Wybory, wybory i po wyborach…

Zdjęcie: Grzegorz Celejewski / Agencja Wyborcza.pl

Wracając do hasła wyborczego: „Lepsza Polska”, nasuwa się pewna myśl: „Czy my rzeczywiście potrzebujemy lepszej Polski?”. Nigdy nie usłyszałam od jakiegokolwiek polityka, że my już jesteśmy lepsza Polską. Chciałabym postawić pewną tezę. Dla niektórych może ona być zbyt odważna. Według mnie, my już mamy wszystko. Tylko potrzebujemy silnych fundamentów, a fundamentem każdego Państwa jest Naród. 

Nasz marazm od czasów zaborów trwa do dziś. Każdy minister, na początku tak zwanej kadencji, otrzymuje od nas złoty róg. Dokładnie w taki sam sposób, jak Gospodarz od Ukraińskiego wieszcza Wernyhora w dramacie młodopolskim Wesele Stanisława Wyspiańskiego. Gospodarz, lekceważąc ważny podarunek, jaki otrzymał, oddał go Jaśkowi, który niestety zagubił owy przedmiot.

Mam nadzieję, że politycy wchodzący do rządu są ludźmi, którzy czują tą wielką odpowiedzialność, jaka na nich ciąży. Są w pełni świadomi i potrafią odróżnić potrzeby zbudowane przez ego, od wewnętrznej prawdziwej potrzeby konherentnego serca. Poprzestaną wreszcie ze sobą walczyć oto, który jest mądrzejszy, ma bardziej cięty język, jest bardziej błyskotliwy. Takim osobom polecam iść do jakiegoś popularnego programu lub teleturnieju. Tam będą mogli się „wykazać”, a w sejmie może w końcu zasiądą dojrzali ludzie, którzy szanują się nawzajem. 

Ostatnio, jadąc komunikacją miejską, usłyszałam rozmowę chłopca, który wyglądał na około 9 lat, a obok niego siedziała jego ciocia. Rozmowa była na temat jego miejsca zamieszkania w przyszłości. Jego tata pracuje za granicą. Ciocia w pewnym momencie pyta: 

- „Też chcesz wyjechać za granicę, tak jak Twój tata?”

- „Nie, tutaj w Polsce jest najlepiej.” – odpowiada pewnym głosem mały, a jakże dojrzały chłopiec.