Całkowite zaćmienie Słońca: gdzie i kiedy było najbardziej widoczne

Zdjęcie: Rona Jenkinsa/Getty Images 

Jako ostatni dramatyczny, niebiański spektakl ujrzeli obserwatorzy zlokalizowani wzdłuż atlantyckiego wybrzeża Nowej Fundlandii w Kanadzie o godzinie 17:16 czasu lokalnego (15:46 ET). 

Mazatlán, na wybrzeżu Pacyfiku w Meksyku, było pierwszym miastem, które doświadczyło fazy całkowitego zaćmienia wcześniej w poniedziałek. Następnie zaćmienie pociemniło niebo nad Teksasem, gdzie obserwatorzy mogli dostrzec przebłyski oszałamiających widoków, pomimo zachmurzenia. Wkrótce przyszła kolej na miasta i miasteczka w środkowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych, a Indianapolis i Cleveland to miejsca, w których widzowie mogli poczuć dreszczyk emocji związany z niebiańskim wydarzeniem. 

Według informacji NASA, osoby znajdujące się dokładnie na linii środkowej szlaku całkowitego zaćmienia widziały to zjawisko przez około 3 ½ do 4 minut. Szacuje się, że 32 miliony ludzi w Stanach Zjednoczonych mieszkają w obrębie fazy całkowitego zaćmienia i było widoczne dla tych z Teksasu, Oklahoma, Arkansas, Missouri, Illinois, Kentucky, Indiana, Ohio, Pensylwanii, Nowego Jorku, Vermont, Nowego Hampshire i Maine, mimo że pogoda groziła zepsuciem zabawy. 

W Vermont i Maine przewidywano tylko kilka pojedynczych chmur, podobnie jak w Missouri, poprzez południową Indianę, tworząc optymalne warunki do obserwacji. Jednakże większość Teksasu oraz wschodnia część Wielkich Jezior otrzymały informację o gorszych warunkach pogodowych. Częściowe zaćmienie, w którym Księżyc wydaje się „gryźć” Słońce, było widoczne dla osób znajdujących się za ścieżką całkowitego zaćmienia. 

Jeden z obserwatorów, Richard Canedo, który jest członkiem Stowarzyszenia Planetarnego od 1981, wykorzystał pochmurne niebo w Fredericksburgu na swoją korzyść - użył niekorzystnych warunków jako prowizorycznego filtru, aby uchwycić moment całkowitego zaćmienia swoim ręcznym aparatem. 

Kiedy całkowicie zaćmione słońce wyjrzało zza chmur we Fredericksburgu w Teksasie, setki widzów mogło podziwiać ponad cztery minuty kompletnej ciemności, głośno wykrzykując: „O mój Boże”.  W pewnym momencie, podczas fazy całkowitego zaćmienia można było zauważyć oszałamiający płonący pierścień, który dyrektor generalny Stowarzyszenia Planetarnego Bill Nye nazwał możliwą protuberancją. 

„To jest niesamowite dla wszystkich” powiedział Nye prosto z imprezy plenerowej w Teksasie. „Jestem po prostu tak szczęśliwy, że mogę to z wami przeżyć”.

Tysiące osób zgromadziło się również pod jedynym obiektem NASA na trasie fazy całkowitego zaćmienia w Centrum Badawczym imienia Johna H. Glenna w Cleveland. Administrator NASA Bill Nelson, zastępca sekretarza handlu Stanów Zjednoczonych Don Graves, astronauta NASA Steve Bowen, rozgrywający 49ers San Francisco Josh Dobbs, a nawet Snoopy także pojawili się tam, zaopatrzeni w okulary do obserwacji.  

Ze względów bezpieczeństwa, ważne było zabrać ze sobą parę certyfikowanych okularów do obserwacji zaćmienia lub specjalny filtr ograniczający promieniowanie, aby móc obserwować niebo. Największym ryzykiem patrzenia na słońce bez ciemnego filtru okularów jest trwałe uszkodzenie oka zwane retinopatią. To schorzenie może się poprawić lub pogorszyć z czasem, ale nie można go leczyć. 

Jeśli zauważysz jakiekolwiek zmiany lub poczujesz dyskomfort w oku, jak najszybciej umów się na wizytę do lekarza. Lokalizator lekarzy Amerykańskiego Stowarzyszenia Optometrycznego to jedna z możliwości otrzymania pomocy, powiedział Ronald Benner, optometrysta i prezes tegoż stowarzyszenia.  „Dla większości osób to zmiana widzenia kolorów”, powiedział Benner. „Następnego ranka kolory po prostu nie wyglądają właściwie, mogą być wyblakłe lub ciągle mgliste. Dla innych może to być tak jakby rzeczywiście mieli dziury w swoim widzeniu”. 

Wyjątkowe momenty zaćmienia 

Podczas gdy faza maksymalnej ciemności uważana jest za najbardziej ekscytującą część całkowitego zaćmienia Słońca, były inne specjalne momenty do obserwacji przed nadejściem wielkiego wydarzenia. Oprócz tygodni i miesięcy oczekiwania przed zaćmieniem, najdłuższą fazą było zaćmienie częściowe, gdy księżyc powoli przesuwał się przed Słońcem. Ta faza trwała od 70 do 80 minut. Największą gratką dla obserwujących był moment, gdy niebo zaczęło się ściemniać i przybrało złowieszczy, szary kolor, około 15 do 20 minut przed fazą całkowitego zaćmienia. 

Następnie, kilka faz nastąpiło szybko tuż przed całkowitym zniknięciem światła Słońca z pola widzenia. Obserwatorzy zauważyli krople światła słonecznego formujące się wokół księżyca, znane też jako Perły Baily'ego, gdy światło to przepływało nad kraterami i dolinami nad powierzchnią Księżyca. Po około 30 sekundach do minuty niektóre z tych kropli zdawały się łączyć ze sobą tworząc błyszczący efekt „diamentowego pierścienia” na około minutę przed pełnym zaćmieniem. Podczas fazy całkowitego zaćmienia, świetlisty blask korony słonecznej, czyli gorącej atmosfery zewnętrznej, i jego słabe światło są widoczne tylko wtedy, gdy ultra jasna powierzchnia Słońca jest zasłonięta. 

Nawet jeśli faza maksymalnego zaćmienia była głównym wydarzeniem, na niebie obok tego zjawiska można było ujrzeć kilka jasnych kropek, którymi były Jowisz, Wenus, Mars oraz słabe światło Saturna. Według naukowców stacjonujących w zoo w Fort Worth i Dallas Zoo w Teksasie podczas efemerycznej ciemności całkowitego zaćmienia zaobserwowano, że niektóre dzienne zwierzęta z ogrodów zoologicznych szykowały się do snu, podczas gdy stworzenia nocne, takie jak sowy i kotofretki, zaczęły się poruszać. W ramach projektów obywatelskich zaproszono społeczeństwo do udziału w niektórych badaniach, które odbyły się w poniedziałek.  W ciągu kilku chwil fazy całkowitego zaćmienia na niektórych obszarach temperatura spadła do 9 stopni Fahrenheita. 

Kiedy nastąpi kolejne zaćmienie? 

Trzeba będzie nieco poczekać na następny niebiański spektakl tego typu w Stanach Zjednoczonych. Mieszkańcy Alaski będą świadkami całkowitego zaćmienia słońca 30 marca 2033 r., a podczas tego wydarzenia częściowe zaćmienie słońca będzie widoczne nad większością Stanów Zjednoczonych.  Całkowite zaćmienie Słońca nie będzie ponownie widoczne w sąsiadujących Stanach Zjednoczonych aż do 22 sierpnia 2044 r., a faza maksymalnego zaćmienia będzie miała miejsce tylko nad Dakotą Północną i Montaną oraz nad północną Kanadą.  

Następne całkowite zaćmienie Słońca, którego trasa od wybrzeża do wybrzeża będzie obejmować 48 dolnych stanów, nastąpi 12 sierpnia 2045r. Ścieżka całkowitego zaćmienia będzie przebiegać łukiem nad Kalifornią, Nevadą, Utah, Kolorado, Kansas, Oklahomą, Arkansas, Mississippi i Alabamą i Floryda, z częściowym zaćmieniem widocznym w innych stanach.