„Back to Black”: hipnotyzujący film o Amy Winehouse z oszałamiającą aktorką w roli głównej

„Film o prostocie, a nawet naiwności hołdu złożonego przez fanów” … Back to Black. Zdjęcie: Dean Rogers 

„Najpewniej jej demony były dużo gorsze”: czy Back to Black ukazuje prawdziwą Amy Winehouse? 

Ostatnim filmem w reżyserii Sam Taylor-Johnson był „Milion małych kawałków” z 2019 roku, oparty na niesławnej książce Jamesa Freya o uzależnieniach. A ostatni raz, kiedy nakręciła film o legendzie muzyki, to „Nowhere Boy” z 2009 roku, opowiadający o Johnie Lennonie. W swoim najlepszym dotychczasowym dziele łączy motywy uzależnień i legendy muzyki. Niezapomniany, ciepły i poruszający dramat napisany przez Matta Greenhalgha i opowiadający o życiu Amy Winehouse, genialnej londyńskiej piosenkarki soulowej, która zmarła w 2011 roku w wieku 20 lat na zatrucie alkoholowe. Film ukazuje prostotę, a nawet naiwności hołdu składanego przez fanów, ale Marisa Abela, odtwórczyni głównej roli Amy, oddaje angażujący i ujmujący występ. Można powiedzieć, że niektóre jej ostre rysy mogły zostać złagodzone. Jedynym momentem, kiedy Abela jest mniej przekonująca, jest scena walki na ulicach Camden w północnym Londynie. W rolę męża i współuzależnionego Blake’a Fieldera-Civila wciela się Jack O’Connell, którego kreuje na charyzmatycznego i muskularnego mężczyznę. Aktorowi nie można odmówić uroku i umiejętności aktorskich, przez co postać Blake’a jest sympatyczniejsza i mniej odpychająca niż w rzeczywistości. Film ukazuje Blake’a jako mężczyznę pełnego obaw, że Amy zostawi go dla innego celebryty, oraz sugeruje, że obrazy medialne mogą wprowadzać w błąd. Jest nieco przesłodzona scena, w której już pijany Blake po raz pierwszy spotyka Amy w pubie The Good Mixer w Camden Town (znanym z lat 90. i związanym z Cool Britannia oraz zespołem Blur). Blake, pełen euforii z wygranych na wyścigach konnych, zachowuje swobodę i powściągliwość, podczas gdy zachwycona Amy wyzywa go na grę w bilard. On zaś z przekąsem pozwala myśleć jej (i nam), że nie wie, kim jest. Oczywiście, że wie, i zaskakuje ją swoją wiedzą muzyczną, zmuszając ją do przyznania, że nigdy nie słyszała o utworze Leader of the Pack zespołu Shangri-Las, który puszcza z szafy grającej  i z dużym rozmachem udaje grającego. Smutek w tej scenie narasta, gdy zdajemy sobie sprawę, że to euforyczne pierwsze spotkanie było pierwszym i ostatnim razem, kiedy oboje byli naprawdę szczęśliwi. 

Marisa Abela i Jack O’Connell jako główni odtwórcy Amy i Blake’a w filmie Back to Black. Fotografia: Landmark Media/Alamy 

Chyba trudno porównać jakikolwiek film o Winehouse do archiwalnego dokumentu Amy w reżyserii Asifa Kapadii z 2015 roku. Dokument ten nie tylko przedstawił artystkę, ale także pozwolił głębiej zrozumieć jej wymagającą karierę muzyczną i profesjonalizm, przez co opowiedziana historia wykracza poza tabloidowy obraz ciągłego nałogu. Natomiast film stara się uchwycić rolę romansu w życiu Amy Winehouse oraz pasmo nieszczęść, które wpłynęły na jej twórczość, stanowiące toksyczne źródło inspiracji. Film Taylor-Johnson jest znacznie bardziej współczujący ojcu Winehouse, Mitchowi, który był taksówkarzem. Mitch rozstał się z matką Amy, ale na nowo zawitał w jej życiu, aby pomóc zarządzać jej karierą i słynnie odradził Amy, aby nie szła na terapię odwykową. 

Eddie Marsan i Lesley Manville w filmie Back to Black. Fotografia: Landmark Media/Alamy Mitch 

Mitch radzi sobie tutaj lepiej, dzięki charyzmatycznemu i sentymentalnemu występowi Eddie Marsan nadał postaci Mitcha dużo więcej zaradności, dzięki charyzmatycznej i sentymentalnej grze aktorskiej. Mitch jest szczególnie zabawny w scenie, w której pojawia się na ważnym spotkaniu i denerwuje Amy, stając po stronie przedstawicieli studia, którzy jej się sprzeciwiają. Czy mógłby powstać równie dobry film o tej samotnej i złożonej postaci? Back to Black to delikatny i wybaczający film. Chociaż jest masa surowych i mrocznych sposobów, w jaki życie Winehouse można przedstawić na ekranie, ale Abela w przekonujący sposób oddaje jej czułość i, co być może najbardziej przejmujące, młodość, która kontrastuje z jej surowym wizerunkiem i niepokojąco dojrzałym głosem. 

• Back to Black ukaże się w Wielkiej Brytanii 12 kwietnia, a w USA 17 maja.