Nasi pradawni przodkowie mieli ogony. Dlaczego my ich nie mamy?

Źródło: AP Photo/Oded Balilty. 

Naukowcy zidentyfikowali co najmniej jedną z kluczowych zmian genetycznych, które do tego doprowadziły. „Znaleźliśmy pojedynczą mutację w bardzo ważnym genie” – powiedział Bo Xia, genetyk z Broad Institute i współautor badań opublikowanych w środę w czasopiśmie Nature.

Naukowcy porównali genomy szesnastu gatunków człekokształtnych, w tym ludzi i piętnastu gatunków małp z ogonami, aby wskazać kluczowe różnice między grupami. Gdy już zidentyfikowali istotną mutację, sprawdzili swoją teorie, wykorzystując narzędzie CRISPR, które służy do edycji genów w celu modyfikacji tego samego miejsce w embrionach myszy. Okazało się, że te myszy urodziły się bez ogonów. 

Xia zastrzegł jednak, że również inne zmiany genetyczne mogą odgrywać rolę w utracie ogonów.

Kolejna tajemnica: Czy nie posiadanie ogona pomogło tym człekokształtnym przodkom i prawdopodobnie również ludziom w przeżyciu? Czy to tylko przypadkowa mutacja która przetrwała z innych powodów? 

„Istnieje prawdopodobieństwo, że to przypadkowa mutacja, ale jest też możliwe, że przyniosła ona ogromną przewagę ewolucyjną” – powiedziała Miriam Konkel, genetyczka ewolucyjna z Uniwersytetu w Clemson niezaangażowana w badania. Jeśli mowa zaś o tym, w czym brak ogona mógł pomóc, istnieje wiele teorii – w tym takie, które łączą brak ogona z chodzeniem wyprostowanym. 

Rick Potts, który kieruje projektem Smithsonian Institution’s Human Origins Project i nie był zaangażowany w badania, sugeruje, że brak ogona mógł być pierwszym krokiem w kierunku przyjęcia pionowej postawy przez niektóre małpy, jeszcze zanim te opuściły drzewa. Co prawda nie wszystkie człekokształtne żyją dziś na lądzie – orangutany i gibony nie mają ogonów, a nadal żyją na drzewach. 

Potts zauważa jednak, że poruszają się one zupełnie inaczej niż małpy, które skaczą wśród koron drzew, używając przy tym ogonów do utrzymania równowagi. Te małpy wiszą pod gałęziami i kołyszą się między nimi w dużej mierze w pozycji pionowej.

Itai Yanai, biolog z Uniwersytetu Nowojorskiego i współautor badania, powiedział, że zanik ogonów był niewątpliwie istotną zmianą, ale jedynym sposobem, żeby móc w pełni poznać tego przyczynę „byłoby wynalezienie wehikułu czasu”.