Dlaczego brazylijski film „I’m still here" przeszedł do historii Oscarów?

Zdjęcie: United International Pictures

Od pierwszej ceremonii Oscarów w 1929 roku żaden Brazylijczyk nigdy nie zdobył tej nagrody. 

Wszystko zmieniło się podczas Oscarów 2025: brazylijski film „I'm Still Here" triumfował w kategorii Najlepszy Film Międzynarodowy. 

(Film ma również zaszczyt być pierwszą brazylijską produkcją nominowaną w kategorii Najlepszy Film).

„Przede wszystkim dziękuję w imieniu brazylijskiego kina" – powiedział reżyser Walter Salles w swojej mowie dziękczynnej. 

"Jestem zaszczycony, że mogę odebrać tę nagrodę wśród tak niezwykłej grupy reżyserów".

Kontynuował: "Ta nagroda jest dla kobiety, która – mimo straty, jaką poniosła w czasach reżimu autorytarnego – postanowiła się nie poddać, ale walczyć. 

Ta nagroda jest dla niej. Nazywa się Eunice Paiva, a także dla dwóch niezwykłych kobiet, które dały jej życie: Fernandy Torres i Fernandy Montenegro".

W historii było sześć brazylijskich filmów nominowanych w kategorii Najlepszy Film Międzynarodowy, przyznawanej od 1947 roku; „Jestem wciąż tutaj" jest pierwszym, który zdobył statuetkę. 

(Warto zauważyć, że "Czarny Orfeusz" wygrał w 1959 roku; był to jednak międzynarodowy film koprodukowany przez Brazylię, Francję i Włochy, ale zgłoszony przez Francję).

„I’m still here" stał się powodem do dumy dla Brazylijczyków. 

„Znam kulturę francuską, znam kulturę amerykańską, znam kulturę rosyjską, niemiecką, włoską, ale oni niewiele wiedzą o kulturze brazylijskiej" – powiedziała Fernanda Torres w niedawnym wywiadzie, udzielonym tuż przed ceremonią Oscarów. 

„Brakuje nam tej komunikacji ze światem, a z drugiej strony Brazylia ubolewa nad tym, że świat nie wie tego, co my wiemy".

Dodała: „Jesteśmy siłą 200 milionów ludzi... Więc kiedy ktoś przekracza te granice i przynosi coś osobistego, co trafia do reszty świata, pojawia się uczucie: zobaczcie, jak bardzo jesteśmy bogaci, zobaczcie, co mamy".

Fabuła filmu „Im still here”

„I’m still here” rozgrywa się w Rio de Janeiro w 1971 roku, w czasach, gdy Brazylia znajduje się w szczytowym okresie dyktatury wojskowej. 

Rodzina Paiva, dzięki ironii i wzajemnej miłości, stara się przetrwać w atmosferze autorytarnej opresji, aż do momentu, gdy pada ofiarą brutalnej i arbitralnej akcji rządowej. 

Eunice (Fernanda Torres) nagle traci swojego męża, Rubensa (Selton Mello), zostaje sama z pięciorgiem dzieci i jest zmuszona na nowo ułożyć swoje życie, by chronić najbliższych oraz stworzyć przyszłość inną od tej, którą narzuca jej społeczeństwo.