1984

Fot. Thinkstock

Co zaskakujące, książka została wydana w 1949 roku, ale wydawała się wybiegać w przyszłość. Po tylu dekadach idea niesprawiedliwego traktowania niektórych narodów jest nadal namacalna. Dowiedz się dlaczego.

„Był jasny, zimny, kwietniowy dzień, a zegary wybijały godzinę trzynastą. Winston Smith, z brodą wtuloną w pierś, próbując uciec przed nieprzyjemnym wiatrem, szybko prześlizgnął się przez szklane drzwi Victory Mansions, choć nie na tyle szybko, by zapobiec przedostaniu się wraz z nim wiru pyłu.

Korytarz śmierdział gotowaną kapustą i starymi szmacianymi matami. Na jednym z jego końców wisiał kolorowy plakat, zbyt duży, by można go było powiesić w pomieszczeniu. Przedstawiał po prostu ogromną twarz, szeroką na ponad metr: twarz mężczyzny w wieku około czterdziestu pięciu lat, z ciężkim czarnym wąsem i surowymi, przystojnymi rysami. Winston ruszył w stronę schodów. Nie było sensu próbować windy. Nawet w najlepszych czasach rzadko działała, a obecnie w ciągu dnia nie było prądu. Była to część oszczędności w ramach przygotowań do Tygodnia Nienawiści. Mieszkanie znajdowało się siedem pięter wyżej, a Winston, który miał trzydzieści dziewięć lat i żylaki nad prawą kostką, szedł powoli, odpoczywając kilka razy po drodze. Na każdym półpiętrze, naprzeciwko szybu windy, ze ściany spoglądał plakat z ogromną twarzą. Było to jedno z tych zdjęć, które są tak wymyślone, że oczy podążają za tobą, gdy się poruszasz. WIELKI BRAT PATRZY, głosił podpis pod zdjęciem.”