5 filmów Jean-Luc Godarda, które warto obejrzeć ponownie

COLLECTION CHRISTOPHEL © Compagnia Cinematografica Champion S.P.A. - Rome Paris Film - Films Concordia

Myślą przewodnią jego kina są doskonale dopracowane relacje między mężczyznami i kobietami w całej ich złożoności. Przez ponad 50 lat Jean-Luc Godard nigdy nie przestał badać swym przenikliwym okiem relacji międzyludzkich, ale przede wszystkim kobiecej wrażliwości. 

W rzeczywistości tak jak i na scenie lider Nowej Fali nie przestawał otaczać się najpiękniejszymi aktorkami tamtych czasów. Od Brigitte Bardot po Annę Karinę, od Anne Wiazemsky po Jane Fondę. Filmowiec odszedł we wtorek 13 września 2022 roku w wieku 91 lat. W hołdzie legendarnemu reżyserowi wybraliśmy pięć ulubionych filmów, od legendarnej Pogardy do mniej znanego Detektywa, z Johnnym Hallydayem i Nathalie Baye.

Do utraty tchu (1960)

Jean-Paul Belmondo. Jean Seberg. On gra czarującego bandytę, który właśnie zabił policjanta na marsylskiej drodze. Ona to amerykańska studentka, która marzy o zostaniu dziennikarką. Podczas gdy sprzedaje „New York Herald Tribune” na Polach Elizejskich, nawiązuje luźny romans z tym nonszalanckim chuliganem. Jean-Luc Godard zostawia swój ślad, jednym z wielkich filmów Nowej Fali, którego François Truffaut nie wahał się określić jako "arcydzieło, które zmieniło oblicze kina". Zniewalający duet, wybuchowy rytm, fabuła rodem z filmu noir... Wszystkie składniki składają się na wspaniały film, będący debiutem genialnego reżysera, który nakreślił kontury nowego, bardziej realistycznego i wrażliwego kina francuskiego.

Do utraty tchu Collection Christophel © Productions Georges de Beauregard

Pogarda (1963)

Ponad pięćdziesiąt lat po premierze pozostaje jednym z kluczowych filmów w twórczości Jean-Luc Godarda i niewątpliwie najbardziej wybitną rolą w karierze Brigitte Bardot. Pogarda opowiada o rozpadzie małżeństwa tworzonego przez Paula (Michel Piccoli), scenarzystę odpowiedzialnego za dokończenie pisania adaptacji Ulissesa przygotowanej przez reżysera Fritza Langa (granego przez niego we własnej osobie) i jego żony Camille (Brigitte Bardot). Kiedy Paul namawia Camille, by wsiadła do samochodu aktora na przejażdżkę, Camille odbiera to jako dowód, że mąż próbuje uczynić z niej obiekt pożądania, by popisać się swoim ego. W ten sposób pojawia się pogarda. Film opowiada o miłości i nieporozumieniu, ale także o kinie i obrazie. Według szerzonej wśród ludzi anegdoty, po zakończeniu montażu filmu, producent Sam Levine podobno zadzwonił do Jean-Luc Godarda, by poprosić, by ten dodał do filmu sceny nagości, oświadczając "Nie, nie, to nie tak, chcę zobaczyć tyłek Bardot", by przyciągnąć publiczność. Nakaz, który da początek
najsłynniejszej linijce filmu, czyli słynnemu "A moje pośladki, czy podobają ci się moje pośladki?". Współczesna historia zbudowana na zasadach greckiej tragedii, niesiona chłodem Bardot, podniosłą scenerią willi Malaparte i ścieżką dźwiękową Georgesa Delerue, to seans do wielokrotnego oglądania…

Pogarda Sunset Boulevard/Corbis via Getty Images

Szalony Piotruś (1965)

Francja ma swój udział w filmach drogi, a Szalony Piotruś jest jednym z jej prekursorów. Duet nowofalowy Jean-Paul Belmondo i Anna Karina pozostają legendami w filmie, w którym Ferdinand Griffon, mężczyzna, który właśnie stracił pracę, postanawia zostawić żonę i dzieci, aby wyruszyć na przygodę z Marianne Renoir, która wkrótce będzie ścigana przez gangsterów.

Szalony Pioruś REPORTERS ASSOCIES/Gamma-Rapho via Getty Images

Alphaville (1965)

Kiedy Jean-Luc Godard flirtuje z gatunkiem science fiction, to głównie po to, by owiać go poezją. W tym filmie, nagrodzonym Złotym Niedźwiedziem na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie, reżyser, który zapożycza kilka linijek z Orfeusza Jeana Cocteau, pogrąża nas w nieokreślonej epoce, by podążać śladami tajnego agenta, Lemmy'ego Cautiona (Eddie Constantine), który zostaje wysłany przez władze "krajów zewnętrznych" do miasta Alphaville, położonego kilka lat świetlnych od Ziemi. Jego misja? Zneutralizować jego władcę, który zlikwidował ludzkie uczucia.

Alphaville Collection Christophel / © Athos Films / Chaumiane / Filmstudio / Georges Pierre

Detektyw (1985)

Po Ratuj kto może (życie), wydanym w 1979 roku, Nathalie Baye połączyła siły z Jean-Luc Godardem w Detektywie, miłosnym trójkącie rozgrywającym się na tle długów, śledztw i mafii, w którym spotykamy Claude'a Brasseura oraz melancholijnego i zbuntowanego Johnny'ego Hallydaya, idealnego w roli impresaria bokserskiego.

Detektyw Mondadori via Getty Images