Prawdziwy powód, dla którego owady łapią się w sztuczne światło i przypadkowo giną

Zdjęcie: Matt Mawson // Getty Images

Siła magnetyczna sztucznego światła oddalonego o kilka stóp jest znana z kuszenia latających owadów. Teraz wreszcie wiemy dlaczego: w nowym badaniu opublikowanym w „Nature Communications”, zespół naukowców z Wydziału Biotechnologii Imperial College London śledził ruchy owadów latających wokół sztucznego światła, zarówno w laboratorium, jak i podczas eksperymentów terenowych w Kostaryce. Po sfilmowaniu i przeanalizowaniu ich ruchów naukowcy odkryli, iż to, w co od dawna wierzyliśmy, nie jest prawdą.

Owady nie są przyciągane przez światło z dużej odległości. Zamiast tego są uwięzione przez sztuczne światło, jeśli przypadkowo przelecą zbyt blisko niego. Wszystko to jest częścią wysiłku owada, aby pozostać we właściwej pozycji.

„Wbrew oczekiwaniom przyciągania, owady nie kierują się bezpośrednio w stronę światła. Zamiast tego odwracają się tak, że lecą prostopadle do jego źródła. W naturze powoduje to przechylenie górnej części ciała owada w kierunku najjaśniejszej półkuli wizualnej, utrzymując odpowiednią wysokość, kontrolując lot i zapewniając bezpieczną podróż względem ziemi. Jest to znane jako ”fotoreakcja grzbietowa”. Jednak w pobliżu sztucznych źródeł światła ta bardzo konserwatywna reakcja powoduje ciągłe skręcanie się wokół światła, tym samym prowadzi do uwięzienie owada”.

Naturalna reakcja na sztuczne źródła światła jest wystarczająca do stworzenia pozornie chaotycznego toru lotu owadów w jego pobliżu, uwięzienia ich w pewnego rodzaju wzorcu trzymania. Według zespołu badawczego jest to „najbardziej prawdopodobny model tego, dlaczego owady latające gromadzą się wokół sztucznego oświetlenia”. Owady nie lubią utknąć, ale ich ciała już tak.

Zespół wykorzystał kamerę o wysokiej rozdzielczości do eksperymentów terenowych w Kostaryce, a następnie przetestował ją w laboratorium „Imperial”. Przymocowali osiem markerów do pięciu gatunków owadów (marlin pospolity oraz ważka wędrowna) i wykorzystali kamery do śledzenia ich zachowania wokół ultrafioletowych żarówek LED, ultrafioletowych niebieskich lamp aktynicznych i żarówek LED z zimnym białym światłem. Te źródła światła znacząco „zmieniły” zdolność owadów do kontrolowania swojej orientacji przestrzennej. „Latające zwierzęta potrzebują niezawodnego sposobu na orientację” - mówi Samuel Fabian, główny autor badania. „Nowe techniki, które pozwalają nam śledzić ruchy małych owadów w trudnych, ciemnych warunkach, pozwoliły zrozumieć, jak te owady zachowują się w pobliżu różnych źródeł światła”. Dzięki tym badaniom zespół wyeliminował teorie, iż owady są przyciągane przez światło z dużej odległości, że światło je oślepia lub ciepło odgrywa rolę w przyciąganiu ich bliżej.

Problemy ze sztucznym oświetleniem nie są również spowodowane wyłącznie staniem w pobliżu światła. Zespół badawczy odkrył, iż sztuczne warunki mogą powodować jeszcze dziwniejsze zachowania. Dla niewprawnego oka owady wydają się gromadzić w kierunku światła, często zachowując się w sposób okrężny. Owady utrzymują stałą, okrężną ścieżkę lotu wokół świateł, uwięzione przez instynkt samozachowawczy i niezdolne do uwolnienia się. Występują również ruchy, takie jak nagły wzrost, po którym następuje zatrzymanie. Światła w nietypowych lokalizacjach, takich jak blisko ziemi, mogą również powodować odwrócenie kierunku lotu, gdy owad myśli, że się prostuje, ale uderza w ziemię i odwraca się do góry nogami. Owady konsekwentnie kierowały swoją oś grzbietową w kierunku źródła światła, nawet jeśli uniemożliwiało im to utrzymanie ustalonego kierunku lotu, co prowadziło do nieszczęśliwych wypadków. W filmie opublikowanym na YouTube przez magazyn Nature, Fabian stwierdza „niektóre owady spadają na podłogę z ciemności”, ponieważ ich naturalna fototaksja i „siła lotu nie wystarczają do utrzymania kursu wędrówki”.

Zespół ma nadzieję, iż następnym krokiem będzie zrozumienie, w jaki sposób wpływ światła zmienia się wraz z odległością. „Wiemy, co dzieje się w odległości jednego metra od światła. Mamy nadzieję, że te badania zachęcą ludzi do myślenia o świetle, które rozpraszamy w nocy. Światło w nocy jest zanieczyszczeniem i musimy myśleć o nim jako o takim”.