Fotograf uwieczniający wspinaczy na zawrotnych wysokościach

Nowa książka fotografa Simona Cartera zawiera ponad 200 jego zdjęć wspinaczkowych, w tym to zdjęcie z Diamond Falls w australijskich Górach Błękitnych. Simon Carter 

Zrobił obie rzeczy. Chociaż skała była już wcześniej zdobywana, australijski fotograf i jego przyjaciele postanowili znaleźć nową trasę — i opłaciło się. Zjeżdżając na linie wokół wąskiego, imponującego komina skalnego, Carter uchwycił na zdjęciach pozostałych wspinaczy w akcji z ekscytujących punktów obserwacyjnych, których nie można było zobaczyć z ziemi.  Nowa książka fotografa, „The Art of Climbing”, zawiera wyselekcjonowane zdjęcia z tej wspinaczki, a także ponad 200 innych imponujących ujęć wspinaczy zdobywających wysokie i skomplikowane formacje skalne na całym świecie. 

Wspinaczka Monique Forestier na zdjęciu podczas wspinania się na Totem Pole, 213-stopową kolumnę dolerytową w Cape Hauy w Tasmanii, Australia 2003 rok. Simon Carter 

„Lubię mówić o fotografii wspinaczkowej jako o czymś w spektrum. Z jednej strony masz bardzo dokumentalny styl, w którym wychodzisz i dokumentujesz wszystko, co się dzieje”, powiedział Carter w wywiadzie wideo.  „Z drugiej strony spektrum masz bardziej koncepcyjne ujęcia, które naprawdę kocham - moja książka to mieszanka tych stylów, ale naprawdę uwielbiam te konceptualne”. Książka dzieli jego zdjęcia na tematyczne rozdziały, takie jak „Flow” (prezentujące wspinaczy całkowicie pochłoniętych chwilą) i „Lines” (pokazujące ludzi pokonujących pionowe szczeliny i naturalne pęknięcia w skałach). Zdjęcia różnią się także kompozycją i bliskością wspinacza.  

Wspinacz pokonuje niewygodną szczelinę w Indian Creek w stanie Utah. Simon Carter 

Carter wykorzystuje rozległe widoki swoich lokalizacji, aby podkreślić skalę zadania stojącego przed jego modelami. Często fotografuje ich będąc samemu na dużej wysokości: Weźmy na przykład zdjęcie wspinaczki Monique Forestier wiszącej na krawędzi klifu w Górach Błękitnych w Australii, które uchwycił po zjechaniu na linie zaledwie kilka stóp poniżej niej. Z drugiej strony, jego bardziej bliskie zdjęcia - te, na których wyraźnie widać wyrazy twarzy wspinaczy - ujawniają, jak intensywne i trudne mogą być wspinaczki. 

Wspinaczka po szczeblach kariery 

Pasja Cartera do fotografii zaczęła się w wieku 15 lat, wyprzedzając jego miłość do wspinaczki. Oba zainteresowania połączyły się prawie dekadę później w poważniejsze zajęcie. „W latach 90., jeśli chciałeś być dobrym wspinaczem w Australii, jechałeś i mieszkałeś w Mount Arapiles (popularne miejsce wspinaczkowe w zachodniej Wiktorii, Australia)… w namiocie i po prostu wspinałeś się na pełny etat”, powiedział Carter, który przez osiem miesięcy robił właśnie to. 

Wspinaczki (od lewej do prawej) Ashlee Hendy i Elizabeth Chong sfotografowane przez Cartera w australijskim Parku Narodowym Grampians. Simon Carter 

„W dni odpoczynku zacząłem fotografować moich przyjaciół, którzy robili naprawdę niesamowite rzeczy we wspinaczce skałkowej — jak niektórzy z najlepszych wspinaczy w kraju - na tych naprawdę spektakularnych klifach” - wspominał. W 1994 r. Carter założył firmę fotograficzno-wydawniczą, która wydała m.in. popularny kalendarz wspinaczkowy. W ciągu 30 lat od jej powstania był świadkiem ogromnego wzrostu liczby osób zajmujących się fotografią wspinaczkową, częściowo dzięki internetowi i dostępności aparatów cyfrowych. Jednak martwi się o bezpieczeństwo nowego pokolenia fotografów. „Wielu z nich nie ma dużego doświadczenia we wspinaczce i montażu sprzętu, ani w tym, co dzieje się na klifie”, powiedział. „Dlatego jedną z rad, które naprawdę lubię dawać, gdy mnie o to proszą, jest: Zdobądź doświadczenie we wspinaczce, zanim spróbujesz dodać do tego fotografię”. 

Wspinacze zdobywają Moai, kolumnę morską w Tasmanii w Australii. Simon Carter 

„Jeśli jesteś zbyt przestraszony lub nie czujesz się komfortowo w takim otoczeniu, nie będziesz w stanie wykonać dobrych ujęć; nie będziesz w stanie… nadążyć za tempem ani zająć pozycji”. Znalezienie odpowiedniej pozycji do zdjęcia jest jednym z największych wyzwań, z jakimi zmagał się Carter. „Bardzo często masz pewną hipotetyczną pozycję, w której chciałbyś się znaleźć. Często jest to miejsce w przestrzeni, trochę oddalone od klifu, ponieważ możesz chcieć pokazać więcej wspinaczki, architektury skały i otoczenia”. Trudność dotarcia do właściwego miejsca, co czasem może oznaczać przesunięcie się tylko o kilka metrów, jest potęgowana koniecznością zbudowania skomplikowanych konstrukcji z lin i innego sprzętu, dodał Carter. 

Nowa książka Cartera „The Art of Climbing” gromadzi ponad 200 jego zdjęć z miejsc wspinaczkowych na całym świecie. Thames and Hudson 

W większości zdjęcia Cartera w „The Art of Climbing” odzwierciedlają ten proces. Zamiast reagować na konkretny moment, starannie skomponowane ujęcia fotografa uwzględniają środowisko, emocje towarzyszące wspinaczce oraz bardziej techniczne aspekty, takie jak oświetlenie i kadrowanie. Jedno z ulubionych zdjęć Cartera jest tego dowodem. Zostało ono zrobione podczas inwersji temperatury (zjawiska, które występuje, gdy powietrze blisko ziemi schładza się szybciej niż powyżej, tworząc warstwę chmur), co tworzy oszałamiające tło dla wspinacza, który wspina się po ścianie. 

Ponad chmurami w australijskich Górach Błękitnych. Simon Carter 

Carter powiedział, że cieszył się procesem wybierania zdjęć do książki, którą ma nadzieję uczynić dostępną dla wszystkich, zarówno wspinaczy, jak i osób niebędących wspinaczami. „Po 30 latach fotografowania, zebranie tych zdjęć w całość było dla mnie wisienką na torcie”. „The Art of Climbing”, wydana przez Thames & Hudson, jest już dostępna.