„Niepokalana” poświęca zbyt dużo czasu na budowanie napięcia Niepokalana” poświęca zbyt dużo czasu na budowanie napięcia

„Niepokalana”. Reżyseria: Justine Triet 

W kinach od 3 maja. Pamiętamy m.in. „Top Gun” i „Żelazny Orzeł” z połowy lat 80., dwa filmy o Robin Hoodzie z 1991 r., dwa filmy o Krzysztofie Kolumbie z 1992 r., dwa filmy Wyatta Earpa z lat 1992/1993, dwa filmy o wulkanie z 1997 r. , i tak dalej. 

W 2023 roku aktorka Sydney Sweeney konkurowała z własnym filmem „Reality” oraz produkcją „Winner.” Oba opowiadają o amerykańskiej informatorce Reality Winner. W tym roku Sweeney znalazła się w podobnej sytuacji, ponieważ horror „Immaculate” ma identyczną fabułę jak „Pierwszy Omen”, który zadebiutował zaledwie kilka tygodni temu. 

Siostra Cecilia (Sydney Sweeney) bada nowe zastosowania krucyfiksu w „Niepokalanej”. ZDJĘCIE: YMER MEDIA / STEFANO DELIA 

Szokujące elementy, które można wykorzystać 

Historia opowiada o o amerykańskiej zakonnicy, która odkrywa mroczną, spiskową intrygę w włoskim klasztorze, gdzie ostatecznym celem okazuje się być mniej więcej to samo. To nie oznacza, że film jest pozbawiony zalet, gdyż utalentowana Sweeney gra z dużą intensywnością i zaangażowaniem, podczas gdy ostatni akt zawiera kilka okropnych elementów szokujących. 

Reżyser Michael Mohan (który także reżyserował Sweeney w filmie „The Voyeurs” i serialu „Everything Sucks!”) poświęca jednak zbyt dużo czasu na budowanie napięcia. Jednocześnie zdjęcia Elisy Christians są dziwnie matowe i pozbawione kontrastu, więc „Niepokalana" traci na znaczeniu w zestawieniu z jego nieco lepszym odpowiednikiem. 

Przerażające sekrety 

Sweeney („Euforia”, „Biały lotos”, „Opowieści podręcznej”, „Ostre przedmioty”) jest dobra w głównej roli jako siostra Cecylia, chociaż scenariusz Andrew Lobela pozostawia jej stosunkowo niewiele miejsca do rozegrania, jeśli chodzi o tło i motywację. Jednakże, jest naszymi błękitnymi oczami w wielkim klasztorze, który pełni rolę domu opieki dla starzejących się zakonnic, z wieloma mrocznymi zakamarkami, ciasnymi korytarzami i przerażającymi tajemnicami. 

Siostra Cecilia (Sydney Sweeney) staje się ważnym elementem religijnej gry w „Niepokalanej”. 

Zostaje zaproszona tam przez sympatycznego ojca Tedeschiego (Álvaro Morte) i spotyka również surową opatkę (Dora Romano) oraz różnorodne grono zarówno miłych, jak i złych sióstr zakonnych. Siostra Izabela (Giulia Heathfield Di Renzi) wydaje się mieć chłodne podejście do Cecylii, podczas gdy siostra Maria (Simona Tabasco) jest jej całkowitym przeciwieństwem. Wkrótce zaczynają dziać się niepokojące rzeczy w klasztorze, a siostra Cecylia zaczyna podejrzewać, że jej obecność nie jest całkowicie przypadkowa, lecz że jest ważnym elementem w tajemniczej grze o wyraźnych katolicko-chrześcijańskich odniesieniach. 

Skuteczne narzędzia 

Rozpoczęcie filmu oraz wprowadzenie różnych postaci podąża znanym i przewidywalnym wzorcem. Jednakże, nigdy nie poznajemy klasztoru jako areny wydarzeń w pełni, podczas gdy większość postaci, z wyjątkiem siostry Cecylii, pozostaje dość anonimowa i schematyczna. Reżyser Mohan próbuje straszyć regularnie, ale sztuczki typu „jump scare" są często zbyt oczywiste, co powoduje, że strach w większości przypadków pozostaje niewidoczny. Postęp fabuły również przez długi czas jest marny, co prowadzi do poczucia znudzenia. 

Siostra Cecylia doświadcza ciężkich prób w filmie „Niepokalana”. 

Jednakże, gdy minie godzina, coś się zmienia. Wtedy film nagle ożywa i rozpoczyna intensywną półgodzinną podróż strachu z kilkoma naprawdę silnymi środkami. Film może nie wyróżnia się oryginalnością, ale charyzma i talent Sweeney, przekonują widza o przemianie siostry Cecylii z cichej zakonnicy w prawdziwą „ostatnią dziewczynę”. Termin ten jest używany dla ostatniej przeżywającej zakonnicy, która pokonuje potwora w filmie grozy. Chciałbym tylko, żeby pierwsza godzina filmu utrzymała taki sam wysoki poziom.