‘’Bridgerton sezon trzeci: Wszelkie dotychczasowe uciechy, ale z bardziej dojrzałym podejściem do lęków przed staropanieństwem w epoce regencji’’

Fot. Liam Daniel/Neftlix

Przenosząc widzów ponownie do lśniącego świata skandali towarzyskich, plotek i romantycznych intryg, ta najnowsza historia skupia się na Penelope Featherington (Nicola Coughlan) i Colinie Bridgertonie (Luke Newton) oraz ich relacji typu „czy się uda, czy nie”.

Oparty na bestsellerowych powieściach historycznych fantasy Julii Quinn, ten sezon jako pierwszy odbiega od kolejności czytania książek. Trzecia powieść Quinn An Offer From a Gentleman – która opowiada historię drugiego najstarszego, Benedicta Bridgertona – zostaje pominięta, przynajmniej na razie, na rzecz narracji typu „przyjaciele stają się kochankami” w Romancing Mister Bridgerton, czwartej powieści.

W odróżnieniu od bardziej pikantnych, wcześniejszych sezonów, w pierwszych czterech odcinkach trzeciego sezonu widzimy zarys nieco poważniejszej, dojrzalszej i emocjonalnie złożonej fabuły Bridgerton – opartej na tożsamości, samoakceptacji i romantycznym zaangażowaniu.

Najnowszy rozdział Bridgerton, z typową dla serii odurzającą mieszanką dramatu i bogactwa epoki regencji, zachowuje charakterystyczną dla serii żywiołowość i bezczelność. Niemniej jednak nadchodzą zmiany.

Więcej plotek, skandali i intryg

Na końcu drugiego sezonu widzieliśmy Penelope doświadczającą dwóch bolesnych sercowych rozczarowań.

Słynna Lady Whistledown, pisarka skandali towarzyskich, napędzała każdy sezon jako narratorka (głos Julie Andrews). W drugim sezonie, publiczność dowiedziała się o oszustwie, gdy jej tożsamość została ujawniona jako nie kto inny, jak Penelope Featherington.

W miarę jak oszustwo stawało się coraz bardziej skomplikowane, obserwowaliśmy, jak próby Penelope ukrycia swojej tożsamości prowadzą ją do zdradzenia swojej przyjaciółki Eloise Bridgerton. Para się rozstaje, gdy Eloise odkrywa, kim naprawdę jest Whistledown. Chwilę później, Penelope otrzymuje drugi cios, gdy podsłuchuje, jak Colin Bridgerton (w którym jest zakochana) śmieje się z pomysłu, że mógłby kiedykolwiek się do niej zalecać.

To stan rzeczy dla biednej panny Featherington, gdy wchodzi w swój „trzeci rok na rynku małżeńskim bez perspektyw”.

W hierarchicznym świecie wczesnego XIX wieku, sojusze małżeńskie rzadko były kierowane sercem. Dla modnego towarzystwa, małżeństwo było pragmatycznym przedsięwzięciem, niezbędnym do zapewnienia stabilności finansowej i statusu.

Niezamężne kobiety, które nie posiadały własnych fortun, jak Penelope i Cressida Cowper (Jessica Madsen) – również wchodząca w swój trzeci sezon – były uważane za ciężar finansowy i wstyd dla swoich rodzin. Przypomina to świetną linijkę, którą Emma Thompson napisała dla Charlotte Lucas w adaptacji filmowej Duma i uprzedzenie z 2005 roku:

Mam 27 lat, nie mam pieniędzy i perspektyw. Już jestem ciężarem dla moich rodziców. I jestem przerażona.

Stygmatyzowane, zależne i zepchnięte na margines społeczeństwa, stare panny były mocno krytykowane w A Philosophical, Historical and Moral Essay on Old Maids (1785) William Hayley przedstawił wiele stereotypów dotyczących starych panien, które przetrwały na początku XIX wieku.

Penelope Featherington i Colin Bridgerton na balu.

W swoim trzecim sezonie potrzebująca męża Penelope angażuje do pomocy Colina Bridgertona, który zdaje się poruszać w towarzystwie z dużą łatwością.

Zamiast ryzykować utknięcie „na ścianie na zawsze” i pod kontrolą matki, Penelope zwraca swoją uwagę na znalezienie odpowiedniego męża.

Pozbywa się swoich cytrynowych sukienek i przechodzi metamorfozę, przyjmując najnowsze paryskie trendy. Chociaż takie kostiumowe ozdoby w dziełach historycznych często igrają z pojęciami historycznej dokładności, metamorfoza Penelope w stylu regencji sygnalizuje jej zdolność do zawarcia małżeństwa. W XIX wieku, strój i wygląd zewnętrzny kobiety z wyższych sfer odgrywały kluczową rolę w przyciąganiu odpowiedniego adoratora.

Zwraca się o pomoc do Colina (najbardziej pożądanego kawalera sezonu londyńskiego), aby znaleźć męża, ale plan szybko kończy się niepowodzeniem. Rozpoczyna się opowieść o spotkaniu kogoś, kto zawsze był inny.

Ale podczas gdy powolny romans Colina i Penelope jest w centrum uwagi, trzeci sezon skupia się również na rozwijających się postaciach i zalotach innych rodzeństwa Bridgerton.

Dojrzewająca drama

Wielu z radością powita powrót protofeministki i ulubienicy fanów Eloise Bridgerton. Mimo rzucania swoich dowcipnych uwag, w tym sezonie widzimy nieco bardziej dojrzałą Eloise. Wygląda na to, że rezygnuje ze swoich bardziej radykalnych ideałów, niechętnie akceptując potrzebę wejścia do towarzystwa i znalezienia męża.

Na początku serialu przyznaje, że czyta i cieszy się powieścią romantyczną Jane Austen Emma (wydaną po raz pierwszy w 1815 roku). „Wcześniejsze pisma, które czytałam, dotyczące kobiet radzących sobie poza społeczeństwem – to były romanse. Ta książka ma humor i prawdę, ból przyjaźni. Jest bardziej prawdopodobna” – zauważa.

Odniesienie do Emmy wzmacnia wiele powiązań między serialem a powieściami Austen z okresu regencji, które są podobnie zaabsorbowane małżeństwem i statusem społecznym.

Podobnie jak głos Lady Whistledown, narratorki dramatów towarzyskich w Bridgerton, wszechwiedząca, satyryczna narratorka Emmy czerpie radość z opisywania romantycznych intryg i społecznych potknięć tytułowej Emmy Woodhouse.

I choć to Colin, a nie Eloise, będzie próbował działać jako swat, istnieją wyraźne podobieństwa między dwiema niezależnymi i (przynajmniej początkowo) niechętnymi małżeństwu protagonistkami.

Jak mówi Emma:

Nie mam żadnej z typowych zachęt do małżeństwa, jakie mają kobiety. Gdybym się zakochała, rzeczywiście, byłoby to coś innego! Ale nigdy nie byłam zakochana; to nie jest mój sposób ani natura, i nie sądzę, by kiedykolwiek była.

Czy jak Emma, Eloise dojdzie do wniosku, że romans i miłość wcale nie są takie złe?