Ice-T: „Jeśli ktoś myśli, że kontrowersje to sposób na zarobienie pieniędzy, to tak nie jest. Potrzebujecie prawników!”

Zdjęcie: (Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International license)

Czy był kiedyś taki moment triumfu wokół Cop Killer, kiedy czułeś gorąco i/lub zadawałeś sobie pytanie w związku z jego wydaniem? [Sophisticles]

Nigdy tak naprawdę nie zadawałem sobie pytań, ale zrobiło się gorąco, kiedy zaczęli wysyłać do Warner Bros groźby bombowe. Rzuciłem kamieniem, to jest moja gorączka. Ale kiedy inni ludzie mogą zostać zranieni, jest to denerwujące. Ale mam wiadomość dla ludzi: jeśli ktoś myśli, że kontrowersje to sposób na zarobienie pieniędzy, to tak nie jest. Robi się o tobie głośno, ale teraz potrzebujesz prawników. Więc nie mów czegoś głupiego, a potem nie cofaj się – jeśli masz zamiar coś powiedzieć, trzymaj się tego.

Kiedy zakładaliście Body Count, Czarny mężczyzna, grający heavy metal, był dość rzadki. Czy podobało Ci się rosnące w ostatnich latach przenikanie się hip-hopu i cięższej muzyki oraz rosnąca różnorodność gatunków takich jak hardcor i metal? [MrPleebus]

Tak naprawdę nie obchodziło mnie to, po prostu próbowałem to zrobić. Oczywiście tak, dobrze jest widzieć, jak gatunek łączy się i zmienia, ale nie to było moim celem. Mój plan był prosty: grać w zespole z [gitarzystą] Erniem C. i koncertować po Europie z Public Enemy. Zauważyłem, że dzieciaki szaleli na szybkim rapie, i to właśnie zrodziło pomysł zrobienia Body Count, zrobienia szybkiego zespółu rockowego. To nie było coś w stylu: „Wprowadźmy Czarnych”. To było po prostu… zamierzam zrobić to.

Jakie to uczucie postawić się w sytuacji psychopaty przy głównym singlu z nowego albumu? [VerulamiumParkRanger]

Ta piosenka brzmiała tak, jak sobie wyobrażam, że brzmi mózg psychopaty: bardzo niekonsekwentnie, szalenie. Jedną z rzeczy, które zawsze uwielbiałem robić, jest bycie ludźmi w moich piosenkach – jak rapowanie z perspektywy zabójcy policjanta. Więc po prostu usiadłem i próbowałem myśleć jak psychopata. To nie było naprawdę trudne.

Jak to było pracować z Motörhead nad Born to Raise Hell? Utrzymywałeś kontakt z Lemmym? [AllThisRunningAround]

Fakt, że Lemmy w ogóle wiedział, kim jestem, był zajebisty. Lemmy był fajny, ale naprawdę nie udało mi się z nim czegoś zacząć. Ale fakt, że poprosił mnie o ten utwór – to wszystko, co musiałem wiedzieć. Był legendą.

Zwykle nasza współpraca wynika z poznania ludzi i bycia przyjaciółmi. Podobnie jak Amy Lee z Evanescente powstała, ponieważ Vince [Price, bas] pracował z nimi w trasie. Jednak obecność Dave'a Gilmoura na nowej płycie była odległa perspektywą. Zaczęło się od tego, że chciałem zrobić Comfortably Numb, ponieważ uważam, że teraz wszyscy jesteśmy komfortowo odrętwieni – możesz obejrzeć w telewizji, jak ktoś zostaje podpalony, a potem po prostu zacząć oglądać mecz piłki nożnej. Zrobiliśmy tę piosenkę, a wydawca Pink Floyd powiedział „nie, nie ma mowy”. Mój menadżer skontaktował się z Davidem Gilmourem, a następnie dostaliśmy telefon z informacją: „Chcę zagrać na płycie”. Jestem pewien, że są puryści, którzy mogą nienawidzić tej piosenki, ale *** ich.

Czy Body Count in da house? [IvanBunin77]

Tak, zdecydowanie. Jesteśmy in da house od czasu „Manslaughter” z 2014 roku. Kiedy nawiązaliśmy kontakt z [producentem] Willem Putneyem, złapaliśmy drugi oddech. Mieliśmy gorszy moment, ponieważ straciliśmy kilku członków zespołu, co zaszkodzi każdemu zespołowi, ale odzyskaliśmy nasz rytm.

Podczas swojego debiutanckiego występu w Lollapalooza regularnie wykonywałeś Don’t Call Me N*****, Whitey i Jane’s Addiction zespołu Sly & the Family Stone. Czy minęły już czasy, kiedy Czarni i biali artyści mogli wykonać duet w tak kulturowo nacechowanej piosence? [McScootikinsa]

Naprawdę nie zadaję się z ludźmi, którzy martwią się, że zostaną odwołani. Ktoś kiedyś powiedział: „Ice-T jest jedyną osobą, która robi rzeczy, które całkowicie zagrażają jego karierze, tylko po to, żeby nie zasnąć”. Ale jeśli nie zamierzamy przekraczać granic, to po co w ogóle tworzyć tę piosenkę? Powinno to niektórych zmylić.

Czy masz jako dzwonek Charltona Hestona pompatycznie recytującego teksty Body Count – tak jak to zrobił podczas zgromadzenia akcjonariuszy Warner Bros? [Haigin88]

*** go. Wiesz, co zrobiliśmy? Pobiliśmy dla niego złotą płytę. Podziękowaliśmy mu za gadkę, bo przykuło to naszą uwagę.

Jak przeszłeś od rapera i muzyka rockowego do Law & Order: Special Victims Unit? [EnriqueCortesRello]

Moją pierwszą pracą aktorską było zagranie policjanta w New Jack City i wypuszczałem album zatytułowany OG Original Gangster – myślałem, że to samobójstwo w karierze, ale ludzie to zaakceptowali i żaden z moich rówieśników nie miał nic złego do powiedzenia. Poprosili mnie o zrobienie czterech odcinków, a 25 lat później nadal dawałem radę. Hip-hop dokonał zmiany paradygmatu, odchodząc od takich artystów jak ja, Public Enemy i Ice Cube’a do tego dziwnego innego świata, w którym nie przeżyłbym. Więc może to było tak, jakby łódź ratunkowa podpłynęła obok mnie. Na przykład OK: czas zmienić swoje główne zajęcie. To była niezła przejażdżka, która pozwala mi się opanować – kiedy jesteś muzykiem i tylko muzykiem, masz dużo wolnego czasu, a ten wolny czas może wpędzić cię w kłopoty.

Jak bardzo tęsknisz za Richardem Belzerem (Law & Order)? [CoveRoad]

Naprawdę tęsknię za Richem. Zmarł w tym samym tygodniu, w którym dostałem swoją gwiazdę [w Hollywood Walk of Fame], więc to był słodko-gorzki moment. Belzer był moim OG. To był facet, który pokazał mi, jak się do tego zabrać. Nauczył mnie, że nie jest ważne, kto ma najwięcej scen, ale kto ma najbardziej zapadające w pamięć sceny – kiedy już tam będziesz, upewnij się, że te sceny zapadają w pamięć.

Myślałem, że byłeś świetny w [dramacie kryminalnym z 2001 roku] „R Xmas”. Jak to było pracować z Abelem Ferrarą? Drea de Matteo zdawał się sugerować, że była to chaotyczna, ale twórczo satysfakcjonująca sesja? [peny_lane00]

Abel Ferrara to dziki człowiek, było go wszędzie. Schoolly D pracował z nim przy filmie Król Nowego Jorku i powiedział mi: „Abel to wspaniały facet, nauczył mnie wiele o branży filmowej. Chociaż zapoznał mnie też z heroiną. Potem mówi – i to jest mój ulubiony cytat: „Jedną rzeczą dotyczącą Abla jest to, że nigdy cię nie okłamie. Chyba że już cię okłamuje.

Tak czy inaczej, po skończonym filmie mówię: „Abel, chcę iść na pokaz”. Pojawiam się w jego mieszkaniu na Lower East Side, myśląc, że jedziemy do jakiegoś miejsca, aby obejrzeć film. Ma mały telewizor z magnetowidem na dole i stoi na kuchennym stole. Jego chłopak leży na kanapie ze skarpetką zwisającą mu z nogi, a Abel z tyłu z jakąś laską. Mówi mi: „Film jest tam, po prostu go obejrzyj”. Mówię: „Na tym ekranie?” A on na to: „Tak, i tak większość ludzi tak to zobaczy”. Więc siedziałam w jego kuchni, podczas gdy on robił nie wiadomo co w sypialni, jego chłopak spał na kanapie i oglądałam cały film właśnie tam, w szalonym mieszkaniu na Lower East Side. Zatem moje doświadczenia z Abelem są tak samo szalone, jak doświadczenia innych osób. Ale film wypadł świetnie i znów pracowałbym z Abelem. To rytuał przejścia, jeśli jesteś aktorem z Nowego Jorku.

Jakie były Twoje pierwsze myśli, kiedy przeczytałeś scenariusz „Johnny’ego Mnemonika”? [arashikage]

Napisał to William Gibson i wiedziałem, że jest niesamowitym pisarzem science-fiction. Keanu Reeves właśnie kończył Speed, więc było mu gorąco jak cholera. W filmie wystąpili Henry Rollins i Dolph Lundgren. Poza tym oferta była dobra, więc naprawdę nie dbałem o scenariusz. To była niezła zabawa i jestem dumny z tego filmu.

Zaprzyjaźniłem się z Henrym Rollinsem, kiedy byliśmy razem na Lollapaloozie. Wiele się nauczyłem o byciu głównym wokalistą, obserwując go wchodzącego na scenę boso z „Search & Destroy” na plecach. Pomyślałem: ten skurwiel jest zły – muszę być zły jak on. To było poczucie bycia wiernym sobie: bycia i robienia tego, czego chcesz, ponieważ jeśli naprawdę jesteś liderem, dyktujesz, jaka jest kultura, nie pozwalasz, aby kultura dyktowała ci życie.

Jakie jest Twoje stanowisko w sprawie technologii AI? Czy powinny być granice? [RDMiller]

Nie sądzę, że możemy coś zrobić, aby powstrzymać technologię, która nas pożre. Czy widziałeś kiedyś film o przyszłości, w którym był szczęśliwy?

Nowy album Body Count Merciless ukaże się 22 listopada nakładem Century Media.