Autonomia Szkocji w ramach Wielkiej Brytanii oraz próby autonomi w Hiszpanii. Różnica z DNR i ŁNR

Oto kilka powodów, dla których Szkocja wyraża chęć bycia niepodległym państwem: Polityczna autonomia: Niektórzy Szkoci uważają, że decyzje polityczne dotyczące Szkocji powinny być podejmowane przez szkocki parlament i rząd, a nie przez brytyjski parlament w Londynie. Pragną większej autonomii i możliwości podejmowania decyzji zgodnie ze swoimi własnymi priorytetami. 

Brexit: Brexit, czyli wystąpienie Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej, było jednym z kluczowych czynników, które wzmocniły ruch niepodległościowy w Szkocji. Większość Szkotów głosowała przeciwko opuszczeniu UE, a wyjście z Unii Europejskiej zostało przeprowadzone bez ich zgody. To naruszenie demokratycznej woli wyborców skłoniło wielu Szkotów do rozważenia niepodległości jako sposobu na zachowanie członkostwa w UE. Gospodarka i zasoby naturalne: Szkocja posiada znaczne zasoby naturalne, takie jak ropa naftowa, gaz ziemny i energię odnawialną. Zwolennicy niepodległości uważają, że kontrola nad tymi zasobami pozwoliłaby Szkocji na lepsze wykorzystanie ich potencjału gospodarczego i rozwój własnej polityki energetycznej. 

Kultura i tożsamość: Niektórzy Szkoci identyfikują się przede wszystkim ze swoją szkocką tożsamością, a nie brytyjską. Mają odrębną kulturę, tradycje, język (szkocki) i system prawny. 

Dążenie do niepodległości wynika z chęci ochrony i umocnienia tej unikalnej tożsamości narodowej. Warto jednak pamiętać, że nie wszyscy Szkoci popierają niepodległość.

Kolejnym krajem, gdzie są nastroje niepodległościowe niektórych regionów jest Hiszpania. Do tych regionów należy Katalonia i Kraj Basków. Te dwa regiony w Hiszpanii od dłuższego czasu mają swoje unikalne kultury, języki i tożsamość narodową. W obu regionach istnieje również dążenie do większej autonomii politycznej lub nawet niepodległości. Niemniej jednak, sytuacja w tych dwóch regionach różni się i ma swoje specyficzne aspekty. 

Katalonia:

- Katalonia posiada własny język, kataloński, który jest szeroko używany w regionie, zarówno w życiu codziennym, jak i w sferze oficjalnej. 

- Katalończycy mają bogatą kulturę i długą historię, a region odgrywał ważną rolę w historii Hiszpanii. 

- W Katalonii istnieje silne dążenie do większej autonomii politycznej, a nawet niepodległości. W 2017 roku przeprowadzono nielegalne referendum niepodległościowe, które spotkało się z represjami ze strony hiszpańskiego rządu. 

- Niektórzy Katalończycy argumentują, że region wpłaca więcej środków do budżetu centralnego niż otrzymuje z powrotem, co budzi frustrację i poczucie niesprawiedliwości. Kraj Basków:

- Kraj Basków ma własny język, baskijski, który jest również szeroko używany w regionie. Baskowie mają swoją unikalną kulturę i tożsamość narodową, a Kraj Basków ma długą historię dążenia do niepodległości.

- Po okresie znacznego konfliktu zbrojnego w latach 60. i 70., w ostatnich latach Kraj Basków osiągnął większą autonomię polityczną w ramach Hiszpanii. 

- Obywatele Kraju Basków mają własny parlament i rząd, a obszary takie jak edukacja, zdrowie i finanse są zarządzane przez władze regionalne. 

W obu przypadkach, dążenie do większej autonomii politycznej lub niepodległości jest kontrowersyjne i budzi emocje zarówno w samych regionach, jak i w całej Hiszpanii. Kwestie te są przedmiotem politycznej debaty i negocjacji między rządem centralnym a lokalnymi władzami, a ostateczne decyzje zależą od wyniku demokratycznego procesu i prawa Hiszpanii.

Różnica pomiędzy dążeniami niepodległościowymi Szkocji, Katalonii i Kraj Basków i Doniecką Republiką Ludową (DNR) i Ługańską Republika Ludowa (ŁNR). 

Dążenia niepodległościowe Szkocji, Katalonii i Kraju Basków różnią się od sytuacji związanej z Doniecką Republiką Ludową (DNR) i Ługańską Republiką Ludową (ŁNR) w Ukrainie. Oto kilka kluczowych różnic:

Kontekst historyczny i prawny: Szkocja, Katalonia i Kraj Basków to regiony w ramach państw Wielka Brytania i Hiszpania, które posiadają swoje konstytucje i prawne ramy działania. Ich dążenia do niepodległości są realizowane w ramach obowiązującego prawa i zgodnie z procesem politycznym. Natomiast DNR i ŁNR powstały w wyniku konfliktu zbrojnego na wschodniej Ukrainie, który nie został uznany przez społeczność międzynarodową i nie jest zgodny z ukraińskim prawem. 

Demokratyczne procesy: Szkocja, Katalonia i Kraj Basków podjęły próby osiągnięcia większej autonomii lub niepodległości poprzez demokratyczne środki, takie jak referendum lub wybory. W przypadku Szkocji i Katalonii, referenda niepodległościowe były przeprowadzane, choć nie wszystkie zyskały akceptację rządu centralnego. W Kraju Basków dążenie do większej autonomii zostało osiągnięte w ramach negocjacji i politycznych procesów. Natomiast DNR i ŁNR chcą zostać autonomiczne, a nawet niepodległe od Ukrainy na skutek separatystycznego konfliktu zbrojnego, który nie był powszechnie uznawany jako legalny proces demokratyczny. 

Akceptacja międzynarodowa: Szkocja, Katalonia i Kraj Basków dążą do osiągnięcia większej autonomii lub niepodległości w ramach swoich państw macierzystych i starają się o międzynarodowe uznanie. W przypadku DNR i ŁNR, są one finansowane przez Federacje Rosyjską i otrzymuje od niej broń i przywódców. 

Przemoc i konflikt: Szkocja, Katalonia i Kraj Basków dążyły do swoich celów głównie poprzez środki pokojowe i polityczne, chociaż niekiedy mogły wystąpić napięcia i sporadyczne aktów przemocy. Natomiast DNR i ŁNR powstały w wyniku zbrojnego konfliktu, który przyniósł ze sobą poważne straty ludzkie i materialne. 

Warto także podkreślić, że Szkocja, Katalonia i Kraina Basków mają swoje unikalne kultury, języki i tożsamość narodową, natomiast DNR i ŁNR to są takie same Ukraińcy jak i w całej Ukrainie. Większość z nich mówi w języku rosyjskim, natomiast można powiedzieć, że niczym się nie różnią od rosyjskojęzycznego Ukraińca, który mieszka we Lwowie. Mają taką samą kulturę i tradycje jak wszędzie w Ukrainie. 

DNR i ŁNR wspiera Rosja. Wielu ekspertów i źródeł informuje o wsparciu Rosji dla separatystów w DNR i ŁNR. Istnieją informacji o dostawach broni, wsparciu finansowym, logistycznym oraz udziale rosyjskich żołnierzy i doradców wojskowych w konflikcie. Rosja zasilała również separatystów w DNR i ŁNR wsparciem politycznym na arenie międzynarodowej. Prowadzi również bardzo ogromną kampanie propagandową, która ma na celu manipulować mieszkańców Donbasów i rozpowszechniać fałszywej informacji, żeby legitymować separatystyczny ruch.