Mało znany odcinek Strefy mroku był główną inspiracją dla Sinners Ryana Cooglera

Zdjęcie: Warner Bros. Rozrywka

Ryan Coogler, nominowany do Oscara reżyser filmów Creed i Czarna Pantera, wcale nie kryje się z tym, co inspirowało go przy tworzeniu jego nowego horroru/thrillera Sinners. W tygodniach poprzedzających premierę filmu Coogler intensywnie udzielał wywiadów, budując zainteresowanie i szeroko opowiadając o procesie twórczym stojącym za jego najnowszym, oryginalnym projektem.
„To film płynny gatunkowo” — powiedział Coogler magazynowi SciFiNow w styczniu. „Są w nim wampiry, okej, ale chodzi o coś znacznie więcej. To tylko jeden z wielu elementów i myślę, że zaskoczymy ludzi."

Coogler ma rację, Sinners oferuje znacznie więcej, niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka, co szczególnie widać po szerokim wachlarzu inspiracji, z których korzystał podczas pisania scenariusza. Wymieniał takie tytuły jak Od zmierzchu do świtu, Oni, twórczość braci Coen, a nawet Kot w butach: Ostatnie życzenie jako źródła inspiracji. Jednak najbardziej intrygującym odniesieniem wydaje się być mało znany odcinek „Strefy mroku” Roda Serlinga.

Zdjęcie: Warner Bros. /Kolekcja Everett

„Prawdę mówiąc, największe inspiracje nie pochodzą z kina” — powiedział Coogler dla SciFiNow. „Powieść Miasteczko Salem miała ogromny wpływ na film. Jest jeszcze coś bardziej niszowego. Moją ulubioną rzeczą, jaka kiedykolwiek powstała, to Strefa mroku, a mój ulubiony odcinek to Ostatnie obrzędy Jeffa Myrtlebanka — prawdopodobnie Miasteczko Salem i ten odcinek miały największy wpływ."

Emitowany w trzecim sezonie Strefy mroku odcinek opowiada o Jeffie Myrtlebanku, młodym mężczyźnie mieszkającym w małym miasteczku w południowo-środkowej części USA, który tajemniczo powraca do życia na własnym pogrzebie, ku ogromnemu zaskoczeniu swoich bliskich i pastora. Mimo zrozumiałych obaw mieszkańcy uznają to za cud — aż do momentu, gdy zaczynają krążyć pogłoski o drobnych, ale zauważalnych zmianach w zachowaniu Jeffa po jego niespodziewanym zmartwychwstaniu.

– Martwię się – powiedziała matka Jeffa.
– Dlaczego? – zapytał ojciec.
– Znów zjadł tylko dwa jajka, a przecież odkąd wyrosły mu zęby, na śniadanie jadł trzy jajka.
– Też zauważyłem, że coś się zmieniło – odparł ojciec. – Pamiętam, że nieraz martwiłem się, że jest trochę leniwy... ale odkąd wyzdrowiał, pracuje tak, jakby musiał nadrobić stracony rok.

Zdjęcie: Paramount Global

W końcu te niewinne pogłoski przeradzają się w podejrzenia, a następnie w jawne uprzedzenia i nienawiść wobec nowej osobowości Jeffa. Sytuacja staje się tak napięta, że nawet Comfort Gatewood, narzeczona Jeffa, zaczyna wątpić, czy Jeff jest tym, za kogo się podaje.

„Po innych się tego spodziewałem, ale nie po tobie, Comfort" — mówi jej rozgoryczony Jeff. „Mam już dosyć, że wszyscy traktują mnie jak wampira."

Zakończenie odcinka pozostawia pytanie o prawdziwą naturę Jeffa i jego zmartwychwstania bez jednoznacznej odpowiedzi, ale najbardziej intrygujące powiązanie między „Ostatnimi obrzędami Jeffa Myrtlebanka” a filmem Sinners pojawia się w przedostatniej scenie. Gdy Jeff zostaje otoczony przez grupę rozwścieczonych sąsiadów, brat Comfort, Orgram, oskarża go o bycie „haintem” — upiorną istotą, która według ludowych wierzeń opętuje ciała żywych ludzi w złych celach. To samo określenie pojawia się w Sinners, gdy postać grana przez Wunmi Mosaku, Annie, mówi o mocy muzyki, która potrafi rozdzierać zasłonę dzielącą świat żywych i umarłych.

Nawet pomijając związek z najnowszym filmem Cooglera, „Ostatnie obrzędy Jeffa Myrtlebanka” to znakomity odcinek Strefy mroku, który udowadnia, że najciekawsze pytania często najlepiej pozostawić bez odpowiedzi. Może i nie jest tak ikoniczny jak „Koszmar na wysokości 20 000 stóp” czy „Pięć postaci poszukujących wyjścia”, ale mimo to warto go obejrzeć — niezależnie od tego, czy planujesz wybrać się do kina na Sinners, czy nie.