Nowe uzależnienie Theo

Źródło: NRK.no.

Theo ma mokre dłonie. Pachnie perfumami i potem.

Ubrany jest w czarny gorset, wysokie buty i warkocze. Na twarzy ma wytatuowaną czarną gwiazdę wokół oka, za sceną lubi pozować przed lustrem.

Wkrótce nadejdzie jego kolej, aby zostać zniszczonym lub ukoronowanym.

„Who’s that bitch in the back, ready to attack?” – krzyczy komentator. Publiczność gwiżdże, klaszcze i pstryka palcami.

Niebieskie światło zdobi klub Backdoor w Sztokholmie. To największy klub LGBT w Skandynawii.

Bas dudni jak bicie serca. Czujesz to całym swoim ciałem. Kręć, bujaj się, szalej. To coś więcej niż kroki. 

To wielka sala imprezowa. Radykalna, queerowa kultura pełna tańca, ekspresji płci i mody.

Źródło: NRK.no.

Gest machnięcia ręką od pięciu bezlitosnych sędziów sygnalizować ma, czy Theo jest wystarczająco dobry.

Jeden z nich to tancerz Beyoncé. Inny ledwo patrzy na oczy. 

Na jednym końcu parkietu stoją zwycięzcy i uśmiechają się, na drugim stoją zrozpaczeni przegrani.

Źródło: NRK.no.

Gdy Theo po raz pierwszy brał udział w tej imprezie, został „rozbity”. 

Sędziowie uznali, że nie jest wystarczająco dobry, ale teraz chce rewanżu. „Jestem gotowy” – mówi cicho i wchodzi na scenę.

Źródło: NRK.no.

Cisza i zaduma

Kilka tygodni przed Sztokholmem.

Theo ma w swoim łóżku pluszowego misia – w końcu jego pseudonim sceniczny to Teddy Angels. Pseudonim, który otrzymał od etiopskiej części swojej rodziny. Dziś nie ma już z nimi kontaktu.

Mówi spokojnie, z refleksją, gdy opowiada o dorastaniu w Bergen.

Źródło: NRK.no.

Na ulicach przy centrum handlowym, gdzie Theo i jego przyjaciele spędzali czas, byli narkomani. Mógł być jednym z nich.

W wieku 13 lat zaczął zażywać narkotyki. Najpierw haszysz, potem ecstasy i MDMA. Spieszył się, by poczuć się jak dorosły.

– Myślę, że zmagałem się z wieloma sytuacjami, ale zamiast o tym rozmawiać, po prostu się złościłem.

Źródło: NRK.no.

Przyjaciele Theo pochodzili z instytucji opiekuńczych lub domów zastępczych i wszyscy, jako wspólny mianownik, mieli trudne dzieciństwo. Było w nich dużo buntu.

W końcu Theo zdał sobie sprawę, że coś musi się zmienić. Potrzebował dystansu od trudnego środowiska. Stawało się ono zbyt brutalne.

– I tak naprawdę to nie byłem ja.

Jego przyjaciele znikali jeden po drugim, aż w końcu nie miał już nikogo. Popadł w głęboką i samotną depresję.

Źródło: NRK.no.

– To było moje pierwsze doświadczenie, kiedy moje zdrowie psychiczne poszło prosto do piekła. Myśląc o tym, czuję ścisk w żołądku.

To taniec i kultura miały mnie wybawić.

W jaki sposób uprawiasz vogue?

Pewnego wieczoru Theo odkrył film dokumentalny Paris is Burning z 1990 roku. Film, który zyskał status kultowego, dzięki przedstawieniu takiego środowiska sceny w Nowym Jorku. 

Zaczęło się od queerowej kultury undergroundowej w dzielnicy Harlem. Afrykańskie i latynoskie drag queens oraz osoby transpłciowe zaczęły organizować własne imprezy.

Bale były buntem przeciwko rasizmowi i dyskryminacji, których doświadczali w USA. Bezpieczna przestrzeń. Ale jednocześnie rywalizacja była zacięta.

Źródło: NRK.no.

Wyobraź sobie bardziej nowoczesną wersję programu Skal vi danse połączoną z pokazem mody.

Najbardziej znaną kategorią jest „vogueing” – niezwykle kobieca forma tańca, naśladująca pozy modelek z magazynu mody Vogue.

Bal w Harlemie, Nowy Jork 1988 rok. (Zdjęcie: CATHERINE MCGANN/GETTY IMAGES)

Nadążasz?

Madonna wprowadziła taniec towarzyski do popkultury w latach 90. dzięki swojemu przebojowi Vogue. Teledysk zawiera przykład staromodnego „vogueingu” z legendą tańca towarzyskiego – Jose Gutierez Xtravaganza.

Dokument mocno uderzył Theo, który zawsze czuł, że nigdzie nie pasuje.

Marzył o tym, by stać się częścią tej kultury. Kultury, w której można być sobą i swobodnie wyrażać siebie.

Był tylko jeden problem: w Bergen nie było sali balowej. Musiał opuścić swoje rodzinne miasto.

Źródło: NRK.no.

Poruszenie w kościele

– Co ja takiego zrobiłem, dlaczego tu jestem?

Tak myślał Theo przez pierwsze kilka miesięcy po przeprowadzce do Oslo, by zacząć od nowa. Nie znał tutaj nikogo.

Słyszał jednak plotki o środowisku vogue. Ciekawość zaprowadziła go do kościoła Tøyen.

Po pokonaniu dwóch stopni i przejściu przez drzwi kościoła, przed Theo otworzył się nowy świat. Były tam ekstrawaganckie kostiumy, muzyka, kolory i queer w pełnej krasie.

To był jego pierwszy bal Garden Mini Ball.

Po raz pierwszy poczuł, że jest częścią czegoś większego. I w tym miejscu, na środku kościelnej posadzki, zaczął płakać.

– Bo to było fantastyczne. Siedziałem w okularach przeciwsłonecznych i byłem oczarowany.

Źródło: NRK.no.

W tym środowisku Theo poznał ludzi, którzy wyglądali jak on. Nagle nie był już tym, który tak bardzo się wyróżniał.

Na początku była to forma aktywizmu. Rodzaj tańca przeciwko dyskryminacji mniejszości. Ale przede wszystkim: naturalne zainteresowanie tym, co nietypowe i radykalne w wyrazie artystycznym. To wolność być na scenie i emanować seksapilem. Ale to nie oznacza, że jest to łatwe.

Źródło: NRK.no.

Trudna miłość

Sędziowie są surowi. Reprezentują to, jak surowo społeczeństwo może cię osądzać. Forma trudnej miłości.

Doszliśmy daleko jako społeczeństwo, ale wyniki pokazują, że mamy jeszcze długą drogę do przebycia.

Źródło: NRK.no.

Badanie przeprowadzone przez norweski urząd statystyczny pokazuje, że osoby homoseksualne mają gorsze warunki życia niż reszta populacji. Według Bufdira sytuacja jest jeszcze gorsza w przypadku osób transpłciowych i niebinarnych.

– Sala queerowa jest aktywistyczna sama w sobie. Jest polityczna, ponieważ pomimo negatywnych rzeczy, które ludzie mogą mieć do powiedzenia, jesteśmy tutaj i zajmujemy tę przestrzeń – mówi Theo.

On sam jest gejem. „Butch queen”, jak mówią o nim na imprezach. Kimś, kto jest zarówno męski, jak i kobiecy. Często występuje jako drag (przebrany za kobietę).

Źródło: NRK.no.

– Czuję, że w społeczeństwie istnieje pewien opór. Ale myślę, że wynika to z tego, że ludzie nie rozumieją i zdaję sobie z tego sprawę.

Gdyby nie był queer, nie miał queerowych przyjaciół i nie zetknął się z różnymi tożsamościami płciowymi, sam byłby ignorantem – twierdzi Theo.

– Kiedy miałem 13, 14, 15 lat, patrzyłem na gejów w makijażu i na wysokich obcasach i myślałem: „Dlaczego to noszą, czy próbują być dziewczynami?”.

Theo kręci teraz głową. Wkrótce sam pojedzie do Sztokholmu, by rywalizować właśnie w makijażu i na wysokich obcasach.

Dom aniołów

„Exclusive hot shit” – rozlega się z nagłośnienia. Jest głośna muzyka i skąpo ubrani tancerze

Piersi, biodra, spódnice i pośladki w finezyjnych ruchach. Przygotowują się do nadchodzącego wielkiego balu w Sztokholmie.

Źródło: NRK.no.

Treningi tańca towarzyskiego odbywają się w każdą niedzielę w Sentralen w Oslo. To właśnie tam Theo zaczął pobierać lekcje tańca.

Wspierają się nawzajem. Przytulają się długo i mocno.

Źródło: NRK.no.

Ale nie wahaj się kogoś przyćmić, gdy ktoś jest zbyt słaby. W ten sposób, to ty stajesz się lepszy.

– Jesteśmy małą społecznością w Norwegii. Bardzo kameralną – mówi Theo.

Jednocześnie wielu członków społeczności zauważa, że kultura ta rozwija się coraz szybciej w wielu krajach.

Źródło: NRK.no.

Co robisz, gdy zostajesz wykluczony przez swoją własną rodzinę z powodu swojej tożsamości?

Znajdujesz nową. To właśnie zrobili pierwsi pionierzy tańca towarzyskiego. Tworzyli własne alternatywne rodziny. Tak zwane „domy”.

Mają „matkę” lub „ojca”, który prowadzi domy i działa jako mentor. Członkowie nazywani są „dziećmi”. Theo niedawno dołączył do norweskiej części Legendarnego Domu Aniołów Kiki.

– Jesteśmy trochę jak klub piłkarski – mówi.

Razem trenują, podróżują i rywalizują. Podążamy za nimi do ich hotelu w Sztokholmie. Jest tuż przed balem.

Źródło: NRK.no.

– Spotkałem się, na przykład, ze sprzeciwem ze strony własnego ojca z powodu mojej tożsamości. Nie mieliśmy kontaktu od ponad dziesięciu lat.

Theo dorastał z mamą i siostrą w białej rodzinie, w której wszyscy są hetero.

– Nawet jeśli nie wyrzucono mnie z domu, to i tak miło jest mieć poczucie wspólnoty, jakie panuje w sali balowej.

Źródło: NRK.no.

Przed balem wymaga się wielu przygotowań. Igły, klej, suknie i makijaż – to przebiega w swobodnej atmosferze. Nerwy na razie są pod kontrolą.

Dla Theo bal to coś więcej niż zawody czy pokaz. To jego pierwszy bal jako członka Angel House.

Za pierwszym razem, gdy został „rozbity”, był to amerykański sędzia, który nawet na niego nie spojrzał. Był zdenerwowany. Ale wtedy działał sam, albo „007”, jak to mówią. Tym razem jest inaczej. Ma anioły za swoimi plecami.

Źródło: NRK.no.

Hallelujah

Aby wejść do klubu Backdoor w Sztokholmie, trzeba przejść przez długi, wąski i ciemny korytarz z pulsującymi czerwonymi światłami i znakiem serca na końcu.

Źródło: NRK.no.

Theo od dawna kroczył ciemnym korytarzem. Teraz jest gotowy, by rozwinąć skrzydła.

„Anielskie halelujah, anielskie halelujah” – krzyczą z Domu Aniołów w rytm muzyki. Wspierają się nawzajem.

Źródło: NRK.no.

Theo wystąpi w kategorii Shady European Runway with a Prop. Chodzi o pokazanie elegancji, stylu i postawy – jak supermodelka.

Atmosfera jest podniecająca, a pomieszczenie spowite są mgłą pewności siebie.

Wygląda to tak, jakby każdy wcielał się w postać, gdy wchodzi do pokoju. Theo zakłada wysokie obcasy i zamienia się w Teddy Angels.

Aniołowie patrzą.

Teddy porusza swoim ciałem w górę i w dół wybiegu, obracając się i pozując seksownie przed pięcioma sędziami, którzy obserwują każdy jego ruch.

Źródło: NRK.no.

Upłynęło kilka nerwowych sekund.

Nagle sędzia unosi dłoń i kiwa głową.

Potem kolejny i kolejny.

Teraz wszyscy sędziowie podnoszą dłonie, aby zasygnalizować dziesięć punktów.

„10's across the board” – krzyczy komentator. Musisz dostać 10 od wszystkich sędziów, aby przejść dalej.

Tym razem Teddy nie zostaje „rozbity”.

„Anybody anybody walking? Anybody anybody walking?” Nikt z konkurencyjnego domu nie odważy się rzucić mu wyzwania w kategorii Shady European Runway with a Prop.

Tym samym Theo zdobywa główną nagrodę wraz ze swoim Domem Aniołów. 

Źródło: NRK.no.

Po zawodach parkiet zapełnia się ludźmi. To impreza, świętowanie i tańce.

Źródło: NRK.no.

Znajdujemy Theo za kulisami.

– Jestem szczęśliwy, gdy czuję, że opanowałem coś, co wymagało ode mnie trochę wysiłku. Albo po prostu, gdy poruszam swoim ciałem. Jednym z moich marzeń jest poczucie spokoju w sobie – relacjonuje. 

Zwycięstwo to coś więcej niż trofeum.

Odnalazł poczucie przynależności.