Moduł napędowy, który napędzał indyjski statek kosmiczny podczas historycznego lądowania na Księżycu

ISRO

Moduł napędowy miał więcej paliwa niż się spodziewała Indyjska Organizacja Badań Kosmicznych, czyli ISRO. Dlatego badacze postanowili podjąć próbę przywrócenia modułu z powrotem na Ziemię, poinformowała agencja w poniedziałek. Moduł jest teraz z powrotem na orbicie Ziemi. Moduł napędowy - jednostka w kształcie dużego pudła z panelem słonecznym i silnikiem przypiętym do jego dolnej części - napędzał lądownik misji Chandrayaan-3 podczas większości podróży na Księżyc po starcie w połowie lipca. Po trzech tygodniach dotarł do orbity księżycowej, lądownik oddzielił się od modułu napędowego i osiągnął lądowanie 23 sierpnia - dzięki czemu Indie stały się tylko czwartym krajem, który wylądował pojazdem na powierzchni Księżyca. Tylko Stany Zjednoczone, Chiny i dawny Związek Radziecki wcześniej dokonały tego wyczynu.

Obydwa lądownik i łazik pozostały w uśpieniu na Księżycu po wcześniejszych nieudanych próbach ich uruchomienia. Gdyby pojazdy włączyły się ponownie, byłoby to dodatkowym sukcesem misji, którą indyjska agencja kosmiczna uznała za całkowicie udaną. Tymczasem moduł napędowy pozostał na orbicie księżycowej. Składnik ten pełnił funkcję punktu przekaźnikowego, przesyłając dane z lądownika na Ziemię. Moduł przenosił także pojedynczy eksperyment: Spektro-polarymetria Planety Zamieszkalnej Ziemia, czyli SHAPE.

Misja bonusowa Chandrayaan

Eksperyment SHAPE został zaprojektowany, aby obserwować Ziemię z orbity księżycowej, rejestrując w bliskiej podczerwieni cechy naszej planety, które sprawiają, że jest ona mieszkalna dla ludzi. Badanie miało dostarczyć naukowcom wzorca, jak szukać podobnych cech, zwanych „bio sygnaturami”, gdzie indziej we wszechświecie.

Początkowy plan zakładał działanie eksperymentu SHAPE przez około trzy miesiące, podczas gdy moduł napędowy kontynuował ruch po orbicie księżycowej. Ale ze względu na to, że rakieta, która wyniosła statek kosmiczny Chandrayaan-3, dostarczyła go do tak precyzyjnej orbity, moduł napędowy pozostał z większą ilością paliwa niż się spodziewano.

„Spowodowało to dostępność ponad 100 kg (220 funtów) paliwa w (module napędowym, lub PM) po ponad miesiącu operacji na orbicie księżycowej”, jak podaje agencja kosmiczna. „Postanowiono użyć dostępnego paliwa w PM do uzyskania dodatkowych informacji na potrzeby przyszłych misji księżycowych i demonstracji strategii operacji dla misji ze zwrotem próbek.”

To oznacza, że ​​ISRO mogłoby wykorzystać informacje uzyskane podczas powrotu modułu napędowego do opracowania przyszłej misji lądowania na Księżycu, która mogłaby zabrać próbki księżycowego gruntu z powrotem na Ziemię.

Podobnie Indie wcześniej przetestowały sposób odbicia lądownika Chandrayaan-3 od powierzchni Księżyca po lądowaniu. Był to krótki test „skoku”, podczas którego pojazd został wysłany kilka centymetrów nad ziemię. (Jednakże próba nie miała na celu powrotu na orbitę księżycową ani ponownego połączenia się z modulem napędowym. Manewry miały jedynie testować aspekty projektu pojazdu w celu zdobycia informacji na potrzeby przyszłych misji.)

Moduł napędowy obecnie krąży na wysokości około 96 000 mil (154 000 kilometrów) nad Ziemią, gdzie zrealizuje jeden okrążający planetę krąg około 13 dni. W swoim oświadczeniu agencja kosmiczna powiedziała, że trasa modułu napędowego w kierunku Ziemi została opracowana z uwzględnieniem „unikania kolizji, takiego jak zapobieganie zderzeniu PM z powierzchnią Księżyca lub wejście w pas GEO Ziemi na wysokości 36000 km i orbity poniżej tej wysokości”. Pas GEO, czyli orbita geostacjonarna, to obszar kosmosu zamieszkany przez duże, kosztowne satelity, które dostarczają usługi telewizyjne i inne usługi komunikacyjne dla ludzi na Ziemi.