.

Nie ostatnio, kongresmenko. W niedzielę Demokratyczni Socjaliści Ameryki, którzy zapoczątkowali karierę Ocasio-Cortez, protestowali w Nowym Jorku, domagając się, aby lider mniejszości w Senacie Chuck Schumer ustąpił za odmowę bezsensownego zamknięcia rządu w tym miesiącu.

To rozpaczliwe ostatnie tchnienia. Od 2008 roku, kiedy partia Billa Clintona, niegdyś umiarkowanego demokratycznego zbawcy, stała się partią Baracka Obamy, demokraci tak bardzo przesunęli się na lewo, że ich najświętsze hasła o przebudzeniu wydają się większości Amerykanów nie do przebrnięcia.

Sanders i AOC doskonale zdają sobie sprawę, że podczas gdy oni nadal próbują sprzedawać zmianę płci, zielony nowy ład i niekończącą się nielegalną imigrację, są szczupli i głodni demokraci, tacy jak członek Izby Reprezentantów USA Ritchie Torres demokrata z Nowego Jorku, senator John Fetterman demokrata z Pensylwanii  i kandydat na burmistrza Nowego Jorku Andrew Cuomo, którzy są gotowi przerobić partię na swój bardziej centrowy wizerunek.
Nawet kolega komik i prezenter telewizyjny Bill Maher pokazuje Sandersowi i AOC, że akceptuje przyjacielskie zaproszenie na spotkanie z Trumpem. Jego przesłanie jest jasne; ciągłe krzyczenie „TO NIE JEST NORMALNE!!!” nie działa i nigdy nie zadziała.

Ten wybryk Burnsa i Allena, który Sanders i AOC wykonują, ma na celu pobudzić wiernych demokratów do buntu przeciwko półnormalnym liderom partii, takim, którzy nie będą zachęcać do niszczenia Tesli ani stać na zewnątrz pustych biurowców w Waszyngtonie, śpiewając fałszywie piosenki o ruchu oporu z lat 60.

Teraz górą są ci bardziej centrowi demokraci i oni o tym wiedzą. Dlatego zamiast objeżdżać kraj z politycznymi celebrytami, czekają na odpowiedni moment, gromadzą swoje skarbce wojenne i planują nowy kurs dla swojej partii.
Na koniec nie zdziw się, jeśli trasa „Fighting Oligarchi Tour” Sandersa i AOC okaże się ostatnią trasą pożegnalną socjalizmu w Partii Demokratycznej i w naszej polityce krajowej.

Amerykanie dali partii Obamy uczciwą szansę i za swoje kłopoty wylądowali w głęboko podzielonym kraju, przytłoczonym nielegalną imigracją, miażdżącymi kosztami utrzymania i szczerze mówiąc, jaskrawym i niepokojącym brakiem patriotyzmu.

Mówiąc inaczej, partia Obamy poniosła porażkę i bez względu na to, ile razy Sanders i AOC będą się wygłupiać przed tłumem liberalnych, wykształconych kobiet, ten fakt i jego konsekwencje wyborcze się nie zmienią.